Dziewczyna z Dzielnicy Cudów

Powiem szczerze, że nie za bardzo wiedziałam, czego mam się spodziewać po tej książce. Czytając każdą kolejną książkę z serii o Dorze Wilk, widziałam rozwój autorki, masę pomysłów i wielki potencjał. Czasem miałam wrażenie, że jest tego wszystkiego za dużo i może momentami za słodko, ale jak na debiut - bardzo przyzwoicie. Tak wielki ogrom pomysłów musiał zaowocować kolejnym dziełem. Biorąc pod uwagę moje wielkie oczekiwania wobec rodzimej autorki, mogę napisać, że się nie zawiodłam. W Nikicie widzę ten rozwój potencjału, autorka wykorzystała szansę, rozwijając swoje uniwersum i uzupełniając je o kolejne alternatywne miasta - tym razem pod lupę biorąc stolicę Polski i powołując do życia Warsa i Sawę - a tym samym gruntując swoją pozycję w polskim fantasy poprzez zapełnienie luki. Rolę głównej bohaterki obsadziła mocnym charakter, dziewczyną z jajami i masą energii, walczącą nie tylko z potworami napędzanymi magią ze świata alternatywnego, ale i z własnymi, wewnętrznymi bestiami. Nie ma tu miejsca na słodzenie. Jest mocna akcja i jest magia... i to ona tu rządzi. Znajdziemy tu klimat jednocześnie mrocznego i melancholijnego miasta skrywającego w sobie jakąś nieuchwytną tajemnicę, żyjącego własnym życiem. Oprócz dobrze wykreowanego świata, możemy tu napotkać także dobrze skrojone, przemyślane i często skryte postaci, których Nikita jest reprezentantką. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, gdyż wydarzenia wciągają. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. "Dziewczyna z Dzieln...

Atlernatywne miasta Wars i Sawa, dzikie i szaleńcze. Dzielnica Cudów, słodka i bezpieczna, zawieszona w latach 30. ubiegłego wieku, lecz skrywająca mroczną tajemnicę. Na granicy tych światów balansuje Nikita, nieufna, odważna, mocna kobieta z wielkim sekretem i trudnymi relacjami z rodzicami. (Hmm, czy to nie przypomina Czasu Żniw?).

To moje pierwsze spotkanie z Panią Jadowską, a że uważam że polscy autorzy są równie dobrzy jak zagraniczni to moje oczekiwania były ogromne. Nic wcześniej nie słyszałam o tej książce, a opis na tylnej okładce jest na tyle enigmatyczny, że nie wiedziałam czego się spodziewać.

Najważniejsze przy wzięciu tej książki do ręki są ilustracje, piękne, cudowne, klimatyczne i oddające idealnie mroczność historii. Za to wielki plus dla wydawnictwa. Ale czy tylko mi brakowało właśnie równie pięknej mapki? Wydaje mi się że dużo łatwiej byłoby wejść w tą historię. I słownik, właśnie słownik trudnych określeń byłby super.


Do 120 strony było trudno, nawet bardzo, ale że z reguły nie porzucam książek to czytałam dalej. Autorka minimalnie tłumaczy realia wykreowanego świata, co jest troszkę uciążliwe w odbiorze, potem jednak akcja nabrała tempa i celu. Myślę, że nawet sięgnę po kolejny tom. Polecam wszystkim wytrwałym i upartym, ale trud jest opłacalny, bo nagrodą jest świetna historia.

Akcja książki osadzona jest w uniwersum znanym z cyklu o Dorze Wilk, ale znajomość tamtych książek nie jest konieczna, by zrozumieć ten świat. Są to dwie różne historie, z zupełnie innymi bohaterami, a także miejscem akcji. Tutaj bowiem przenosimy się do alternatywnej Warszawy, a dokładniej Warsa i Sawy – dwóch magicznie zmienionych miast, obu dzikich, nieprzewidywalnych i niebezpiecznych. Główną bohaterką jest Nikita, groźna, ciężko doświadczona przez życie zabójczyni. Kobieta pełna tajemnic, nieufna i zdystansowana. Kreacje bohaterów zawsze wychodzą Anecie Jadowskiej pierwszorzędnie – nie inaczej jest w przypadku „Dziewczyny…” – postacie są pełnokrwiste, żywe, inteligentne i zabawne. Podobnie akcja jest wciągająca i interesująca, a pomysły rewelacyjne. Z niecierpliwością czekam na tom drugi tej historii, a ten serdecznie polecam.

Przed lekturą tej książki Aneta Jadowska była mi kompletnie nieznaną pisarką, z nurtu, jak ja to nazywam Fantasy w dżungli miejskiej.Oczywiście słyszałem, o jakiejś Dorze Wilk, którą większość się zachwycała, ale jakoś nie złożyło się tak, abym sięgnął, choćby po tom najmarniejszy.Gdy więc Wydawnictwo SQN, postanowiło wydać, wspomnianej pisarce, całkiem nowy cykl, postanowiłem spróbować.Człowiek uczy się na błędach-pomyślałem, to są podwaliny świata i nic tego nie zmieni.

A cała opowieść rozgrywa się w zwariowanej alternatywie Warszawy, w której to, wspomniane miasto podzielone jest na dwie, praktycznie oddzielne metropolie Wars i Sawa.Nikita, bo tak się każe nazywać większości ludzi, którzy przeżyli spotkanie z nią, to cyngiel do wynajęcia, pozostająca w pozornej władzy Matki-przełożonej tajemniczego Zakonu Cieni, który stoi, a raczej usiłuje stać, na straży równowagi magii.Te usiłowania nie zawsze kończą się zadowalającymi efektami, czego przykładem, mogą być tak zwane czkawki.Jednak przede wszystkim, Zakon, to raczej organizacja, zajmująca się przyjmowaniem zleceń na eliminowanie różnego rodzaju zagrożeń, bez względu na koszta.A Nikita doskonale wpisuje się w swoją profesję.Dodatkowo ma małą tajemnicę, związaną z osobą Matki Przełożonej, którą znają tylko nieliczni.Pewnego razu, zostaje porwana osoba, o której dziewczyna może powiedzieć, że jej zależy na niej.Wszystko wskazuje na to, że to tylko zasłona dymna, próbująca odwrócić uwagę, od o wiele ważniejszego celu...

Powieść fantasy. Dobra, choć dość nierówna, momentami nużąca, chwilami wciągająca. To samo z głównymi bohaterami, jedni zbyt słodcy, drudzy brutalni, ale wszyscy mają tajemniczą przeszłość. No i wszystko okraszone magią, walką i wieloma niezwykłymi istotami. Autorce udało się stworzyć dość ciekawe universum magicznych miast.
Pani Jadowska napisała tę powieść na tyle ciekawie i interesująco, że chętnie sięgnę po następne tomy.

Dwie gwiazdki tylko z sentymentu, bo powinna być jedna. I jak naprawdę seria o Dorze mimo że to parodia na samą siebie czyta się sama tak Dziewczyny z Dzielnicy Cudów się po prostu nie da. Jest to zlepek z tego co już było. Kupa Kate Daniels, trochę serii Na Krawędzi również Andrewsów i zerżnięcia z innych autorów UF. Wstyd Pani Aneto. Spodziewałam się czegoś więcej bo bądź co bądź, doświadczonej pisarce. Niektóre rzeczy można wybaczyć nowicjuszowi, ale pisarzowi który ma na koncie prawie dziesięć pozycji już nie. Sorry, ale to jest katastrofa i dramat.

Po przeczytaniu Trupa na plaży... zachciało mi się zaznajomić z typowymi dla autorki pozycjami. Jako że również zachciało mi się czegoś lekkiego i fantastycznego, sięgnęłam po Dziewczynę... Czy żałuję? Absolutnie nie. To nie jest literatura wielkich lotów ale też nie spodziewałam się takowej. Spodziewałam się rozrywki, tajemniczości, fantastycznego świata i fantastycznych bohaterów. I dostałam to wszystko, i jestem zadowolona, odprężona i zachęcona do sięgnięcia po część drugą. A w przyszłości pewnie sięgnę po wcześniejsze pozycje Pani Anety