@Airain

Ocena 5/10, bo uśredniam. Pierwsza historia to rutynowa fabułka o prawniczce-pracoholiczce odkrywającej prawdziwe życie i miłość dzięki zawodowej porażce i przypadkowemu zatrudnieniu się jako gosposia. Jedyna zaletą tej sztampowej historii jest opis chwili, kiedy paniusia, która sama nie potrafi przyszyć sobie guzika, musi ogarnąć wielki, nowo...

Przeczytałam piąty tom historii Forsta i gratuluję sobie, bo mnie to zwalnia z przeczytania poprzednich. O borze szumiący, o turnie wiatrem smagane, jaka to niebywale głupia historia jest. Gdziekolwiek spojrzę, coś jest bez sensu, w dodatku wieje nudą, choć akcja miota się od Hiszpanii do Finlandii. Na domiar złego niesympatyczny bohater, płas...

O tym, jak ciężko jest się czasem dogadać z przeciwną płcią. Takie w sumie dość oczywiste rzeczy, w dodatku - jak to zwykle u autora - strasznie stereotypowe postrzeganie kobiet i mężczyzn. Chociaż może z jego terapeutycznych doświadczeń wynika, że ludzie tak właśnie stereotypowo działają?

Niestety, taka sobie. W połowie mocno się już nudziłam i czekałam na zakończenie, a przy lekturze książki, która ma ambicję być przejmującym horrorem, to nie jest dobry znak. Powieść składa się z dwóch części - pierwsza dzieje się w dość okropnej szkole dla chłopców, gdzie ewidentne braki umiejętności pedagogicznych nadrabiane są przesadnym ry...

Przyznam, że lubię przeczytać książkę, którą swego czasu ostro promowano, kiedy już wrzawa ucichnie i kiedy tytuł przestaje wyskakiwać na potencjalnego czytelnika z lodówki, pudełka proszku do prania i puszki z mielonką. Tak jest właśnie z "Pacjentką" i cóż - rzecz jest niezła, ale z pewnością nie genialna. Autor sprawnie zwodzi czyte...

Po kilku ostatnich doświadczeniach z okrzyczanymi sławami zaczęłam podchodzić do "skandynawskich kryminałów" jak pies do jeża. Jednak "Martwa cisza" jest kryminałem porządnym, uczciwym (co oznacza, że wiemy to, co prowadząca własne śledztwo osoba), z niesztampową i budzącą sympatię czytelnika główną bohaterką. Ponadto zgrabnie ogrywa motyw mał...

Naiwna i prawie bez fabuły opowiastka o... hm, powiedzmy, poszukiwaniu jakiegoś sensu w życiu. Matka Seliny zmarła przy porodzie, ojciec zginął czy raczej zaginął w czasie wojny, dziewczynkę wychowała surowa babcia. Mimo pilnie utrzymywanej (właściwie dlaczego???) przez babkę i nianię tajemnicy co do tożsamości ojca, Selina znajduje w domu jeg...

Pierwszy tom sagi o Fjällbace - z tych, które czytałam, zdecydowanie najlepszy. Erika i Patrick są u początku swojej relacji i nie są jeszcze tak irytujący, jak potem, podobnie jak Anna. Intryga jest interesująca, a przeszłość w tym akurat wypadku - ściśle powiązana z aktualnymi wydarzeniami. Pewnych rzeczy domyśliłam się wcześniej niż bohater...

Rutynowa zrzyna z Dana Browna. Kolejny sławny człowiek z przeszłości należący do strrrrasznie tajnego bractwa o nieokreślonym celu zostawia po sobie enigmatyczne wskazówki do strrrrasznie strasznej tajemnicy, tak świetnie ukrytej, że bez trudu odkrywa ją pierwszy lepszy, któremu się chciało w papierach pogrzebać. Bo strrrrasznie tajne bractwo ...

Książka wydana po raz pierwszy w 1982 roku, czyli jeszcze przed upadkiem muru i zjednoczeniem Niemiec, ukazująca niezbyt pochlebnie życie klasy średniej w zachodnich Niemczech, co, jeśli wierzyć okładce, było specjalnością autora. Jego bohaterowie żyją z dnia na dzień, byle jak odwalając pracę i zdecydowanie pijąc za dużo. Niby RFN, a trochę j...

To druga książka pani Läckberg, jaką przeczytałam (pierwszą był "Latarnik"), i nadal nie rozumiem zachwytów, jakie wzbudza ta autorka. Moja opinia będzie więc częściowo porównawcza. Obydwie książki prowadzą narrację dwu- lub kilkutorowo, odnosząc się do wydarzeń z teraźniejszości i przeszłości. I w obu powieściach wątek dotyczący przeszłości, ...

Kryminał w dobrym, starym stylu. Wielka Brytania końca lat sześćdziesiątych XX wieku. Na skutek samobójstwa swego wspólnika i partnera Cordelia staje się jedyną właścicielką (i jedyną pracownicą) ledwo zipiącej agencji detektywistycznej. Ambitna i uparta, nie zwraca uwagi na opinie, że, jak to precyzyjnie określa angielski tytuł, być detektywe...

Motyw lalki noszącej w sobie klątwę lub demona jest dość ograny, ale oczywiście wszystko zależy od tego, jak go autor rozwinie. Tu najpierw mamy przydługą sekwencję samotnych zmagań z demonicznym prześladowcą, potem zaś pojawia się żeński sprzymierzeniec w postaci Del (Deliverance) Payne i akcja niespodziewanie skręca w stronę surrealistycznej...

Czytadełko, gładko wchodzi, niby są tam jakieś tajemnice, ale tak naprawdę chodzi o romans. Było ciekawiej, zanim Ona spotkała Jego, bo potem rzecz się robi monotematyczna, mimo iż na początku wydawało się, że sednem opowieści jest sekret samobójstwa ojca. I to ojciec okazuje się najciekawszą postacią, szkoda, że jego historia nie została prze...

Niespecjalna. Książki o relacjach matek i córek - pokazujące te relacje bez upiększeń i idealizacji - są moim zdaniem cenne, jednak "Córeczka" mnie znużyła. Córka rozwala nowy związek matki, matka nie reaguje, gdy córka źle wychodzi za mąż, mamy dość typowy konflikt związany z dorastaniem młodej dziewczyny, gdy jej matka jeszcze nie jest gotow...

Całkiem przyzwoity kryminał dziejący się w ciekawych okolicznościach przyrody - czyli jednego z najbardziej wysuniętych na północ skrawków Islandii, w samym środku śnieżnej zimy. Rytm opowieści jest raczej niespieszny, dużo miejsca zajmują rozterki bohatera, ale w sumie, i jeszcze biorąc pod uwagę, że to debiut, byłam usatysfakcjonowana.

Nie czytałam dotąd niczego, co napisał Czornyj. Zupełnie niezłe, choć autor wyraźnie stara się poepatować makabrą. Poza tym próba pogłębienia obrazu bohaterki przez opisy jej upodobania do określonego rodzaju strojów... ekhem, tu jakiś świr piłuje ludzi na żywca, a autor rozwodzi się nad wzorkiem na bluzce Lizy? No i na czym właściwie polega p...

No cóż, Czuła przewodniczka nie dorasta moim zdaniem do swojej medialnej sławy. Jakoś mnie nie przekonała ani nie powaliła swą mądrością. Analiza typowych autodestrukcyjnych kobiecych postaw może dać do myślenia, ale obficie przywoływane sny, skojarzenia i wewnętrzne głosy autorki nie mają niestety wartości uniwersalnej. Za to chętnie...

Mikropowieść, właściwie rozbudowane opowiadanie, rapsodyczna, napisana pięknym, niejednoznacznym językiem. Jaśmina, laborantka w szpitalu, córka i wnuczka lekarek, po śmierci matki zmaga się z poczuciem wewnętrznego niedopasowania, niespójności, porównuje nawet siebie samą do rozbitej cukiernicy. Okazuje się, że ciągnie się za nią rodzinny sek...

Miły, niewinny, nastoletni romans. "Momentów" brak, szczyt akcji to buziaczki i trzymanie się za rączkę, więc pewnie niektórzy czytelnicy będą rozczarowani. Obowiązkowa nastoletnia trauma jak zwykle trochę przesadzona, ale widziałam już gorsze przykłady. Poza tym napisane jest to po polsku, a nie po polskawemu, co w dzisiejszej dobie należy do...

Pokłosie popularnego programu telewizyjnego. Garść porad, przyznajmy, przede wszystkim zdroworozsądkowych, w żadnym wypadku nie rewolucyjnych. Mnie rozbraja nieustający entuzjazm autora w stosunku do urodowych atutów kobiet wszelkiego kształtu, wzrostu i wagi. Mała? Cudownie! Wysoka? Super! Chudzina? Ło jak świetnie! Puszysta? Wspaniale! Trzy ...

Wątek powieściowy cieniutki bardzo i zaledwie pretekstowy. Bohater, przedstawiony jedynie jako Wykładowca, adoptuje kota przyjaciółki, aby uchronić go przed kastracją. Wkrótce pojawiają się u niego jeszcze trzy kotki oraz tajemniczy znajomy, Fiodor Dostojewski, podobnie jak Wykładowca uzależniony od portali plotkarskich w Internecie. Seria abs...

Proekologiczna bajka dla dorosłych z elementami kryminału. Bajeczne rzeczywiście opisy mokradeł Karoliny Południowej i ich zwierzęcych, przede wszystkim ptasich mieszkańców. I w tym wszystkim bohaterka, Kya, Dziewczyna z Bagien, porzucona i wychowująca się praktycznie poza cywilizacją.
Dużo nieprawdopodobieństw, ale ma swój urok.

Książka ma sporą wartość poznawczą, jeśli chodzi o losy hiszpańskich emigrantów w Chile, historię wojny domowej w Hiszpanii i dwudziestowieczną historię Chile. Natomiast bohaterowie są... tacy sobie. To może zabrzmieć dziwnie, ale mimo iż Allende opowiada nam historie ich całego życia, to właściwie prawie nic o nich nie wiemy.
Odnotowałam ...

Książka w wymowie słuszna, o młodzieńczych uczuciach, tolerancji, znajdowaniu sensu życia, etc. Napisane jest to tak, że oczy nie bolą, co zaliczam na plus. Jednak jako stara dziaderka muszę się przyczepić - czy naprawdę główne postacie muszą w sobie kumulować tyle traum? Nie można być głównym bohaterem powieści YA nie będąc ofiarą zbiorczo: d...