Jak dzikie gęsi

Jesienią zawsze chętniej sięgam po literaturę obyczajową, a bogaty i wysoko oceniany dorobek Agnieszki Olejnik naturalnie skierował mnie ku książkom jej autorstwa. Równie ważnym powodem była nadchodząca premiera drugiego tomu cyklu „Gdziekolwiek jesteś”.

Młodość, miłość i wojna to połączenie, które budzi ogrom emocji, nawet jeśli opowiadana historia jest w pełni fikcyjna. Tak jest i w przypadku powieści „Jak dzikie gęsi”, w której pięcioro młodych ludzi powinno śmiać się, bawić, przyjaźnić, kochać i planować przyszłość, a nie żyć w strachu, poczuciu zagrożenia, z widmem śmierci.

Wiosną 1938 roku, gdy w Niemczech rządzą naziści lepiej nie przyznawać się do słowiańskich przodków i pacyfistycznych poglądów. Pochodząca z polsko-niemieckiej rodziny Katrin i wierny swojej religii wykluczającej przemoc Peter odczuwają zagrożenie równie realnie jak miłość, która połączyła ich od pierwszego wejrzenia. Ucieczka przed możliwymi reperkusjami rozdziela zakochanych, ale żyją nadzieją na szybkie spotkanie w Danzig.

Autorka z ogromnym realizmem oddała nastrój ówczesnych Niemiec wypełnionych nazistowską propagandą i hitlerowskimi ideałami, w których narasta wzajemna wrogość, nieufność i strach. Gdzie wystarczy jeden donos, by zniszczyć czyjeś życie. Gdzie osoby uważane dotychczas za przyjaciół mogą okazać się niebezpieczne.

Kreacja bohaterów tak odmiennych ukazuje szeroki wachlarz zachowań i motywacji począwszy od religijnego pacyfizmu Petera, ślepego ...

okładka książki jest równie piękna jak jej wnętrze. Wspaniały styl pisarski, który pisany jakby w spokoju przekazywał nam niekoniecznie dobre wieści. Autorka na początku książki zrobiła doskonały wstęp, który nie zapowiadał tak strasznego końca. Od razu ciarki przeszły prze moje ciało. Cokolwiek nie chciała nam ukazać, to robiła to zawsze jakby z wprowadzeniem, by przygotować nas emocjonalnie. Przeplatała tutaj opowieści dające radość z tymi, które dały nie tylko smutek, niepokój, ale i nerwy. Gdy opisywała jak wygląda nauka w szkole niemieckiej, to aż ciśnienie mi się podnosiło. Tutaj tylko naród niemiecki był dobrze traktowany, a inne znosili do zwykłego popychadła, jakby ludzi gorszej rangi, niższej jakości. Bardzo mnie to drażniło i powtarzałam sobie, że to tylko książka i tak nie zmienię tego, co już było. Opowieść przedstawi nam czasy tuż przed wojną. Kiedy to ludzie przestali czuć się bezpiecznie we własnych domach i niemal zmuszeni byli uciekać, jeśli chcieli przeżyć. Mi też było smutno, kiedy czytałam opisy jak było im ciężko porzucić ostoję, którą sami zbudowali. My poznamy tutaj miłość, która zaowocowała dzieckiem o imieniu Katrin i następnie jej losy. Od małego była uczona, że nie może się przyznawać do polskiego pochodzenia matki. Wiedziała, że jakiekolwiek napomknięcie przy bliskich o swoich polskich poglądach może okazać się dla niej zgubne. Bardzo często jednak walczyła sama ze sobą, gdyż bolały ją słowa kolegów, jakie kierowali do ludzi z jej utajonej ro...

Wiosna 1938 z pewnością, była piękna.. jak to wiosna, przecież wtedy wszystko pięknie kwitnie.. Czy jest lepszy czas na pierwszą miłość? Otóż w tym roku zdecydowanie to nie jest najłatwiejszy na nią czas, a to właśnie wtedy.. Katrin jej doświadczyła.. pięknej, niewinnej, prawdziwej i szczerej..
Katrin wywodzi się z polsko-niemieckiej rodziny i niestety nie czuje się już bezpiecznie w swoim domu .. jej matka jest Polką, a to zdecydowanie nie jest dobrze widziane przez społeczeństwo rządzące przez Ferrera.. jednocześnie dziewczyna dostrzega coraz więcej, i okazuje się, że chyba nie może zaufać swojej przyjaciółce.. Dodatkowo zaczął się nią interesować Rudolf, młody mężczyzna pochodzący z szanowanej niemieckiej rodziny, dla którego ważna jest kariera wojskowa.. Oj jednak Katrin nie uważa tego za atut, a wręcz przeciwnie.. Jednak niespodziewanie w jej życiu pojawia się wesoły chłopak o niesfornych włosach.. który urzeka ją swoim podejściem do życia, bo jak się okazuje choć ich rodziny są bardzo różne.. to poglądy mają mocno zbliżone.. im więcej czasu spędzają razem, tym bardziej są siebie pewni.. Jednak nie wszystkim to się podoba.. Jak zareaguje rodzina? Czy Rudolf zaakceptuje taki bieg wydarzeń?

"Jak dzikie gęsi" to zdecydowanie opowieść o miłości, i to o tej pierwszej, niewinnej, nieśmiałej i szczerej.. opowiada o tym z czym ludzie musieli się zmierzyć i ja trudną drogę przejść, by mieć choć chwilę dla siebie.. nie to co my teraz.. Dodatkowo dochodził ogromny...

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, czytałam kilka książek Pani Agnieszki i każda mi się podobała, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok jej najnowszej powieści - "Jak dzikie gęsi". Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się naprawdę sprawnie. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie zostali w niesamowicie realistyczny sposób przedstawieni. Myślę że mimo dzielących nas lat i okoliczności śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach z postaciami tej powieści, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów i byłam bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi tą historię. Każda z postaci przedstawionych na kartach tej powieści jest bardzo ważna - są postaci, które od początku zaskarbiły sobie moją sympatię, zdarzyły się także takie, które musiały zapracować na moje uznanie czy nie przypadły mi do gustu ze względu na swoje decyzje i zachowanie. Razem z bohaterami przenosimy się do 1938 roku, autorka w niesamocie autentyczny i plastyczny sposób opisuje realia wojennych czasów - cierpienie, okrucieństwo. Wielokrotnie miałam nawet wrażenie jakbym towarzyszyła bohaterom we wszystkich wydarzeniach i chłonęła wszystkie odczuwane przez nich emocje. Autorka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że powinniśmy cenić każdy dzień, każdą chwilę, bo nie...

Cześć kochani.
Dziś muszę Wam opowiedzieć o książce, która zdecydowanie skradła moje serce , a była bardzo miłą niespodzianką od Wydawnictwa Filia.

W niewielkim miasteczku Sommerfeld żyją obok siebie ludzie różnych narodowości i wyznań.
Wszystkie rodziny znają się od pokoleń i starają się wzajemnie wspierać.
Nad Dolnymi Łużycami zbierają się jednak czarne chmury, zaś zagrożenie ze strony zwolenników Adolfa Hitlera staje się coraz bardziej realne.
W tych niełatwych czasach przyszło żyć Katrin Dulke -córki pochodzącej z Gdańska Polki i nie popierającego nazizmu Niemca.
O względy młodziutkiej dziewczyny stara się syn aptekarza -Rudolf Herz.
Jego motywy niewiele jednak mają wspólnego z pierwszym, niewinnym zakochaniem...
Między tą dwójką staje jednak jeszcze jeden mężczyzna- Peter Kessler.
Jak rozwinie się ta historia? Czy u progu wojny znajdzie się miejsce na miłość I dobroć?
Najnowsza powieść Agnieszki Olejnik po prostu mnie porwała.
Autorka ma piękny i zarazem niezwykły dar opisywania emocji.
Wszystko co działo się w miarę rozwoju sytuacji-i rozkwitem młodzieńczych uczuć- przeżywałam razem z Katrin - i było to doprawdy niezwykle i warte przeżycia doświadczenie.
W tej fabule akcja toczy się błyskawicznie, ludzkie charaktery są zaś ukazane w sposób tak prawdziwy, że brakuje mi słów by wyrazić swój zachwyt.
Miłość, nienawiść, strach, pogarda , a także przyjaźń oraz potrzeba akceptacji
Wszystko to znajdziemy n...

Czy w ponurej scenerii u progu wojny może rozkwitnąć kwiat pierwszej miłości?

Katrin wraz z rodziną mieszka na Dolnych Łużycach. Kobieta jest pół Polką, pół Niemką, która coraz mniej bezpiecznie czuje się w rodzinnym mieście. Jeden donos, jedno źle szepnięte słowo wystarczy aby zniszczyć człowiekowi życie. Gdy dziewczyna wraz z rodziną decyduje się na wyprowadzkę, musi opuścić nie tylko rodzinny dom, ale również ukochanego który nie może z nimi wyjechać z powodu braku paszportu.

Rudolf Hertz to członek Hitlerjugend, który oddany jest służbie ponad wszystko, nawet na miłość nie ma miejsca w jego życiu. Jednak w mężczyźnie to właśnie Katrin wzbudza wielkie zainteresowanie.
Jednak do czego będzie zdolny Hertz, kiedy na drodze do dziewczyny stanie chłopak o szarych oczach?

" Jak dzikie gęsi " to książka którą powinien przeczytać każdy fan historii około wojennych.
Autorka ma niezwykle lekki styl pisania, potrafi zaczarować czytelnika tak że ciężko oderwać się od historii. Emocje i fabuła bardzo poruszają i zmuszają do refleksji. Bohaterowie są cudownie wykreowani. Świetnie śledziło mi się ich losy. Ich życie nie było łatwe w tamtych czasach. Piękna opowieść o miłości, nienawiści, strachu, nadziei i zazdrości która trzyma w napięciu i niepewności do ostatniej strony. Zakończenie zaskakuje i już nie mogę się doczekać kontynuacji…
To idealna książka dla wszystkich lubiących historię i romans w tle.
Myślę że skradnie wasze serca, tak ja...

Rzadko kiedy sięgam po książki, gdzie akcja się toczy w przeszłości lub w czasach wojny. Tym razem nadarzyła się taka okazja, postanowiłam dać szansę Autorce i muszę przyznać, że była to naprawdę udana lektura.

Jak dla mnie to ta historia jest pełna emocji – tych pozytywnych i negatywnych. Myślę, że śmiało mogę napisać, iż poruszy nie jedno serce. Na uwagę i pochwałę zasługują opisy, które idealnie oddały klimat czasów wojennych. Fakt, że nie przepadam za takowymi, ale tutaj Autorce udało się mnie przekonać. Z resztą uważam, że gdyby ich nie było, to całość nie wypadłaby tak dobrze.

Polubiłam Katrin, która obawiała się o własne bezpieczeństwo ze względu na swoje pochodzenie. Polubiłam też Rudolfa, który z pewnością nie spodziewał się, iż może dopaść go miłość. Oddany ideologii, czy pochodzenie Katrin będzie dla niego problemem?

Styl i język Autorki przypadły mi i tym razem do gustu, nie mam do czego się przyczepić. Jestem naprawdę usatysfakcjonowana lekturą. Autorka miała bardzo fajny pomysł na historię.

To chyba znak, że częściej powinnam sięgać po powieści tego typu. Może powinnam dać szanse historii?

Z wiekiem chyba zmienia się gust. Jak to u Was jest? :D Sięgacie po książki, których kiedyś byście nie przeczytali?