Skaza

Najnowsza powieść Roberta Małeckiego. To już moje kolejne spotkanie z twórczością autora - kolejne udane.

Małeckiego czyta się dobrze. Prowadzi czytelnika przez całą akcję książki w sposób zrozumiały, nie da się pogubić kto czy kim i co się właściwie w książce wydarzyło. Co charakterystycznego zauważam w książce? To jak i w poprzedniej serii książki główny bohater musi stawić czoła demonom przeszłości, w postaci tajemniczego zniknięcia żony bądź skutkami równie tajemniczego napadu na ukochaną.

Książka na prawdę warta polecenia. Czekam na kolejną część!

Po“Skazę”Roberta Małeckiego @robertmalecki.autor sięgnęłam dzięki wielu pozytywnym opinią na IG.Było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i muszę przyznać,że okazało się ona bardzo udane😊.
Akcja powieści wciąga czytelnika już od pierwszej strony.
.
”Psem nie zostajesz wtedy,gdy zakładasz mundur.Psem zostajesz, nasiąkając złością na wyrządzone zło,gdy w dobrym człowieku wyczuwasz skazę.”
.
W Chełmży,niewielkim miasteczku pod Toruniem,dochodzi do odnalezienia dwóch ciał na zamarzniętym jeziorze.Sprawą tego tajemniczego przypadku zajmuje się komisarz Bernard Gross.Zdaniem komisarza odnalezienie tych obu zwłok nie jest przypadkiem.Rozpoczyna on śledztwo,które kawałek po kawałku ujawnia wiele skrywanych tajemnic. Intryga toczy się dwutorowo.Na zmianę przeplatana jest tu teraźniejszość z przeszłością.Autor umiejętnie i stopniowo odkrywa wszystkie części układanki zbrodni,dzięki czemu akcja powieści nie jest wymuszona,ale toczy się swoim torem.
.
”Skaza”to polski kryminał o bogatej fabule.Dużo rolę odkrywa jego mroczny i niepokojący klimat oraz napięcie,które jest stopniowo dawkowane.Ciekawi i nietuzinkowi bohaterowie.W książce odnajdziemy również wątek obyczajowy samego Gross i jego relacji z synem.Nie został tylko wyjaśniony wątek napadu na żonę komisarza,ale myślę,że będą on rozwinięty w kolejnej części,na którą czekam 😉
.
”Skaza” to naprawdę dobry,zimowy kryminał,idealny na mroźną noc.Polecam wszystkim fanom tego gatunku.Wierzę,że nie będz...

Zimą w łódce na stawie zostają znalezione zwłoki bezdomnego, obok nich w wodzie nastolatka. Komisarz Bernard Gross zostaje wezwany na miejsce, mimo że żadne z ciał nie wykazuje znamion przestępstwa, a łączy je tylko miejsce, rozpoczyna śledztwo. Okazuje się, że w miasteczku jest zmowa milczenia, która dotyczy wydarzeń sprzed lat. Czy uda się odkryć prawdę i czy zdarzenia są powiązane?
Nowa seria z komisarzem Grossem rozpoczyna się niezwykle ciekawie. Jest to ten typ kryminału, który uwielbiam, wprawdzie głównego bohatera prześladuje przeszłość, ale jest z krwi i kości, żaden niezniszczalny typ, a zwykły człowiek, który mozolnie składa układankę i rozwiązuje śledztwo.
Mimo, że tropów jest wiele, co chwile okazuje się, że świadkowie kłamią, a w międzyczasie mamy jeszcze wtrącenia wydarzeń sprzed dziesięciu lat nie można oderwać się od stronic książki. Autor poradził sobie w sposób znakomity z nagromadzeniem wątków, łącząc je w całość i chociaż w pewnym momencie już wiedziałam, kto i co zrobił (chyba za dużo kryminałów czytam), to ostatecznie rozwiązanie sprawy, a dokładanie jeden watek mnie zaskoczył. Powieść czyta się znakomicie, tak jak i poprzednie autora, które pochłonęłam, plastyczny język współgra z resztą fabuły, także polecam ogromnie i już zapisuję na listę „Wadę”.

Zacnej grubości tomiszcze z intrygującą okładką przyciągnęło mój wzrok, kiedy tylko książka ta pojawiła się wśród nowości Czwartej Strony. Chociaż nie czytałam wcześniejszych powieści Roberta Małeckiego, postanowiłam zaryzykować i sięgnąć po tę lekturę. Czy się zawiodłam? No cóż, może zacznę od tego, że to będzie kolejna recenzja, w której ocena będzie podwójna i obejmie osobno pomysł na fabułę, intrygę i bohaterów oraz względy techniczne. Jeśli czytacie moje recenzje wiecie, że zwracam na to uwagę. Może to czepianie się, może marudzenie, ale nic na to nie poradzę, że tak już mam. Kiedy czytam książkę, jest dla mnie ważna nie tylko historia, którą opisuje autor, ale także to, czy zadbano o piękny język czy choćby brak literówek, o innych błędach już nie wspomnę :)

"Skaza" nie jest typowym kryminałem. Nie spodziewajcie się hektolitrów krwi czy flaków na wierzchu. To zagadka z mnóstwem pytań bez jasnych odpowiedzi i obyczajowym tłem. Czyli to, co Bibliotecznie lubi najbardziej. Podobny klimat znajdziecie, na przykład, u Pani Kasi Puzyńskiej. Nie każdemu jednak może się to podobać, bo wątek prezentujący życie codzienne bohaterów i ich problemy może się komuś wydać przegadany i nudnawy. Ja lubię obserwować opisywane w powieści zmagania z życiem. Warstwa obyczajowa jest dla mnie dopełnieniem wątku kryminalnego. W ten sposób lepiej poznaję stworzone przez pisarza postacie. Bohaterowie stają mi się przez to bliżsi.

Bernard Gross to policjant, dla którego podejmowan...

Bardzo dobry kryminał. Ponury, mroczny, akcja niespieszna, lecz wciągająca. Wszystkie wątki logicznie powiązane i wyjaśnione. Nie został tylko wyjaśniony wątek napadu na żonę komisarza, ale myślę, że będą następne części. Postaci psychologicznie prawdopodobne. Bez natłoku wątków i postaci, czego najbardziej nie lubię. Bardzo dobrze się czytało, przyjemność psuła tylko niechlujna korekta- błędy stylistyczne i językowe, zdarzające się od czasu do czasu, ale jednak. Nie będę tu cytować, bo wyjdę na czepialską a książka generalnie mi się podobała. Z chęcią przeczytam kolejne części.

To moje pierwsze spotkanie z autorem. I na od razu powiem, że na pewno nie ostatnie.
Jest kilku autorów, których cenię za ich bohaterów detektywów. Za to, że oprócz policjantów rozwiązujących zagadki kryminalne mają w sobie to coś, co sprawia, że chce się o nich czytać. Zwykle są introwertykami, często z nieudanym życiem małżeńskim czy towarzyskim, potrafią słuchać i wyciągać mądre wnioski i choć nie udaje im się unikać błędów, mają odwagę się do nich przyznać. Nałóg obecny lub przeszły wśród nich nie jest wymagany, choć również często im towarzyszy. Autorytet sprawia, że choć wydają się samotni, ludzie tłoczą się wokół nich, jeśli nie fizycznie, to w każdej innej formie.
Gross taki jest. Introwertyk, zamknięty w przeszłości, u boku żony trwającej w śpiączce od wielu lat, w oddaleniu od odrzucającego syna, zatopiony w swojej pracy i modelarstwie z dzwoneczkiem w głowie, który uporczywie brzęczy do momentu, kiedy Gross nie odkryje prawdy. Odkrywa, łącząc sznurki z przeszłości, wyciągając wnioski w teraźniejszości, sprawia, że zapomniane sprawy ujrzą światło dzienne, a prawda wyjdzie na jaw.
Jak dla mnie to solidnie napisana historia, rzetelna, dbająca o szczegóły, szanująca czytelnika i swoich własnych bohaterów. Wolny, niekiedy niemal bardzo wolny watek kryminalny pozwala autorowi na obudowanie historii wątkami obyczajowymi, zarówno dotyczącymi głównego bohatera, jak i pozostałych uczestników tej opowieści. Jest również czas na sprawy nie związane ze śledztwem, n...

Jestem świeżo po lekturze książki "Skaza". Twórczość autora jest mi znana, dlatego sięgając po I część cyklu o komisarzu Bernardzie Grossie miałam spore oczekiwania. Z ręką na sercu przyznaję, że i tym razem autor nie zawiódł swoich czytelników przekazując w ich ręce naprawdę bardzo dobry kryminał, od którego ciężko się oderwać.
Akcja w nim zawarta toczy się dwutorowo.
🎱Chełmża rok 2018 pod taflą jeziora zostaje odnalezione ciało nastolatka. Kilka metrów dalej to samo jezioro skrywa jeszcze jedną tajemnicę. W zamarzniętej łodzi konisarz Bernard Gross odnajduje zwłoki bezdomnego mężczyzny. Oba zgony nie noszą znamion przestępstwa. Prowadza one do śledztwa sprzed 10 lat i tajemniczego zaginięcia 3 osób: małżeństwa Tarasewiczów i Elżbiety Jaworskiej.
Kiedy już myślałam, że jestem bliska odkrycia prawdy i rozszyfrowania tajemniczej zagadki autor wbił czarną bilę oznaczoną nr 8 do zadeklarowanej łuzy. To było świetne rozdanie 👏
Uwielbiam jak autor ksiązki potrafi umiejętnie zmylić trop myślenia odbiorcy i wprowadzić element zaskoczenia.
Jestem ciekawa jak potoczą siędalszw losy bohaterów. Mam nadzieję, że "Wada" utrzyma podobny poziom. Gorąco polecam i z niecierpliwością czekam na II tom.

Przy moim ostatnio przesytem kryminalnym, brakiem nastroju na czytanie o trupkach i śledztwach, powiedzieć, że kryminał jest bardzo dobry to ogromny komplement. Cóż, może kryminalny kac minął, a może w końcu trafiłam na coś, co naprawdę mnie zainteresowało.
Małeckiego wcześniej nie czytałam, to moje pierwsze z nim spotkanie i powiem krótko: "Miło mi Pana poznać, Panie Małecki". Mam nadzieję na równie miłe kontynuowanie naszej znajomości.
Skaza to kryminał niespieszny, bardzo dobrze skonstruowany, komisarz Bernard Gross jest bohaterem, którego udało mi się polubić. Jego nieustępliwość w dążeniu do odkrycia sprawcy morderstwa, które nie wyglądało na morderstwo, a raczej na nieszczęśliwy wypadek, zaimponowało mi. Gdyby nie jego upór, sprawa nie ujrzałaby światła dziennego i ciemne sekrety przeszłości pozostałyby w ukryciu.
Będę czekać na kolejny tom.

"Psem nie zostajesz wtedy, gdy zakładasz mundur. Psem zostajesz, nasiąkając złością na wyrządzane zło, gdy w dobrym człowieku wyczuwasz skazę. Gdy po pracy widzisz, jak wyrostek rzuca w przystanek autobusowy kubłem na śmieci, jak mąż przystawia żonie nóż do gardła, jak pedofil zastawia sidła na dziecko. Psem zostajesz wtedy, gdy reagujesz. Nie odwracasz się, nie uciekasz, tylko instynktownie działasz. Zwalczasz zło bez względu na sytuację."
Nie będę dodawać nic więcej. No może tyle, że jeśli książka jeszcze przed Wami to polecam jej przeczytanie. Fani gatunku napewno się nie zawiodą. Autor nadal podtrzymuje wysoko poprzeczkę, akcja rozpoczyna się już od pierwszych stron i nie zwalnia do samego końca.