Tyle nowych dróg

Fajna choć nie lekka. Maria jest kobietą po 50, jej mąż jest obsesyjnie skąpy- codziennie wydziela pieniądze na jedzenie i ingeruje we wszystko (nawet rodzaj i kolory ciuchów). Gdy do Polski po latach wraca z emigracji siostra Marysi, uświadamia jej, że zawsze można zacząć od nowa. Nowa: fryzura, kolorowe ciuchy, poznane w bibliotece koleżanki, praca, dom, rozwód? Tylko czy Maria zaufa siostrze i wyjdzie spod pantofla męża?

Ile nowych dróg można jeszcze odkryć, mając już więcej niż połowę życia za sobą? Czy masz jeszcze czas na wybór nowej drogi będąc kobietą dojrzałą? Okazuje się, że Agnieszka Olejnik w książce „Tyle nowych dróg” pokazała, że na dokonanie zmian w życiu nigdy nie jest za późno.

Poznajemy Marię, kobietę, która tkwi w małżeństwie z toksycznym samcem (nie bez znaczenia jest wydźwięk pejoratywny – bo nic innego nie ciśnie się na usta), kobietę, która zawodowo jest wypalona do cna i praca nie przynosi jej kompletnie żadnej satysfakcji, kobietę, która nie zbudowała żadnych relacji z synem, siostrą czy koleżankami; kobietę, która przez całe życie nie pomyślała o sobie i swoich potrzebach. Nagle po latach rozłąki w jej życiu pojawia się siostra, a jej pojawienie się sprowokuje Marię do rewolucyjnych zmian.

Siostra pomoże jej w podjęciu kluczowych decyzji, które na nowo pozwolą Marii uwierzyć w siebie i swoje możliwości. To właśnie Anna pokaże jej tyle nowych dróg….

Ta książka daje nadzieję…. Daje nadzieję na to, że mimo upływu czasu ciągle jest coś do osiągnięcia, cięgle jesteśmy potrzebni a nasze istnienie ma sens.

Autorka pokazała, że warto walczyć, walczyć o siebie, o swoje racje, o swoje pieniądze (dosłownie), o swoją pozycję w małżeństwie, rodzinie, walczyć o przyjaciół, o relacje. Najważniejsze to znaleźć sens, mieć o co walczyć i dla kogo.

Cytat z książki będzie jej najlepszym...

Obok książek Agnieszki Olejnik raczej trudno przejść obojętnym. Są oczywiście pozycje lepsze i gorsze ale tak jest zawsze. Wydanie ma dość duży druk, co dla niektórych będzie stanowić duży plus.
Maria jest nauczycielką całkowicie podporządkowaną swojemu mężowi. Mąż decyduje o wszystkim i skrupulatnie wylicza jej każdy grosz, ciągle podkreślając, że to właśnie on jest głównym żywicielem rodziny. Maria w żaden sposób nie potrafi się sprzeciwić mimo, iż wie że to właśnie przez męża jej jedyny syn zamieszkał zagranicą. Tak jest do czasu, gdy z Kanady powraca jej starsza siostra. Anna właśnie odeszła od męża i w Polsce próbuje od nowa ułożyć sobie życie. Siostra nie zwierza się Marii, że powodem do podjęcia radykalnych zmian jest diagnoza lekarzy, którzy nie dają jej żadnych szans na długie życie. Reszty nie będę zdradzała, gdyż nie o to chodzi bym streściła dokładnie całą fabułę opowieści.

Zazwyczaj odpowiada mi styl prowadzenia opowieści przez Agnieszkę Olejnik, więc i tym razem książkę czytało mi się dobrze. Na pewno stanowi ona inspirację dla osób, które chcą coś w swoim życiu zmienić. Mówi się, że na zmiany nigdy nie jest za późno i taka jest prawda. Z drugiej strony smuci mnie fakt, jak wiele mamy kobiet podobnych do Marii, którym partner skutecznie potrafi wmówić, że jesteśmy do niczego i nic nie warte a bez niego sobie kompletnie nie poradzimy. Myślę, że codzienne podkopywanie przez drugą osobę naszej wartości powoduje, że kurczymy się w sobie i przestaje...