Paprocany

Niestety słaba ta historyjka. Chyba moje oczekiwania były zbyt duże... Przeczytałam kilka powieści autorki i dobrze się z nimi bawiłam, ale ta powieść jest przefajnowana... lekkość sztuczna, zachowanie bohaterów nienaturalne, humor nieśmieszny. Przeczytałam do połowy, potem nie dałam rady.

Po dość ciężkim tygodniu, potrzebowałam oderwać się od wszystkiego przy niezbyt wymagającej lekturze. Mój wybór padł na "Paprocany" i okazał się strzałem w dziesiątkę.

Po tym jak Krzysztof, najlepszy tyski glina, zostaje oskarżony o gwałt na prostytutce i tymczasowo odsunięty od służby, szef, który nie wierzy w jego winę, postanawia mu pomóc, bo rachunki same się nie zapłacą.
Załatwia mu fuchę, u swojej przybranej córki, która poszukuje zaginionej bratanicy. Ponoć ostatni raz widziana, była w towarzystwie tajemniczego motocyklisty.

"Momentalnie oddałabym mu serce, cnotę iwypłatę. Gdybym nadal była wposiadaniu którejkolwiek ztych rzeczy".

Zosia, jak chyba wszystkie bohaterki Pauliny Świst, to kobieta dynamit, pani adwokat, wyszczekana, pewna siebie i cholernie seksowna. Mimo że jakoby nie jest w typie Krzyśka, ten nie potrafi się jej oprzeć.
Wspólnie krok po kroku rozwiązują zagadkę zaginionej dziewczyny, przy okazji, coraz mocniej ze sobą flirtując. Narracja przeskakuje od niego do niej, dzięki czemu możemy ich naprawdę dobrze poznać, a że rozdziały są dość krótkie, czyta się błyskawicznie.

Mamy więc zagadkę kryminalną, a nawet dwie, połączone z dość odważnym romansem, niepozbawionym mocniejszych scen oraz bardzo dużej dawki świetnego humoru. Idealna lektura dla wszystkich niegrzecznych dziewczynek 😈 a te grzeczne, może się czegoś nauczą 😉.

Pierwsza moja styczność z książkami Pauliny Świst. Szukałam czegoś lekkiego na sobotni wieczór i "Paprocany" okazały się dobrym wyborem. Uśmiałam się setnie. Niektóre teksty i porównania autorki zwalają z nóg. Historia fabuły prosta ale zmyślnie zawikłana i nieprzegadana. Szybko się czyta. Mnóstwo wulgaryzmów. Naprawdę nie jestem pewna czy rzeczywiście ludzie mówią tylko w taki sposób ale w odniesieniu do całości stylu wulgaryzmy są do zaakceptowania. Czasem miałam wrażenie, że zabijają romantyzm między bohaterami ale może niektórzy właśnie w taki sposób okazują sobie miłość? :-)
Polecam.

Paprocany to pierwszy audiobook, który przesłuchałam od początku do samego końca. To doświadczanie było na tyle udane, że nie wyobrażam sobie by nie przesłuchać jakiejś książki. Tym bardziej kiedy mam przyjemność wsłuchiwać się w znane głosy a takimi są: @olgaboladz_official i @grzegorz_damiecki.

Co to był za gorący duet. Nie wyobrażam sobie by ewentualna ekranizacja odbyła się bez tej dwójki. Oni są tymi postaciami. Głos pani Olgi tak wpasował się do głównej postaci, że cały czas miałam ją przed oczami. Natomiast brzmienie głosu pana Grzegorza...ależ ja musiałam się pilnować by skupiać się na fabule .

Co podobało mi się w tej historii? Połączenie erotyku z kryminałem to jest to, co zdobyło moje serducho. Chemia między głównymi postaciami, ich przekomarzanie się - truskawka na torcie . Poza tym intrygujący klimat, zaserwowany poziom humoru, dawkowanie emocji - czego chcieć więcej? Nie sądziłam, że to kiedyś napiszę, ale tę książkę warto najpierw przesłuchać a dopiero potem przeczytać.

Wybaczcie, że nie zdradzam niczego z fabuły, ale tym razem niczego sensownego nie potrafię stworzyć.

„Paprocany” to książka, którą czyta się naprawdę szybko, a historia, jaką w niej znajdziemy, jest ciekawa i wciągająca. Moim zdaniem warto po nią sięgnąć i z przyjemnością polecam.

O Pani Paulinie Świst słyszałam niejednokrotnie — widywałam jej książki w księgarniach (internetowych, jak i tych stacjonarnych), natomiast nie było nam ze sobą po drodze. W końcu podjęłam „męską” decyzję i postanowiłam zapoznać się z piórem tejże Autorki. Czy spotkanie było udane? Owszem, aczkolwiek mam swoje małe „ale".

Fabuła — przyznam, że opis okładkowy bardzo mnie zaciekawił, ale mam pewne spostrzeżenia dotyczące treści, o których zaraz wspomnę.
W Komendzie Miejskiej w Tychach wybucha afera — prostytutka oskarża wzorowego funkcjonariusza o gwałt. Krzysztof (wspomniany policjant) twierdzi, że jest niewinny, mimo tego zostaje wysłany na przymusowy urlop. W tym samym czasie bez śladu znika bratanica szefa Krzysztofa. Z bratanicą bardzo mocno związana jest Pani Adwokat — Zośka (będąca przybraną córką szefa oskarżonego policjanta). Drogi Zośki i Krzyśka łączą się, gdy przełożony funkcjonariusza prosi go o pomoc w prywatnym śledztwie, które funkcjonariusz ma prowadzić z Zofią.

I tu zaczyna się to moje „ale". Według mnie śledztwa jest dosyć mało! Liczyłam na to, iż będzie go zdecydowanie więcej. W całości książki, śledztwo to może 40%, resztę stanowi relacja Zofii i Krzysztofa, która rozwija się w niebywale szybkim tempie! Nie wiem, jak wygląda to w innych książkach Pani Pauliny Świst, natomiast tu troszkę brakowało mi śledztwa w śledztwie. Książkę bez wątpienia wyróżnia cięty jak brzytwa język i konkretny seks, którego Autorka nie boi się opisać. Pa...

Książka bardzo luźna, prawie że z samymi dialogami.
Cóż mogę powiedzieć, jak dla mnie bardzo słaba. Sam zarys historii mógłby być interesujący ale jest on jedynie tłem bo głównym wątkiem jest romans pani Mecenas z oskarżonym Policjantem. Natomiast ja wolę gdy kładziony jest większy nacisk na akcję a wątek romantyczny rozwija się powolutku. Jak już wspominałam, jak dla mnie pomysł dobry ale zmarnowany.
Bardzo słaba książka, to było moje pierwsze spotkanie z autorką a zarazem ostatnie.

To było moje pierwsze spotkanie z tą autorką, ale bardzo owocne. Spodziewałam się romansu jakich wiele, a otrzymałam naprawdę fajny erotyczny kryminał i ciekawą historię.

Całą opowieść rozpoczyna policyjna afera. Ponoć kilku funkcjonariuszy miało dokonać gwałtu na prostytutce. Jako głównego sprawcę wskazuje ona Krzysztofa Strzeleckiego, który jest jednym z najbardziej wzorowych policjantów. W jego niewinność wierzy tylko jego szef, który również boryka się z problemami – jego przybrana córka bardzo martwi się o swoją nastoletnią bratanicę, która zaginęła. Co prawda już wcześniej zdarzały jej się takie zniknięcia, ale tym razem Zofia ma złe przeczucia. Wspólnie z Krzysztofem rozpoczynają prywatne i nieoficjalne śledztwo, które prowadzi do tego, że zrobi się bardzo gorąco i to nie tylko za sprawą rozwikłania zagadki.

Od pierwszych stron bardzo wciągnęłam się w lekturę. Wulgarny, ale też bardzo codzienny i na poziomie język (jeśli wulgaryzmy w ogóle mogą być na poziomie), szybka, wartko płynąca akcja, która porywa oraz idealna długość to niewątpliwie zalety tej książki.

Trudno było mi zdefiniować, do jakiego gatunku mogę zaliczyć „Paprocany”, gdyż mamy tu zarówno wątek kryminalny jak i romantyczny i erotyczny.

Byłam bardzo ciekawa, w jaki sposób autorka to wszystko połączy, ale udało jej się to bardzo dobrze.

Od pierwszej chwili również polubiłam głównych bohaterów – ostrą i nieprzebierającą w słowach pan...

Dziękuję wydawnictwu Muza oraz autorce za możliwość recenzowania książki.


To było moje pierwsze spotkanie z autorką, nie liczac opowiadania które znajduje się w "grzesznych świętach", po którym notabene skusiłam się na "Paprocany". Trochę się zawiodłam, licząc na jakąś akcję z sexem w tle. A dostałam marną historię z pyskata bohaterką i odrobiną erotyzmu. No cóż, nie można mieć wszystkiego.

Krzysztof jako dobry policjant zostaje oskarżony o gwałt na prostytutce. Przez byłego ale jednak obecnego faceta Zosi został obsmarowany w pisemku regionalnym. Jako odsunięty od pracy jego przełożony Franciszek odsyła go do sprawy jego pasierbicy Zofii. Zosia jest panią mecenas, która jest dobra w swoim fachu. Przy pomocy Krzysztofa chce znaleźć Karolinę. Karolina jest bardzo zżyta z ciotka, ale nie uprzedziła ciotki,że zamierza "zapić " . Rozpoczynają wspólne śledztwo. Nie przypuszczają, że sprawa gwałtu na prostytutce jest powiązana z zaginięciem Karoliny.
Pomiędzy Zofią a Krzysztofem rodzi się pożądanie. Pystaka dziewczyna może działać na nerwy, swoimi tekstami, które czasami już przestają być zabawne, a wręcz przeciwnie stają się męczące. Czy historia która rozpocznie się nad kąpieliskiem Paprocany rozwiąże się? Czy fakt że obie sprawy mogą być ze sobą powiązane będzie miało wpływ na relacje kobiety i mężczyzny? Czy uda im się rozwiązać zagadkę mężczyzny na motocyklu? A może we tym wszystkim jest jakiś głębszy sens?


Przyznam się, że trochę ...

Jak spędzacie tegoroczne wakacje? Ktoś z Was wypoczywa może nad jeziorem??
Ja wczoraj miałam małą namiastkę takiego urlopiku i podczas bardzo króciutkiego wypadu nad małe jeziorko powstało, to właśnie zdjęcie 😁
A książka na nim ukazana, to kolejna pozycja od @wydawnictwomuza , któremu dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Z twórczością @paulina_swist mam styczność po raz kolejny. Jak zawsze autorka zachwyca mnie zabawną treścią, niewybrednymi żartami, niekiedy głupkowatymi, ale to właśnie ten styl, za który albo się ją kocha albo nie nawidzi. Ja zdecydowanie należę do zwolenników, choć tym razem czułam delikatny niedosyt. No bo owszem było zabawnie, ale mi czegoś zabrakło w tej fabule. Nie mogłam się wkręcić do końca w tę historię, ale nie umiem znaleźć wytłumaczenia, dlaczego?!🙈 Mamy tu mocno rozbudowany wątek prawniczy, co zazwyczaj bardzo lubię w powieściach, a tym razem nie mogłam tego łyknąć 🤷 fajnych bohaterów, twardo stąpających po ziemii, zdecydowanych, więc wydaje mi się to książka idealna...ale jednak tym razem była to trochę inna Świst niż zwykle, jak dla mnie. Pewnie też tak czasem macie, że uwielbiacie jakiegoś autora, mimo to jakaś jedna książka na milion nie do końca Wam się spodoba. I ja tak miałam teraz 😅

Nie był to jednak stracony czas, bo było zabawnie i myślę, że o to chodzi w litera...

Paulina Świst „Paprocany”

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki, która swoją premierę miała 12 listopada.

Zofia (Zosia) nieziemsko piękna pani adwokat. Bardzo inteligentna kobieta, stworzona do swojej profesji. Kontrowersyjna zarówno w swoim zachowaniu jak i metodach działania. Dla zaginionej bratanicy może zrobić wszystko.

Krzysztof (Krzyś) najbardziej prawy i uczciwy policjant na całej komendzie. Wydawać by się mogło, że jest cichą myszką, ale potrafi również pokazać pazury. Oskarżony o gwałt na prostytutce.

Bardzo szybko okazuje się, że dwójka nieznajomych sobie osób musi połączyć siły aby uratować siebie nawzajem. Porwania, zabójstwo, narkotyki to jedynie szczyt góry lodowej tego co dzieje się w tej książce. Do tego ognisty romans oraz polskie krajobrazy.

Bardzo podoba mi się zagadka kryminalna oraz to jak zostały połączone losy głównych bohaterów. Na początku nie mogłam przyzwyczaić się do bezpośredniości pani adwokat oraz gierki którą prowadziła. Raz wydarzenia ukazane są z perspektywy Krzysztof, a następnie Zofii. Dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko. Jest to taka propozycja „na jedno posiedzenie ;)”. Pomimo iż jest to kryminał posiada on wiele cech romansu, także każdy znajdzie coś dla siebie.

Zośka to pani adwokat broniąca przestępców. Jest dobra w tym co robi. Po godzinach, to równie pyskata singielka czerpiąca z życia garściami. Gdy znika jest bratanica o pomoc w znalezieniu trudnej nastolatki prosi ojczyma - szefa policji. Franciszek poleca jej Krzysztofa Strzeleckiego. dobrego glinę, który akurat ma pod górkę. Oskarżono go o gwałt i zawieszono. Ma sporo wolnego czasu i potrzebuje kasy... Zgadza się pomóc w poszukiwaniu nastolatki.

Tych dwoje jest na pierwszy rzut oka całkiem różnych. Z każdą minutą jednak coraz lepiej się dogadują i... zaczyna między nimi iskrzyć.

Nie wiem jak podsumować tą publikację.

Akcja szybka, zagadka kryminalna rozwiązana w kilka dni - to niemożliwe w polskich warunkach, nawet w Tychach. Postacie - bez głębszego wchodzenia w opis wnętrza, myśli i poglądów. Opis zewnętrzny dużo bogatszy. Humor - w moim klimacie, dużo ironii. Publikacja kipi seksem. Bo na stres najlepszy szybki numerek. Trochę powiało płycizną emocjonalną. Sam seks... no cóż... Kto, co lubi. Dużo, szybko, wielko i mokro. Ach i każda kobieta, lubi być zdominowana w łóżku. Serio, każda?

Autorka lub Autor piszą pod pseudonimem. Zakładam, że to kobieta... i czuje lekkie niezrozumienie. Bo czy zawsze trzeba sprzedawać Czytelniczkom bajkę ze szczęśliwym zakończeniem? Poznaj pana, zalicz seks i żyjcie długo i szczęśliwie. Niestety w życiu to tak nie działa. Relacje trz...

Już od dłuższego czasu miałam niepohamowaną chęć wtopienia się w coś lekkiego. Aż tu nagle, wpada w moje ręce książka Pauliny Świst “Paprocany”. Nie znałam wcześniej twórczości autorki, więc kompletnie nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać.

Na tyłach książki, zapewniano mnie, że mogę liczyć na ostry seks, ostry język i taką samą jazdę. No i wszystko to było! W gratisie dostałam również lekki wątek kryminalny, który może nie był wysokich lotów, ale podczas czytania skupiłam się na czymś zupełnie innym. Na głównych bohaterach!

Zosia to inteligentna i bezpośrednia Pani adwokat. Niezwykle pozytywna postać, której nie da się nie lubić. Kiedy znika jej osiemnastoletnia bratanica, kobieta decyduje się na własne śledztwo. W poszukiwaniach ma jej pomóc Krzysztof, policjant, który właśnie został posądzony o gwałt prostytutki. Dopóki jego sprawa się nie wyjaśni, zostaje zmuszony do przerwania służby. W przymusowym, wolnym czasie łączy siły z Zosią i wspólnie próbują wyjaśnić, gdzie znajduje się młoda dziewczyna.

Główni bohaterowie i ich relacja to zdecydowanie największa zaleta książki. Genialne teksty naładowane ogromną dawką sarkazmu i humoru to coś, czego potrzebowałam. Duży plusik za wstawki z piosenek, o których istnieniu już dawno zapomniałam, a kiedyś dniami i nocami katowałam na głośnikach.

Mogłabym się oczywiście przyczepić do tropów, które wpadają do rąk bohaterów niemal same, a oni w przerwie od poszukiwań wyśmienicie bawią się na ...

Tym razem poznajemy młodą inteligentną Panią mecenas, która oczywiście słynie z ciętego, wulgarnego języka - Zośkę. Słynie ona z prowadzenia spraw gangusom. Pewnego dnia dowiaduje się, że jej bratanica zostaje porwana i prawdopodobnie coś jej grozi. Nie myśląc zbyt długo, Pani mecenas postanawia ją odnaleźć na własną rękę. W Tychach natomiast dochodzi do gwałtu prostytutki. Oskarżonym staje się jeden z policjantów - Krzysiek. Komendant, który jest ojczymem Zośki, postanawia oddelegować dobrego glinę do córki, by ten pomógł jej w prywatnym śledztwie. Między tą dwójką od samego początku zaczyna iskrzyć. Razem stanowią zgrany team, który szybko może rozwiązać zaginięcie młodej dziewczyny.

Wątek kryminalny w tej książce jest całkiem niezły. Podobał mi się. Tak jak i wątek miłosny. Zośka mimo, że zadziorna z niej baba, która lubi się wyróżniać w tłumie wierzy w prawdziwą miłość. Jej chłopak - zakochany w sobie dziennikarz - nie jest dla niej dobrą partią. Na szczęście postawiony przed nią Krzysiek okazuje się być prawdopodobnie tym jedynym. Nieziemsko przystojny, ułożony, może nawet zbyt dobry dla wulgarnej kobiety. Jednak mają się ku sobie i to bardzo. Jak już wspominałam między nimi iskrzy bardzo.

Mamy tutaj dużo seksu, dużo wulgarności, kryminalną sprawę do rozwiązania. To Świst, którego lubimy. Bardzo lubimy. Wciąga od samego początku do końca. Jest to lekka pozycja na lato. Książki Pauliny Świst nie są wymagające. Są schematyczne. I to jedyna taka polsk...

Twórczość Pauliny Świst nie jest mi obca. Przeczytałam wszystkie jej dotychczas wydane książki i muszę przyznać, że "Paprocany" najmniej przypadły mi do gustu.

Tym razem poznajemy zupełnie nowych bohaterów, choć schemat zostaje zachowany - jest pani mecenas i pan policjant. Bratanica Zośki znika, a kobieta, by ją odnaleźć decyduje się zwrócić o pomoc do tymczasowo zawieszonego w obowiązkach Krzyśka. Przełożonym komisarza jest ojczym prawniczki i to on proponuje jego kandydaturę. Między tą dwójką od razu zaczyna iskrzyć, choć na początku przerzucają się złośliwościami.

Intryga była bardzo ciekawie skonstruowana. Początkowe rozdziały zupełnie nie wskazywały, że akcja pójdzie w takim kierunku. To ogromny atut tej książki i... niestety jedyny.

Sięgając po tę powieść, liczyłam na to, że zwyczajnie odetchnę od ciężkich klimatów i się rozerwę, ale zupełnie nie mogłam się wgryźć w fabułę. Bohaterowie mnie drażnili na każdym kroku, a wszystko to, co dotychczas uwielbiałam w stylu Świt, tym razem wydawało mi się wymuszone i zupełnie się nie kleiło.

Ciężko powiedzieć, czy ja zmęczyłam tę książkę, czy jednak ona zmęczyła mnie. Miało być lekko, pieprznie i przyjemnie, a było nużąco, nijako i bez polotu. Nawet teksty bohaterów nie bawiły mnie tak jak zwykle, jakby miały być śmieszne na siłę.

Wczoraj pojawiła się zapowiedź kolejnej powieści tej autorki, tym razem napisanej w duecie. Mam nadzieję, że znajdę w niej to, czego w "Paprocanac...