Beata

Książka pisana emocjami, o emocjach i odebrana przeze mnie emocjonalnie właśnie (identyfikacja z bohaterką/em/narratorką/em może być utrudniona, bo - mam nadzieję - że większość czytających ma/miała mniej traumatyczne przeżycia). Brak fabuły (to nie zarzut, IMHO w dobrze napisanych książkach fabuła nie jest do niczego potrzebna).
Piękny ję...

Temat nieznany, dla mnie. Lektura trzyma za gardło, szczególnie osobistych relacji nomadów, relacji pozornie stoickich, bardzo krótkich i dobitnych, niby tylko przedstawiających fakty, ale i emocjonalnych w podskórnej warstwie. Pełnych żalu i poczucia krzywdy. Krzywdy absolutnie niezasłużonej i nigdy niewyrównanej (nie wiem zresztą, czy istnie...

Fantastyczna lektura! Język poetycki, bogaty, akcja szczątkowa (poszukiwanie po latach informacji o sąsiedzie i przyjacielu rodziny, któren zmarł ratując życie bohatera opowieści, gdy ten ostatni był chłopięciem), powolna, mnóstwo dygresji, przemyśleń, skojarzeń. Poszukiwanie odbywa się trochę wbrew woli bohatera, który wcale za Drugim Dziadki...

Rzeczowa, obalająca mity, bardzo ważna.

Bardzo ważna książka, otwierająca oczy. Nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo ludzie głusi są wykluczani, dyskryminowani w tzw. zwykłych, codziennych sytuacjach - zwykłych dla osób słyszących, a dla osób głuchych stanowiących bariery nie do sforsowania.
Mamy, jako państwo, naprawdę poważny problem do rozwiązania. Kolejny.

Decyzja o zmuszeniu czytelnika do przerywania toku narracji, by zapoznać się z wyodrębnioną anegdotą z końca książki jest wyjątkowo nietrafiona - wytrąca z rytmu bez rzeczywistej potrzeby. To jest irytujące: ja jako czytelnik mam zdecydować, czy przeczytać informację, czy nie. Autorka najwyraźniej nie wie, i zostawia mi decyzję. To przepraszam...

Typowa lektura z rodzaju "zabili go i uciekł", z mnóstwem nieprawdopodobieństw i na dodatek słabo przetłumaczona. Jako letnia rozrywka obleci, ale wyłącznie podczas upałów.

Pomysł wyjściowy z potencjałem, wykonanie nie zachwyca.

Nie za walory literackie ta ocena, a za autentyczność. I kolejna zaleta: książka powstawała na bieżąco. I choć była niewątpliwie redagowana, to z poszczególnych scen wyłażą emocje (jak zawsze, najciekawsze jest to, co błyska spomiędzy słów). Autor nie stosuje reporterskich "sztuczek", te nieliczne (na szczęście) są łatwo odróżnialne i do pomin...

Największe wrażenie zrobił na mnie język. Od pierwszej strony autor nie oszczędza czytelnika: narrator i bohaterowie posługują się językiem zdecydowanie nieliterackim, popełniając chyba wszystkie możliwe błędy (o ile do bohaterów wypowiadających się specyficznie jestem "przyzwyczajona", o tyle narrator mnie zaskoczył). A z drugiej strony autor...

Fabuła jest tu sprawą trzeciorzędną, choć ma znaczenie i spina całość, powieść składa się w zasadzie z samych dygresji, wiele wątków (wzmianek? o postaciach czy wydarzeniach) w ogóle się nie łączy. Ale trafiają się perełki, obok nie-perełek, rzecz jasna. Autor ma dar przeskakiwania z tematu na temat z wyjątkową lekkością, drąży tam, gdzie inni...

Rewelacyjne otwarcie cyklu. Bo że to cykl, nie mam wątpliwości: zbyt wiele informacji o konstrukcji/historii/ontologii powieściowego świata pozostaje nieujawnionych. Autor wie o wiele więcej, niż mówi, a to, co przekazuje, skutecznie pobudza czytelniczą ciekawość. Informacje są spójne i widać, że przemyślane - każdy kawałek układanki gładko wp...

Dałabym gwiazdkę więcej, gdyby od czasu do czasu autor rzucił garść szczegółów technicznych - jak dla mnie, stopień ogólności opisu jest nieco zbyt duży.

Taka maleńka książeczka, a jakiż w niej ładunek emocjonalny! I ileż skojarzeń na myśl przywodzi!
Narracja jest fragmentaryczna, choć liniowa, jest przestrzeń dla czytelnika, by się zastanowić, czy autor aby alegorycznie się nie wypowiada.
Świetna rzecz. :)

No niestety, nie jest to drugie "Jądro ciemności". Przede wszystkim dlatego, że jest okropnie przegadane.

Pierwszy w życiu odsłuchany audiobook. :) Interpretacja Wojciecha Pszoniaka bardzo mi odpowiada, jest odpowiednio zaangażowana. Dawno temu czytałam niektóre z tych tekstów i - daję słowo - nie odczułam żadnej niezgodności między wspomnieniem, a obrazem wyniesionym z dzisiejszego spotkania: Profesor jest wciąż znakomitym gawędziarzem i pedagogi...

Zaledwie kilka wartościowych tekstów od strony filozoficzno-logicznej, wiele opisujących osobiste doświadczenia autorów. Oczekiwałam więcej.

Żadnych cudownych recept. Tylko zdrowy rozsądek, spokój, przygotowanie. Zaletą niewątpliwą jest to, że porady są w jednym miejscu.

Kotowata narracja zdecydowanie podnosi wartość książki, która jako kryminał jest po prostu słaba.

Pomysł z potencjałem, postaci pokazane tak, jak lubię: w akcji, a nie poprzez narratora, lekka narracja, tempo utrzymane, dialogi w porządku.
Niestety potknięcia w polszczyźnie, czasem autorka próbuje powiedzieć za dużo w jednym zdaniu (szczególnie w pierwszej części), jeden błąd ortograficzny (pięć złotych, a nie pięć złoty).

Połowa roboty reporterskiej wykonana: zebrane i spisane rozmowy. Brakuje drugiej części: osadzenia książki w kontekście, przedstawienia faktów i statystyk. Tymczasem autor zakłada, że czytelnik śledzi kryzys i żadnych danych nie trzeba mu prezentować. Szkoda.

Fritz von Herzmanovsky-Orlando. Autor mało znany, u nas prawie w ogóle, ciekawostką jest to, że pisał dla siebie, nie dla czytelnika, nie zabiegał o wydanie drukiem. Książka traktuje o czasach monarchii austro-węgierskiej, autor rozpoczął nad nią pracę w połowie lat 20. XX w., czyli w czasie, gdy monarchia już nie istniała.  Wydana pośmiertnie...

Co robią politycy (dot. polityków wszystkich opcji), sprzedając nam codziennie swoją narrację, widzimy i słyszymy. Ale z kilku warstw przekazu na ogół nie wyłapujemy wszystkiego. "Turbopatriotyzm" systematyzuje i wyjaśnia, pokazuje i tłumaczy, co jest pod spodem, jak się tam znalazło i dlaczego.
Książka bardzo dobra, wyjaśnienia klarowne, ...

Bardzo podoba mi się podejście autora: od szczegółu do ogółu. Wiele przeprowadzonych wywiadów i sprawdzonych historii pojedynczych ludzi (analiza szczegółowa) daje autorowi punkt wyjścia do syntezy: jak Rosja (czytaj: Putin) prowadzi politykę historyczną, jak odbudowuje patriotyzm, jak buduje wspólnotę narodową, wokół jakich idei i jakimi środ...

Dobra. I potrzebna. Pokazuje przepaść pomiędzy podejściem naukowym, a wymysłami. Dziękuję autorowi za sumienną kwerendę tych ostatnich, bo sama nie miałabym siły eksplorować tej części Otchłani. I za metodyczne rozprawienie się z tymi "snami o potędze".