Anna Urbańska

To książka dla poszukujących drogi młodych ludzi, dla tych, którzy pragną, by ktoś im mądrze powiedział: "Rób to, co pragniesz robić, bądź szczęśliwy, nie poddawaj się osądom innych." Gdy czytałam ją pierwszy raz byłam bardzo młoda i bardzo podziwiałam autora, że mówi mi to, co tak bardzo chcę usłyszeć, że mówi to w taki mądry, a zarazem prosty spo...

Przeczytałam ponad połowę w trzy godziny - szkoda, że tak szybko się czyta, szkoda, że jest to niewielka książeczka w porównaniu z jego późniejszymi powieściami (bo "Marina" powstała sporo przed "Cieniem wiatru" i "Grą Anioła"). Czytając ja widzi się ewolucję pisarza, to wczesny "Cień wiatru" - ten sam nastrój, ta sama tajemniczość, ta sama Barcelo...

Sama Joanne we wstępie do tej książki napisała, że zdaje sobie sprawę ze swojej nieudolności w czasie, gdy była początkującą pisarką. Określa "Nasienie zła" jako książkę zbyt rozbuchaną, przesadzoną, ale jednocześnie jej ulubioną. Ma do niej sentyment. I ja też:) O ile trochę się znam na pisarstwie (tylko trochę, ale coś tam czytałam i coś tam wiem...

Niesamowita powieść - obłędnie mroczna, jakby żywcem wyjęta z XIX-wiecznej literatury. Pogmatwana, tajemnicza, lunatyczna. Coś wspaniałego! Jeszcze do tego doskonałe pióro Joanne Harris. Zarzucić autorce można tylko pewną przewidywalność i schematyczność postaci, ale takie grzechy, w innym przypadku niewybaczalne, w tym są ledwo zauważalne, bo powi...

Jestem zupełnie usatysfakcjonowana. Mam kolejną książkę do kochania, kolejną piękną baśń, którą mogę z czystym sumieniem uwielbiać:) Jest napisana jeszcze lepiej niż tom pierwszy, nie mogę się przyczepić niczego - autor wydaje się w pełni dojrzałym pisarzem (no cóż, efekt pracy wielu, wielu ludzi...). Nie jest to kolejne powieścidło pisane na szybk...

I tutaj, niestety, sporo jest rzeczy, do których muszę się przyczepić... Szkoda, bo tak dobrze się zapowiadało. W "Najstarszym" trochę było dłużyzn, ale ogólnie akcja toczyła się dynamicznie i ciekawie, szczególnie, jeśli chodzi o przygody Rorana. "Brisingr" jest cały jedną wielka dłużyzną, z wyjątkiem końcowej wizyty Eragona w Ellesmerze i ostatni...

Z jednej strony "Dama z portretu" wydaje mi się lepsza niż poprzedzający ją "Gambit królowej" - akcja szybko nabiera tempa, zagadka jest bardziej wciągająca, a jej rozwiązanie ciekawsze i bardziej dramatyczne. Z drugiej jednak strony, ponieważ nie jestem fanką książek o romansowaniu i zakochaniu, za dużo tu dla mnie miłości i wzdychań. Jednak czyta...

Książka zaczęła się tak, że aż zaparła mi dech w piersiach. Wystawa Światowa w Paryżu, głowa Statuy Wolności budowanej dla Amerykanów leżąca w parku i podziwiana przez gapiów, balon napełniany gorącym powietrzem przygotowujący się do startu. A w balonie ciężarna kobieta i dwóch wspaniałych mężczyzn - wznoszą się coraz wyżej i wyżej, ponad dachy fra...

"Samotność bogów" próbuje odpowiadać na pytania, które zadaję sobie od wieków - dlaczego Kościół popełniał tyle błędów w czasach chrystianizacji i Inkwizycji, czy "starzy" bogowie nie byli w rzeczywistości tym samym Bogiem, którego my czcimy, tylko pod innymi imionami? Przepiękna, głęboka baśń. ...

Uwielbiam dobre powieści przygodowe i bardzo lubię książki dla młodzieży, więc mogę powiedzieć tylko jedno: świetna! Wciąga tak, że ciężko się oderwać.

Sympatyczne i bardzo ciekawe opowiadania, warte przeczytania, warte nawet przechowania ich w pamięci. Schmitt sprawił, że długo zastanawiałam się nad tym, czy pisarz-mężczyzna potrafi wczuć się w kobiecą duszę, mentalność, kobiece odczucia i odmalować realistycznie i prawdziwie kobiece reakcje. Czy bohaterki, które stworzył mężczyzna zachowywałyby ...

Schmitt pokazuje nam, co by było, gdyby... Oj, działo by się, działo - a może raczej by się nie działo:) Cóż, nic nie cofnie historii, ale znakomita wyobraźnia pisarza, wspaniały styl i głębia realiów historycznych czynią z "Przypadku..." powieść wartą przeczytania, przemyślenia i przeżycia. Zaskoczył mnie rozmach tej pozycji napisanej przez autora...

Dla mnie powieść Gaardera jest o tyle ważna, ze traktuje o natchnieniu, tworzeniu, o sensie pisania. Gaarder cudownie łączy ze sobą elementy świata rzeczywistego z fikcyjnym, przenikają się prawie niezauważalnie, delikatnie, łagodnie. Jego książki nabierają coraz więcej znaczeń w miarę czytania - im głębiej czytelnik sięga, tym więcej odnajduje met...

Baśń o konstrukcji szkatułkowej, cudownie oryginalna, pełna wspaniałych cytatów dotyczących wszechświata i stosunków międzyludzkich. Wzruszająca tak bardzo, ze chlipałam pod koniec w poduszkę. Gaardera można czytać bez końca, trzeba tylko potrafić go czytać, przestawić się w klimat jego specyficznej, baśniowej poetyki.

Na początku nie mogłam się przekonać, przerażała mnie pojemność tej książki, ale gdy się wciągnęłam, to już nie mogłam się oderwać. Follett jest niesamowitym pisarzem, powinien tworzyć tylko książki historyczne, bo każda, której nie napisze, to strata dla czytelników:) "Filary ziemi" to kopalnia wiedzy na temat średniowiecza, ale wszelkie fakty pod...

Toskańskie morze, kwiaty, czyste, błękitne niebo i kilka zupełnie sobie obcych angielskich kobiet mieszkających w jednym zameczku włoskim, przechadzających się po jednym ogrodzie. Przedwojenny kicz? Nic bardziej błędnego. Von Arnim napisała znakomitą powieść obyczajową ilustrującą stosunki społeczne panujące na początku XX wieku. Świetne charaktery...

Przeciekawa książka, doskonały thriller - kryminał, który wciągnął mnie od pierwszej strony, zaciekawił, zadziwił i pozostawił zaspokojoną. Niczego tej książce nie brakuje, mimo że dotyczy mniej ciekawego tematu niż średniowiecze, krucjaty, monarchowie Wielkiej Brytanii, malarstwo, sztuka, smoki, hobbici, itd. Chwała autorowi za to, że zdołał mnie ...

Zafon to bezpieczna przystań na morzu pełnym książek. Nigdy mnie nie zawiódł, zawsze sprawia, że odkładam przeczytaną książkę z uczuciem szczęścia i spełnienia. Magia tej małej książeczki pełnej tajemnic i sekretów wciągnęła mnie w świat baśni, mrocznej, chwilami przerażającej, wywołującej dreszcz - a takie opowieści sprawiają, że przeżywam je mocn...

To powieść szkatułkowa, a ostatnio trudno o dobrą książkę tego rodzaju. Tutaj autorce udało się napisać ciekawie i nie pogubić się w wątkach, których jest moc. Młoda Polka w Londynie (interesujący i dobrze oddany klimat współczesnej emigracji zarobkowej w tym mieście)tłumaczy nietypową powieść z języka hiszpańskiego, która klimatem przypomina baśni...

Podchodzę ostrożnie do powieści Gaardera, bo boję się zawieść. Mam cały czas w sercu takie cuda jak "Maja", "Dziewczyna z pomarańczami" czy "W zwierciadle niejasno" i boję się, że kolejna książka nie sprosta moim oczekiwaniom. Dlatego trochę czasu minęło od wydania "Zamku w Pirenejach", ostatniej powieści szwedzkiego autora, zanim po nią sięgnęłam....

Może nie jest to ta wspaniała Harris, którą uwielbiam dzięki jej poprzednim powieściom, ale tutaj stworzyła bardzo ciekawą opowieść dla młodzieży, która uświadamia mi, jak wspaniała, fascynująca, przebogata i jak bardzo niedoceniona jest mitologia skandynawska. W mitologii nordyckiej występuje chyba jeszcze więcej postaci niż w greckiej, jest w nie...

Urocza, ślicznie wydana książeczka nawiązująca do mitologii skandynawskiej - pojawiają się w niej Thor, Odyn i mój ulubieniec - Loki. Jest śliczna, mądra, ale... 30zł za godzinę czytania??:)

Pochłaniam równie szybko jak "Dom na wyrębach". Przez chwilę myślałam, że to coś zupełnie takiego samego jak film z Nicole Kidman "Inni" i byłam zawiedziona wtórnością, ale trwało to tylko moment. Potem okazało się, że historia jest jeszcze bardziej zagmatwana i jeszcze bardziej fascynująca. Autor ma świetną wyobraźnię.

Chyba od czasu "Potopu" nie przeczytałam jednej książki w jeden dzień - aż do teraz. "Dom na wyrębach" tak mnie wciągnął, że nawet nie zauważyłam, kiedy pochłonęłam te ponad 300 stron. Bardzo fajna historia, nie genialnie, ale dobrze napisana, nawiązująca do polskich wierzeń ludowych. I nawet całkiem przerażająca:) Jak ktoś chce poczytać coś, co go...

Ciężko mi określić dobrze tę książkę, bo gdy patrzę na nią z dalszej perspektywy mogę powiedzieć, że nie jest zła, jest dobrze napisana, szybko się ją czyta i wciągnęła mnie, choć na pewno nie tak jak Darda. Przyglądając się jej jednak bliżej zauważa się niedociągnięcia, niedoskonałości, rysy. Główny bohater, doktor Faraday, od początku bardzo mnie...