Maciek

Świetnie wykreowany świat, którego tajemniczą przeszłość czytelnik odkrywa razem z bohaterami książki, tylko szkoda, że Droga królów była tak długa i nużąca, gdyby jednak wyciąć z niej tak ze 300 stron rozterek bohaterów i zostawić samo mięsko - byłoby idealnie... a tak doznałem emocji porównywalnych z wędkowaniem, oglądanym w telewizji i jakb...

Taki hiszpański Mróz, tylko że lepszy, bo ładniej napisany, dowcipniejszy i przede wszystkim akcja jako tako trzyma się kupy. Dobrze się podczas lektury bawiłem, a przecież o to w takich książkach chodzi. Będą następne tomy, pewnie dużo.

Po przeczytaniu autobiograficznego „Tunelu z gołębiami” postanowiłem iść za ciosem i od razu sięgnąłem po następną książkę Le Carrego, tym razem powieść. Mój wybór padł, na często wspominaną w „Tunelu…”: „Z przejmującego zimna”, czyli książkę, do której zaczęła się wielka kariera Anglika.

Co mogę na pisać, poza ty, co już n...

Bardzo przyjemna lektura. Dzieci czasu to 366 krótkich tekstów (nie dłuższych, niż strona), jeden na każdy dzień roku. Wydarzenia, jakie upamiętnia Galleano, są naprawdę różne, ale ich wybór pokazuje wielką społeczną wrażliwość i zazwyczaj upamiętniają bojowniczki w walce o prawa kobiet, krzywdy doznane przez rdzennych Amerykanów z rąk Europej...

Le Carre o sobie, swoich książkach, znajomych i ojcu. Bogate i pasjonujące życie miał ten Le Carre i to wcale nie ze względu na epizod szpiegowski, a raczej wbrew niemu. Do tego świetny z niego był gawędziarz (chociaż tłumacz co i rusz starał się popsuć mi lekturę książki swoimi „mądrościami” w przypisach) i inteligentny, doświadczony człowiek...

Bałem się, że to będzie niezły kasztan, tymczasem lektura „Lepiej już umrzeć” była naprawdę odświerzająca i miła – jakbym czytał jeden z pierwszych tomów przygód naszego emerytowanego super żandarma – dostałem takiego Reachera, jakiego dawno temu polubiłem.

I chociaż ten tom nie zostanie moim ulubionym, nie znajdzie się naw...

Nie mogę dojść z tym Mussem do ładu: pisarz czy grafoman?

No bo tak:

Musso zdecydowanie pisać potrafi, z tym, że momentami strasznie infantylnie, wręcz mdło, nie stroniąc od banału i mocno ocierając się o pewnego brazylijskiego wieszcza dla wielbicieli prawd życiowych. Obrazy jak Francuz odmalowuje słowami to najbardziej okle...

Ale to było fajne czytanie, takie gangi Nowego Yorku, czy inne Peaky Blinders tylko że w Chicago a.d. 1918 i z emigrantami z Polski w roli głównej.

Sama zagadka kryminalna jest taka sobie, książkę czyta się bardziej jak thriller, niż kryminał jednak, nawiązując do słów Raymonda Chandlera: kto czyta kryminały dla samej intrygi?

...

Ciekawa książka, bardziej reportaż niż biografia - rekapitulacja tego co każdy średnio zainteresowany mieszkaniec kraju nad Wisłą wie i czego się boi (a przynajmniej powinien się bać).

W bibliografii znajdziemy same artykuły prasowe (również autorstwa Grochal) - nic więcej, a jeśli już ktoś zdecydował się z dziennikarką rozmawiać, to ...

Słuchałem audioserialu produkcji Audioteki.

Cholernie przeciętnie to wyszło. Chyba na potrzeby konwersji książki na słuchowisko wycięto zbyt wiele istoty szarej, spłycając powieść Ciszewskiego do poziomu jakiegoś dziwacznego, pogmatwanego streszczenia książki. Chociaż, jak to u Audioteki, rzecz jest zrealizowana perfekcyjnie i słucha ...

Dobre to było, taki trochę Pilipiuk dla niegrzecznych chłopców. Ćwiek ma kawał wyobraźni do dyspozycji, do tego jest klimaciarzem, więc mimo, że chwilami fabuła opowiadań mi się jakoś nie kleiła, całość oceniam pozytywnie, szczególnie, że książkę czytał mi niezrównany Jacek Rozenek. Na pewno coś ćwiekowego jeszcze przeczytam, i to raczej prędz...

Nie będę streszczał fabuły, oficjalny opis zdradza wszystko co trzeba wiedzieć, oprócz tego, że "Aukcjoner" to nie jest żadna powieść grozy, chociaż straszy lepiej niż niejeden horror. Nie, straszy to złe słowo, bardziej niepokoi, wprawia w dyskomfort, wkurza - zdecydowanie nie jest to miła, lekka i przyjemna lektura, momentami wręcz nużąca, a...

Powoli uzupełniam półkę z pratchettami, no i w tym miesiącu moją kolekcję książek sir Terrego zasiliło kilka nowych pozycji*ale to właśnie od "Morta" musiałem zacząć czytanie. Musiałem, bo to książka, która skutecznie umyka mi spod oka od dobrych 20 lat** - taki mój literacki biały wieloryb, czy tam Izabela Łęcka - nie wiem, nie znam się na le...

Bardzo ciekawy (i niedługi) esej o przyczynach tzw. polskiej anarchii, czyli domniemanej naszej cesze narodowej, która miała by być główną przyczyną narodowego upadku w XVIII wieku. Dowodzi autor na kilku przykładach, że owa anarchia to tak naprawdę skutek niefortunnych wydarzeń od końca rządów Jagiellonów począwszy, przez wzrost znaczenia mag...

Ciężka to była lektura i wymagająca emocjonalnie, ale też niezwykle wciągająca, bo Wiesław Łuka jest świetnym reporterem. Jeśli jesteście zainteresowani sprawą opisaną przez Łukę, to poczytajcie sobie na jakiejś Wikipedii o "Sprawie połanieckiej", ja nie mam siły wracać do tego zbydlęcenia.

W każdym razie, Łuka świetnie uchwycił chara...

Blake Crouch i tym razem nie zawiódł, chociaż "Mroczna materia" to powieść "o oczko" słabsza, niż "Rekursja. Tym razem autor bierze na warsztat teorię światów równoległych, czyli takie "co by było gdyby?". Czyta się dobrze, bo jak to u Croucha, fabuła jest przemyślana, a styl prosty, wręcz surowy - czysta treść, bez zbędnego lania wody.

...

Bardzo fajna młodzieżowa dystopia - stłamszona ludzkość walczy ze zdeprawowanymi superbohaterami. Moje pierwsze spotkanie z Sandersonem i muszę przyznać, że wszystkie pozytywne opinie na temat jego warsztatu i światotwórczego mistrzostwa są w pełni zasłużone. Szkoda, że nie mam 20 lat mniej, żeby dać się porwać tej historii...

Okropnie się wynudziłem podczas słuchania, mieszali mi się przodkowie, gubiłem wątek, czułem się zażenowany, gdy autor starał się być "Gąbrowiczem". Rozumiem, że osobista historia, że Żydzi, że Dziady i Dybuki to takie ironiczno dwuznaczne i w ogóle, jednak nie zamierzam być zakładnikiem czyjejś rozwlekłej i nudnej rodzinnej historii, tylko dl...

Chciałem się rozpisać, ale w sumie nie ma po co. Siembieda z książki na książkę jest co raz lepszy: tym razem nasz Pan Samochodzik... przepraszam, pan prokurator Kania, udaje się na Śląsk, aby rozwiązać zagadkę Karola Goduli, dziewiętnastowiecznego bogacza i jego spadkobierczyni Joanny Gryzik (postacie autentyczne), do czego asumptem jest taje...

Kilka wniosków po przeczytaniu całej Trylogii w dziesięciu (naciąganych) punktach:
1. Abercrombie jest zębowym fetyszystą, co i rusz pozbawia swoich bohaterów zębów, a to w salach tortur, a to na polach bitew, w każdym razie świat Pierwszego Świata, jest światem niepełnego uzębienia.
2. Na tle pierwszego i trzeciego tomu, tom drugi wyp...

Gaiman ma talent do tworzenia całego świata w ledwie kilku słowach, do tego świetnie buduje nastrój i klimat historii i gdyby w tym zbiorze ograniczył się jedynie do prozy, wszystko byłoby super, jednak spora część tych tekstów to wiersze (poematy?), które zupełnie nie przypadły mi do gustu, jeszcze inne to erotyki (których również nie jestem ...

Peszko jaki jest, każdy widzi. Swojski chłopak do tańca i do różańca, przyjaciel Lewego, człowiek - mem. Peszkografia właściwie opisuje wydarzenia, które każdy kibic piłki nożnej doskonale zna, brak tu głębszej refleksji, bo Peszko tylko cementuje swój wizerunek znany z mediów, wizerunek, dzięki któremu zbudował swoją niebywałą popularność i r...

Wiedział, czy nie wiedział? Czy purpurowy firewall w postaci Dziwisza i Sodano faktycznie był aż tak skuteczny w obronie dobrego samopoczucia rzymskiego papy, że filtrował każde doniesienie o pedofilii w szeregach księży? Czy może sam JP2 traktował takie wieści, jako atak na kościół katolicki i bronił swojej korporacji jak przykładny władca?
...

Przeczytałem. W sumie jak ktoś nie spędził ostatnich dwóch lat pod kamieniem, nie dowie się z tej książki nic nowego o antyszczepionkowcach. Poza tym Hugo - Bader nadal najbardziej lubi pisać o sobie, do tego swoje tezy popiera przepisując wpisy jakichś anonimowych ludzi z Twettera, na dobitkę to wszystko jakieś takie niechlujne, toporne i bez...

Fajna książka. To najlepsze określenie, jakie przyszło mi do głowy po odsłuchaniu "Kopernika". Fajne w niej są nawiązania do popkultury: od sienkiewiczowskich "Krzyżaków" po "Grę o Tron". Fajny jest bogaty rys historyczny omawianych przez Orlińskiego wydarzeń, bo autor szeroko rozpisuje się o stanie nauki w czasach Kopernika, sytuacji geopolit...