@Johnson

Jakby ktoś się zastanawiał, jak ma wyglądać kryminał w Polsce, to Miłoszewski jest odpowiedzią na to pytanie. O ile „uwikłanie” jest mistrzostwem świata, to „Ziarno prawdy” jest objawem niesamowitego talentu pisarskiego. „Jesteś geniuszem kryminalistyki!” Cytatem z tej powieści można Autora, krótko acz w punkt określić.

Szacki, skopał swoj...

Najnudniejsza książka. Najsłabszy kryminał. Najgorsza proza.

Bogowie! Na jakież cierpienie się skazałem czytając to to. Podobno jedna z najlepszych i najsłynniejszych powieści kryminalnych królowej kryminału.

A faktycznie wrażenie jest, jakbym czytał dramat Sofoklesa, układ taki, z podziałem na role i (tutaj) beznadziejne dialogi...

Perła fantastyki. Tak zaczynam czytelniczy 2019. Od ukończenia 2 tomu Pustynnej Włóczni, która jest książką dorównującą kunsztem Panu Lodowego Ogrodu. Ta książka łączy losy ośmiu bohaterów, w sposób literacko idealny. Nie będę się rozwodził nad warsztatem Autora, nad doskonałością stworzonego świata i wykreowanej fabuły. To już trwa od 4 tomów. I m...

Interesujący thriller rzekłbym z naleciałościami kryminału :)

Bohater inny, spokojniejszy, wyważony - właściwy swojej "lekarskiej" profesji, budzący sympatię - w obliczu niebezpieczeństwa nie pozostaje bezczynny. Pozostałe postacie skrojone dobrze, dawały dobre tło do głównego bohatera. Książka spokojniejsza niż dotychczas czytane przeze m...

Już prawie! Już prawie uwierzyłem nieprzychylnym opiniom, że „trochę gorsza”, że „nie to co pozostałe”, że „Mortka już jakiś taki nijaki” i inne podobne, które można tu (LC) spotkać. Ale przeczytałem i… nawet nie wiedziałem kiedy wciągnęła tak jak poprzednie części cyklu o komisarzu Mortce. Fakt – rozkręca się z mniejszym butem niż poprzednie, fakt...

To dobre było! Podobało mi się! Niby takie romansidło, niby że dla kobiet ale zręcznie, fajnie, przyjemnie napisane. Seksu tam nie za wiele, ale subtelną namiętnością opisany. Tytuł książki bardziej niż mylący, i te napisy okładkowe jak zwykle kulą w płot. Irytujące, że kolejny tego typu książkowy produkt, w którym alfą jest milioner "i cośtam coś...

Mam nadzieję, że najgorsze dopiero nadejdzie, że nie jest to najgorszy polski kryminał jaki przeczytałem do tej pory. Fabularnie to nie jest złe, ale nie jest też dobre. To jest mocno średnia historia, która byłaby lepsza gdyby napisy na okładce były prawdą. "Pełnokrwisty kryminał" to zaledwie okołokryminalna powieść, która pełnokrwista w rzeczywi...

Jeszcze lepsza niż poprzednia! Absolutnie do bólu kryminalna! Do bólu prawdziwa, realistyczna i bardzo mocna aż do ostatnich stron!
Wrażenie, pamięć po tej powieści będzie takie, jak po spędzeniu imprezy ze znajomymi i porannego kaca nad jakimś jeziorem czy w lesie w górach. Ta emocja, wspomnienie wywołana imprezą, przygodami, porankiem - zosta...

Tak dojmująco depresyjnej książki nie czytałem jeszcze nigdy. Lektura sprawiała mi wręcz fizyczny ból. Z punktu widzenia mężczyzny, tym bardziej.

Doskonała narracja Autorki, wręcz perfekcyjne odwzorowanie kobiecej psychiki, przepisanie na karty powieści tego jak działa silnie wzburzona emocjonalność, nie tylko kobieca, ale ogólnie ludzka, ...

6/10. Mogłoby być 7/10 i tak szczerze to nie potrafię odpowiedzieć na pytanie dlaczego nie więcej? Nie jest to książka łatwa. I nie jest łatwe jej opisanie. Żulczyk opisuje rzeczywistość w sposób jaki jest już jego wizytówką, i choć przeczytałem dopiero dwa tytuły tego autora, to jestem przekonany, że inne będą napisane tak samo dogłębnie i tak sa...

W jednym z wywiadów Wojciech Chmielarz powiedział, że kryminał, choćby miał być nośnikiem jakichś idei, wartości, poglądów czy czegoś co Autor chce przemycić w książce - musi mieć porządną intrygę.

W tej książce intryga jest cholernie dobra!

Tylko ten komisarz jakiś bardziej przygnębiony (zapewne z powodu oczekiwania na pewne wyn...

Nie dla treści, lecz dla języka!

Ta książka to wybitna literacko uczta. Mario Vargas Llosa to artysta słowa w najlepszym wydaniu. Popełnione przez niego opisy, dialogi myśli czy rozważania - to wszystko doskonale dopracowane językowo, tak mocno, że czytelnik jest w stanie współczuć zachwyt, upojenie czy nawet odrazę przeżywaną przez daną ...

Tak jak na ziemiach polskich po przyjęciu tzw. chrztu - Polska była jeszcze przez kilkaset lat pogańska i symboliczny gest polityczny wcale nie oznaczał magicznej zmiany całego narodu, tak po powstaniu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej jeszcze bardzo długo walczono o ziemię,
o surowce. I jeszcze raz o ziemię. Ciągłe walki, w których brali...

Pierwsza moja powieść tej Autorki, powiem szczerze nie wyrwała mnie z butów, nie powaliła na kolana, nie przeraziła brutalnością czy zwyrodnialstwem głównego antagonisty (Jak przyzwyczaił mnie np. Chris Carter). Nie mniej jednak specyficzny styl Autorki (nie wiem czy mogę pisać o stylu przeczytawszy tylko jedną jej powieść, ale tak czuję) powoduje,...

Głupkowata opinia time!

Czwarty tom po ludzku, któryś-tam po fabryce słów. Ale!
Akcja rusza do przodu, więcej "ludzkiego" aspektu niż demonów, super - wiele wątków idzie do przodu, podoba mi się to. Jest i polityka, są romanse, miłość, uczucia, namiętności i smutki. Owczy pęd jednych i ośli upór drugich, wojna, wojna i jeszcze raz pol...

O święty Barnabo!* Ta książka nie jest zła, o nie! To najzabawniejszy pastisz erotyki jaki ostatnio, wróć! Jaki kiedykolwiek czytałem! Why? Otóż highlights (opinia zgodnie z linią czasu, kolejne akapity dopisywane w miarę czytania):

1. 58 stron i Ana się dalej rumieni! O borze zielony, ta dziewczyna już ma chyba poparzenia policzków.

...

In plus:
+za mod drugowojenny, co ciekawe nie zmyślony.
+Intryga mistrzowska, bardzo mi się podobała.
+Wątki zręcznie sklejone, czytelnik się nie gubi, główka pracuje. Na końcu wszystko pasuje, nie ma białych plam historii czy pomylonych wątków.
+Język nieidealny, ale właściwy pisarce i znośnie dopasowany do klimatu powieści.
+B...

Bardzo dobra powieść o największej siłę napędowej ludzkości jaką jest miłość. Książka napisana niezwykle naturalistycznym językiem. Autorka nie boi się używać dosadnych określeń i wulgaryzmów, i szczerze mówiąc nie rozumiem oburzenia w niektórych opiniach, to jest język bohaterów, ich myśli, słowa, ich wojenny świat. I przede wszystkim ich emocje. ...

Uczta wspaniała, uczta wyborna! Proszę Państwa, to jest kryminał kompletny!

Krótko i zwięźle powiem, że książki tego Pana brać w ciemno można, a nawet trzeba. Powieś przez niego skonstruowana jest doskonale skrojona, akcja kryminalna bez niepotrzebnych przedłużeń, wypełnień – i co najważniejsze – jest odpowiedniej „długości”. Ponadto ten k...

No! To rozumiem! Po mocno średnim 4 tomie "Z jednym wyjątkiem" Pani Puzyńska wraca z bardzo dobrym kryminałem obyczajowym. Jeżeli taki gatunek w ogóle można wyodrębnić - Katarzyna P. opanowała sztukę "lżejszego" kryminału.

Wielowątkowość - jest!
Swojskość małych miasteczek, niemalże przez pomyłkę tak nazywanych w stosunku do większej w...

Jeśli lubicie Huntera i Garcię, ten tom sagi Carterowskiej o zmaganiach Detektywa Huntera z psychopatycznymi mordercami się wam spodoba. Jest dobry. Nie rozwalający mózg na kawałeczki, ale dobry. Pisany tym samym stylem i (niestety) szablonem co pozostałe, ale dostarcza oczekiwanej rozrywki. Fabuła intrygująca, szczególnie wprowadzona postać Pana J...

Bardzo, ale to bardzo dobra książka Stephena Kinga.

Mistrzostwo świata tego Autora w budowaniu świata, kreowaniu rzeczywistości, tworzeniu postaci, o której historii, miłościach, zainteresowaniach, hobby i całym świecie otaczającym bardzo dokładnie pisze Autor i co jest czymś niezaprzeczalnie niesamowitym. Czytasz powieść o rodzinie, któr...

Na szybko, bo już nie mam siły do słabych książek...

Po serii w miarę "obiecujących" kryminałów zamiast aspirować do dobrych kryminalnych powieści okraszonych ciekawą erotyką, Paulina Świst, niesamowicie dobrze się przy tym bawiąc, zanurkowała pomiędzy kioskowe stojaki gdzieś obok Blanki Lipińskiej i promocji na energetyki.

Wyjąws...

Jakoś nie mogę trafić dobrze z egzemplarzami recenzyjnymi, zwykle Wab/Foksal przesyłają książki, które albo są słabe, albo które same za bardzo obronić się chyba nie mogą, ofkors nie zawsze, ale ja wybitnie nie mam szczęścia. Otóż:

Powieść byłaby dobra gdyby jej główną i permanentną cechą nie była wszechobecna nijakość. Fabularnie mamy do ...