Zadra

Wygląda na to, że trzeba się pożegnać z komisarzem Bernardem Grossem a tymczasem z ogromną przyjemnością poznałabym dalsze jego losy. Zakończenie daje mi nadzieję, że pojawi się kontynuacja. To dobry cykl a komisarz Gross jet normalnym gościem, który jak każdy ma problemy chociaż z pewnością większe od wielu z nas. Nie przeszkadzało mi, że Bernard ma swoje hobby. Nie mniej jednak dokładne opisy modelarstwa w wykonaniu bohatera nie wciągnęły mnie. Można było je ominąć. Pomysł na fabułę nie był nowy ale przyzwoicie poprowadzony. Dobrze też się stało, że "czarne owce" wśród śledczych zostały zlokalizowane. Służby mają być dla ludzi a nie odwrotnie.

Niestety, najsłabsza książka z trylogii o Bernardzie Grosie. Intryga była naprawdę wciągająca, wielowątkowa... Ta powieść byłaby zupełnie niezła, ale wszystko zepsuły dwie rzeczy: zakończenie i rozważania komisarza.
Zakończenie chaotyczne, pełne niedokończonych wątków, zlekceważonych wyjaśnień, poszarpane... Czułam niedosyt.
A te fury niepotrzebnych rozważań i dywagacji nad miłością do żony, romansem z kochanką, emeryturą i całym sensem, czy też bezsensem jego życia. Znużyły mnie, były zupełnie niepotrzebne. Czułam się zdołowana, znużona i znudzona.

"Zadra" podobnie jak dwa poprzednie tomy Roberta Małeckiego, jest dobra, ale nic poza tym. W tym przypadku się nie rozczarowałam, ponieważ nie oczekiwałam zbyt wiele.
Fabuła jest ciekawa, tajemnicza, lecz nadto spokojna. Nie ma tutaj dynamicznej akcji, nagłych zwrotów, nieprzewidzianych sytuacji. Wręcz przeciwnie, jest monotonnie i przewidywalnie, ale jest w tym pewna rutyna działań bohaterów. Bohaterów, którzy także nie wykazują się nadmierną ekspresją, jednak w Skałce oraz Bernardzie tkwi swego rodzaju charyzma i moc, która mnie przyciągała. Oboje zmagają się z trudami życia, tracąc najprawdopodobniej największą swoją miłość, przez co teraz muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Stale towarzyszy im ból, smutek i rozpacz, niczym szerząca się depresja, a mimo to w pracy dają z siebie wszystko. Bo praca pozwala im zapomnieć, oddalić się od problemów, jak nałóg.
Wątek kryminalny, choć bardzo rozciągły, podobnie jak całe policyjne dochodzenie, kryje w sobie potencjał. Jest pełen ukrytych intryg, wielu niewiadomych i zagadkowych, potencjalnych podejrzanych. Podejrzanych, którzy mają swoje za uszami, ale czy jest to akurat porwanie, zabójstwo? Tego dowiemy się na samo zakończenie, które jest zaskakujące i interesujące. Całość dość dobra, ponieważ ma swój ukryty klimat i na swój sposób wyjątkowych bohaterów, jednak jej nudna i powolna akcja sporo napsuły. Czytając tę serię nic nie zyskałam, ale i nic nie straciłam.

Bernard Gross to komisarz policji, o którym miałam okazję czytać już dwa razy. Dwa świetne razy! A jaki był ten trzeci? Czy warto sięgnąć po „Zadrę”?

Już pierwsze strony przynoszą kryminalną zagadkę. W lesie zostają znalezione kości. Okazuje się, że należą one do młodego mężczyzny, który prawdopodobnie popełnił samobójstwo. W toku sprawy pojawia się powiązanie z pewnym zaginięciem sprzed lat. Jedną z zaginionych wtedy osób okazuje się siostra mężczyzny z lasu. Mimo braku punktów zaczepienia, Gross podejmuje się rozwikłania obu spraw, w czym wspierać go będzie aspirantka Skalska i reszta ekipy z komisariatu w Chełmży. Czy jednak wszyscy są po tej samej stronie barykady?

Drugi wątek to typowy obyczaj z lekko psychologicznym klimatem. Żona Grossa, Agnieszka, wciąż jest w śpiączce i raczej nie ma widoków na jej powrót do zdrowia. Komisarz odwiedza ją w ośrodku dla „śpiochów” regularnie, ale nie potrafi z nią rozmawiać. Aby nie siedzieć w ciszy, czyta żonie książki. Na drugim biegunie w sercu Grossa kiełkuje uczucie do pewnej bibliotekarki, która wpadła mężczyźnie w oko. Czy jednak to w porządku wobec nieprzytomnej Agnieszki? Komisarz katuje się wyrzutami sumienia i na okrągło rozmyśla o tym, co zrobić i którego uczucia posłuchać. Wciąż nie dogadał się także z synem, który nagle zniknął i nie daje znaku życia. Do rozterek Grossa dołącza w tym tomie ze swoim rozdarciem wewnętrznym Skałka, którą dręczy samobójstwo k...

Trzecia część jest chyba najlepsza z dotychczasowych. 

Aż sie nadziwić nie mogę, ze jest w Polsce taki pisarz, kóry nie bryluje na ściankach, nie chwali się swoimi romansami, tylko pisze świetne powieści.
Trzymam kciuki, żeby sie nie zapsuł, bo naprawdę szkoda by było.

I powtórzę, za kimś wcześniej - chętnie poczekam na kolejną powieść. Szybciej i więcej nie znaczy lepiej :)

Świetna książka. Wcześniejszych części nie czytałam, ale z chęcią to zrobię. Kilka wątków ktore się łączą.

Świetna polska powieść kryminalna. Najlepsza ze wszystkich części o komisarzu Bernardzie Grosie, który tym razem prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Roberta Beckera, którego ciało znaleziono w lesie pod Chełmżą. Okazuje się, że to morderstwo ma związek z zaginięciem siostry Beckera i jej chłopaka sprzed kilkunastu lat.

Znakomity główny bohater - komisarz Bernard Gross, ciężko doświadczony przez los oraz dwie policjantki, jego podwładne - Monika Skalska i Judyta Judycka mają do rozwiązania bardzo trudną sprawę. Do tego świetna intryga kryminalna, a jej rozwiązanie - genialne i zaskakujące, i jeszcze zakończenie książki !

Nie mogę się doczekać kolejnej książki o komisarzu Grossie.

"Zadra" Roberta Małeckiego może być najlepszą polską powieścią kryminalną tego roku.
Gorąco polecam.

Bardzo podoba mi się atmosfera, którą tworzy Robert Małecki w książkach z serii o Bernardzie Grosie. Z powieści wyziera chłód, smutek, przygnębienie, całość jest niczym zasnuta mgłą.

Autor umiejętnie pokazuje urywki z życia prywatnego głównych bohaterów, czasem te osobiste problemy wpływają na postęp śledztwa.

Jak dla mnie rozwiązanie zagadki kryminalnej trochę przekombinowane, ale przyzwyczaiłam się, że autorzy kryminałów mają tendencję do zbytniego gmatwania wszystkiego.

Sama końcówka zaś – to bardzo sugestywne zaproszenie do lektury kolejnego tomu. Cóż więc zrobić – czekam…

Kryminał jest jak dla mnie wprost genialny, pełny emocji z wielowątkową fabułą, a wątek kryminalny przeplatający się z obyczajowym jest ogromnym plusem całości. To historia, która opowiada o życiu w żałobie, cierpieniu, samotności oraz ludzkich emocjach. Całość jest zdecydowanie bardziej mroczna i tajemnicza od poprzednich części. "Zadra" wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Nic tu nie wydarzyło się przypadkiem, nie ma nic przerysowanego. Rozwiązanie zagadki kryminalnej jest zaskakujące i wprost genialne, a zakończenie książki, to prawdziwy majstersztyk. Gorąco polecam i czekam na kolejną część.

Kolejna powieść z Bernadrem Grossem w roli głównej, za mną i mam nadzieję, że nie ostatnia. Po pierwszych dwóch książkach, stwierdziłam, że nic lepszego nie da się już napisać, aż tatuaj nagle pojawia się "Zadra"! Jak dla mnie najlepsza z trzech części.
W tej części komisarz Bernard Gross musi zmierzyć się nie tylko z historią z przeszłości, ale własnymi demonami, które w dalszym ciągu nie daja o sobie zapomnieć.
W podchełmżyńskim Grodnie zostają odnalezione kości, podczas dalszych przeszukiwań lasu Gross odnajduje wiszące na drzewie zwłoki. Na pierwszy rzut oka sprawa wydaje się być prosta, uznają mężczyznę jako samobójce. Bernard nie wierzy w samobójstwo, zaczyna prowadzić śledzwto, doprowadza go ono do tragicznego zaginięcie dwójki studentów sprzed 16 latami. Życie prywatne komisarza kuleje na każdym kroku, syn nie chce go znać, bibliotekarka nie daje znaku życia, a stan zdrowia żony w dalszym ciągu nie uległ zmianie. Czy Grossowi uda się znaleźć element łączący dwie sprawy? Czy będzie w stanie odejść na emeryturę?
Kryminał w którym jest mnóstwo emocji, wielowątkowa fabuła, wątek kryminalny przeplatany z obyczajowym. Przeczytałam wszystkie książki autora i się nie zawiodłam! Jeśli nie znacie komisarza Grossa koniecznie musiecie poznać!