Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "pasza ludzka i o tego", znaleziono 73

Niesienie dobra jest naszym ludzkim powołaniem.
[...] takie jest już ludzkie życie - nic nie ma sensu, nawet nasze istnienie na tym świecie.
Ludzką dłoń można porównać do zwierciadła, w którym odbijają się wszystkie nasze cechy.
Jest to właściwość ludzkiej natury, że tracimy zapał, kiedy nasze marzenia zaczynają się materializować.
Istota ludzka jest skomplikowanym bytem, a mnie oszałamiają nikczemności, sprzeczności i wzniosłe porywy ludzkiej kondycji. Nasza egzystencja byłaby rozpaczliwie szara, gdybyśmy wszyscy byli nieskazitelni.
,,Ludzki duch to coś niesamowitego. Uwięziony w naszych słabych, zawodnych ciałach nigdy nie daje się zniewolić’’.
(...) Bóg, który by czynił wszystko po naszej myśli, nie byłby stwórcą wszechświata, tylko naszą marionetką. Nie byłby Bogiem. Świat i wszystko, co z nim związane, przechodzi ludzkie pojęcie.
Wierzę, że gwiazdy w jakiś sposób wpływają na ludzkie życie, ale rządzi nim sam człowiek i nasz ojciec w niebiosach.
Tak ulotne jest ludzkie życie. Tak pozbawione znaczenia są wszystkie nasze starania. Szczególnie, jeśli ktoś świadomie chce je zniweczyć.
- Czasem życie zupełnie niespodziewanie stawia na naszej drodze ludzi, którzy wskazują nam właściwy kierunek.
- To takie anioły w ludzkim ciele.
Sęk w tym, że ja naprawdę postanowiłem darować sobie wszelkie próby nadążania za rodzajem ludzkim. Nasze zachowanie bywa tak niewiarygodnie irracjonalne...
Niektóre liczby są bardzo nieśmiałe. Nigdy nie ukazują się ludzkim oczom. Ale są w naszych sercach i swoimi małymi rączkami robią wszystko, by przysłużyć się światu.
Taka jest nasza natura - powiedział Julian. - Niszczymy. To cecha charakterystyczna ludzkiego rodzaju. Niezależnie od koloru krwi, zawsze upadamy.
Można by pomyśleć, że po wielu ciosach od losu ludzkie ciało nie zdoła znieść kolejnej porcji smutku. Jednak nasze serca są irytująco wytrzymałe.
Czy w tym zamyka się nasza głupota, nasz ludzki los: nie rozumiemy, czemu robimy pewne rzeczy albo kogo kochamy? Czy dlatego tak często wszystko kończy się beznadziejnie? A jeśli nie, to jest wynikiem zwykłego łutu szczęścia?
Prawda niestety jest taka, że wiatry na naszych morzach w pewnym momencie pchają nasze łódki na złe prądy, obijamy się o rafy ludzkiej podłości, ze spokojnych zatok przegania nas STYGMA (...).
Homo sapiens ma to do siebie, że po prostu z natury trudno go zadowolić. Ludzkie szczęście w mniejszym stopniu zależy od obiektywnych warunków niż od naszych oczekiwań.
O tajemnicy mówimy zawsze jak o naszej prywatnej własności. "Moja" tajemnica. Jest nią tak długo, jak długo udaje się nam ją utrzymać z dala od ludzkich oczu.
Smutek jest wpisany w naszą ludzką naturę. Nie uciekaj od tego, musisz przeżyć to po swojemu. Zrób teraz wszystko, co możesz, a kiedyś obejrzysz się za siebie z dumą.
Od zawsze mama wpajała mi do głowy, że należy szanować ludzki czas, zarówno nasz własny, jak i naszego towarzysza. Dlatego też za każdym razem staram się na miejsce docierać przed ustaloną porą, by nikt na mnie nie musiał czekać.
Wierzę, że starzenie się jest chorobą. Wierzę, że jest uleczalne. Wierzę, że możemy je leczyć za naszego życia. Wierzę, że dzięki temu wszystko, co wiemy o ludzkim zdrowiu, ulegnie fundamentalnej zmianie.
Niepewność i obawa - to niezrównane sposoby, by zabarykadować myśl ludzką przed Nieprzyjacielem. On chce, by ludzie interesowali się tym, co aktualnie czynią; w naszym zaś interesie jest utrzymywać ich w rozpamiętywaniu tego, co im się może przydarzyć w przyszłości.
I nawet jeśli to, do czego dążymy, w ostatecznym rozrachunku nie istnieje, tak jak raj na ziemi, każdy dzień naszej walki sprawia, że posuwamy się do przodu, że wychodzimy z tego bagna ludzkiej beznadziei.
[…] ludzkim życiem nie kierują wyłącznie popędy. Owszem, często dominują w życiu, ale nie jesteśmy zwierzętami. Od nich odróżnia nas rozum, który daje nam kontrolę nad naszymi potrzebami, i serce, które zdolne jest do altruizmu.
De Waal dostrzega tu jeszcze głębsze implikacje - korzenie ludzkiej moralności są starsze od naszych instytucji kulturowych, praw czy umoralniających kazań. Być może moralność wcale nie bierze się z transcendentnych źródeł duchowości (gdzie na scenę wkraczają bóstwa), tylko sięga poza granice naszego gatunku.
(...) początek nigdy nie jest tam, gdzie się sądzi. Przywiązujemy taką wagę do naszego życia, że zwykle uważamy, iż jego historia zaczyna się wraz z naszymi narodzinami. Przedtem nie było nic, a potem ja się urodziłam... Ale to nie tak. Życie ludzkie nie jest kawałkiem sznurka, który można wydzielić z węzła innych i równo rozłożyć.
Jedyna możliwa sztuka ma związek z ludzką głupotą. Polega na zamianie sztuki dla głupców na sztukę w której głupota nie uchodzi płazem. Na wyniesienie głupoty, absurdalności naszych czasów do poziomu arcydzieła.
... w życiu codziennym słyszę przede wszystkim określenia takie, jak: nędzny złodziej, szczur, gównojad, skurczysyn oraz inne, których różnorodność i obfitość dowodzą bezgranicznej wyobraźni gatunku ludzkiego i niewyczerpanego bogactwa naszego języka.
Zwykle ludzie nie odbierają sobie życie w ten sposób. W pustym, nieużywanym pokoju, w którym przez wiele dni nikt ich nie znajdzie. Nie lubimy myśleć o naszych rozkładających się ciałach. Chcemy, by odnaleziono nasze zwłoki, kiedy można w nas jeszcze rozpoznać ludzką istotę. Zanim zabiorą się do nich robaki. Zanim sczernieją i spuchną.
Ludzka pamięć jest zawodna, nigdy nie stanowi wiernego odbicia przeszłości. W naszym umyśle nie ma raz na zawsze utrwalonych fotografii czy nagrań tego, co się wydarzyło. Wspomnienia to jedynie rekonstrukcje zdarzeń. Za każdym razem, gdy do nich wracamy, budujemy je na nowo.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl