Listy i szepty

To drugi tom z serii Mansarada pod Aniołami, która opowiada o Lenie, która przyjechała by zająć się swoją babcią po udarze. Jak już wiemy, Lena jest bardzo otwartą osobą na kontakty międzyludzkie. Zaprzyjaźniła się z każdym z sąsiadów kamienicy, w której tymczasowo zamieszkała. Nawiązała także bliski kontakt z tajemniczym Borysem, którego nie miała okazji poznać osobiście, jednak zbliżyli się do siebie przez wymianę maili. Dziewczyna dogląda roślin w jego mieszkaniu na poddaszu, podczas jego nieobecności.

W tej książce poznajemy bliżej historię babci Mieczysławy, a także pozostałych sąsiadów zamieszkujących kamienicę pod Serafinami. Są to wspominki babci z czasów młodości, ale także jest pociągnięta historia z poprzedniego tomu. Jednak odniosłam wrażenie, że jest tutaj mniej Leny, a i ona sama jakoś straciła swój urok z pierwszej części 🙈. Jakże się jednak pomyliłam.

Początkowo wciągający był dla mnie wątek pociągnięty z Marceliną i jej zmianą dotyczącą nie tylko wyglądu, ale i zachowania, a także tego w kim lokowała swoje uczucia. Ale później.. Później już wszystko było takie piękne i smutne zarazem. Wiadomo, to wspomnienia babci Mieci należą do tych smutnych, a cała reszta była piękna. Wszystko potoczyło się tak magicznie, a zarazem tak nostalgicznie. Cudna seria. Szkoda, że skończyła się tak jak się skończyła, ale gdyby powstała trzecia część o dalszych losach Leny i pozostałych sąsiadów z kamienicy, to przeczytała bym z równie wielką przyjemnością i...