betsy

O starzeniu się z humorem. Wprawdzie autorki są o ok. 10 lat młodsze ode mnie i mogą ten temat traktować z dystansem, to jednak 50-tka to nie byle co. Sama kończąc ten wiek poczułam smugę cienia… A wtedy nikt jeszcze nie słyszał o Covidzie... Dobra, dosyć smucenia. Książka jest urocza, dowcipna, pomysłowa i zabawna, na dodatek trafna. Sama mog...

Podobało mi się. Czarna komedia w stylu Tarantino z mnóstwem trupów i wartką, pełną zwrotów akcją. Pędzi Shinkansen przez Japonię a w nim prawie sami mordercy… Kto przeżyje tę podróż? Zaskoczenia czekają na czytelników do ostatniej strony.

Nudne. Niby wszystko, co jest potrzebne do ciekawego thrillera szpiegowskiego było: rejs transatlantykiem z Gdyni do Buenos Aires, gorący czas tuż przed wybuchem II wojny, więc na statku pełno szpiegów, tajemnice, piękne kobiety, autentyczne postaci: mistrzowie szachowi a nawet Gombrowicz… Ale jakieś to wszystkie nijakie, monotonne, bez emocji...

Przyjemna, lekka książka. Prosto napisana, miejscami nawet dowcipnie. Sympatyczny główny bohater, prokurator IPN, agnostyk (sic!), którego jedynym nałogiem jest zamiłowanie do dobrego jedzenia. Postaci czarno- białe, bez pogłębienia psychologicznego, ale nie jest to mroczny kryminał, tylko pozycja rozrywkowa. Interesująca zagadka dwóch Czarny...

Nie odważę się napisać opinii, żeby nie spłycać, strywializować, subiektywizować. Książka jest doskonała. Każdy Polak i Polka powinni ją przeczytać.

Przeczytałam z rekomendacji @Rudolfiny. A ponieważ jej ocena była tak entuzjastyczna- doznałam pewnego rozczarowania. Bo to nieprawda, że tego jeszcze nie było. Motyw porwania więzienia i dręczenia przez psychopatę jest tak ograny w powieściach kryminalnych, że już jakiś czas temu obiecałam, że jeśli jeszcze raz się na niego natknę- ciepnę ksi...

To nie jest kryminał. To jest krótkie opowiadanie paradokumentalne, coś jakby „Kośći” AD 1960. Szczegółowo opisany jest proces badania ludzkich szczątków w tamtym czasie, określania wieku kości i cech ich posiadacza. Bez badania DNA, tomografii i innych metod dostępnych obecnie Dawno nieaktualne, więc zainteresować może tylko fanów historii kr...

Nie chciało mi się czytać tej książki, bo większość SPATiF-owskich anegdot znałam już z innych źródeł. Czytałam autobiografie Holoubka, Fronczewskiego, Głowackiego, Polańskiego, Osieckiej, Zapasiewicza, Englerta. Dałam się jednak skusić entuzjastycznym recenzjom. No i trzeba było ufać intuicji. Wynudziłam się. Bo ile można czytać o piciu? Nawe...

Thriller sensacyjno-przygodowy. Z bohaterem typu James Bond („zabili go i uciekł a kobiety za nim szaleją”), z dwoma przeplatającymi się wątkami czasowymi. Dość nierówny jeżeli chodzi o akcję i styl. Wolno się rozkręca. Przez pierwszych sto stron nie mogłam się wciągnąć. Akcja się rwała, styl zgrzytał, bohater irytował. Później jednak akcja d...

Całkiem niezły thriller psychologiczny. Gęsty od emocji i zagadek, nastrojowy, z suspensem. Wciąga, niepokoi i nie pozwala się oderwać. Wprawdzie pomysł nie jest nowy i opisy cierpień bohatera są miejscami zbyt monotonne i męczące, co skłoniło mnie, żeby je pomijać lecz i tak czyta się z zainteresowaniem.

S1 e1 telenoweli. To dopiero zawiązanie akcji. Seria jest obliczona na 5 tomów, więc przed końcem piątego tomu nic się nie wyjaśni. Nie znoszę telenowel i tasiemcowych seriali, więc czuję się wkurzona i oszukana. „Warszawianka” była dużo lepsza: po pierwsze nie aż tak naiwna, a po drugie- w każdej części zbrodnia była wyjaśniona. Tutaj autorka...

Ironiczno- melancholijna historia niemiecko- żydowskiego arystokraty kolekcjonującego miśnieńską porcelanę w komunistycznej Pradze czeskiej. Świetnie napisana.

Co by tu powiedzieć o tej książce, co nie zostało jeszcze napisane? Chyba tylko to, że mimo oryginalnej formy, wybranej przez autorkę czytałam ją z zapartym tchem, bo miałam wrażenie, że dotyczy także mojego życia. Chociaż Annie Ernaux jest o 20 lat starsza ode mnie i dorastała w innym miejscu Europy- uchwyciła pewne uniwersalne zjawiska. Przy...

Książka ta swoją strukturą i tempem przypomina ględzenie dziadunia-emeryta przy rodzinnym stole. Rozwlekłe, pełne dygresji, nudne. Każde wydarzenie przypomina mu inne, z przeszłości, dygresje i reminiscencje się snują i plączą zupełnie bez związku. W pewnym momencie, gdy część gości już przysnęła a reszta wyszła do innego pomieszczenia py...

Całkiem niezły kryminał. Z nastrojem, osadzony w ciekawym miejscu, z historycznymi elementami. Tylko zakończenie nieco mnie rozczarowało. Motywacje mordercy nie w pełni przekonujące.

Piękna książka o miłości. O szalonej miłości kochanków, o trudnej miłości małżeńskiej, o miłości syna do matki i matki do syna, babci do wnuka i wnuka do babci. Poruszająca i wzruszająca. Początkowo byłam zdumiona: Orbitowski napisał romans. Ale nie byłby on sobą, gdyby nie wstawił jakiegoś elementu nadprzyrodzonego. No i dupnął ufoludkie...

To pierwsza książka Vincenta Severskiego, którą czytałam. Bo nie przepadam za powieściami szpiegowskimi. Ta jednak miała tyle pozytywnych opinii, że się skusiłam. No i co? Okazało się, że jednak faktycznie nie przepadam za powieściami szpiegowskimi. Zbyt wielu agentów, zbyt wolne tempo, zbyt wiele rozmów, które niewiele posuwają akcję do prz...

Miałam już Krzysztofa Bochusa nie czytać, bo „Wachmistrz” mi się nie podobał. Ale skusiłam się na „Dogrywkę” i nie żałuję. Jest bardzo nastrojowa, autor znakomicie oddał atmosferę ogarniętego Wielkim Kryzysem Gdańska 1930 roku. Domknięte zostają niewyjaśnione dotychczas wątki z przeszłości wachmistrza Kukulki, zacieśnia się przyjaźń pomiędzy ...

Stylizowany brytyjski kryminał retro. Aż za bardzo stylizowany. Zabieg stworzenia wszechwiedzącego narratora, który komentuje akcję z offu i oprowadza czytelnika po Westbury Manor, mówiąc mu, co ma zobaczyć i sobie pomyśleć jest dla mnie aż za bardzo retro. Irytowały mnie te komentarze. Jest brytyjski humor, ironia, drwina z zachowań i stylu ż...

Dałam się nabrać entuzjastycznym recenzjom. Jakiż to wspaniały, emocjonujący thriller! Według mnie, jedynym, co go wyróżnia jest sadystyczna krwawość i epatowanie obrzydliwymi, naturalistycznymi opisami okrutnych morderstw i okaleczonych zwłok. Jeżeli to ma przesądzać o emocjach czytelnika, to ja dziękuję. Nie na tym ma polegać dobry thriller....

Australia. Mała rybacka wioska nad Oceanem. Przystań, skąd wypływają wielorybnicy na bezkrwawe łowy. Nie zabijają już wielorybów, tylko wożą turystów, aby mogli obserwować te wielkie stworzenia i robić im zdjęcia. Stary, podupadający hotel nad Srebrną Zatoką i jego mieszkanki- 3 pokolenia silnych kobiet. Humbaki, delfiny i rekiny. Te morskie ...

Dobra biografia, bo ciekawy bohater i autor dający mu dojść do głosu. Dowcipna, melancholijna, taktowna. Krzysztof Kowalewski jest interesującym rozmówcą, a autor mu zbytnio nie przeszkadza.

Znów pochwała epikureizmu w pięknych okolicznościach Prowansji. Przyjemnie się o tym czyta. Tylko w pewnym momencie zorientowałam się, że w eleganckiej restauracji zachowywałabym się, jak prosty farmer zaproszony na obiad przez nieprzyzwoicie bogatego sędziego Verlaque’a. Nie wiedziałabym, co zamówić, o winach nie wspomnę, Musiałabym się pytać...

Czeski kryminał. Chyba pierwszy, który przeczytałam. Dobry. Z pogłębionym wątkiem psychologiczno- obyczajowym ale też z ciekawą akcją. Wszystko na jego temat napisała już @Rudolfina, więc nie będę się powtarzać. Wkrótce biorę się za drugi tom!

W sam raz na upał. Mroźna zima w Beskidzie Niskim, zasypany śniegiem hotel na szczycie odludnej góry, zgromadzona w nim specyficzna rodzina i kolejne morderstwa…Trochę jak w „I nie było już nikogo” Agaty Christie (wcześniej „Dziesięciu Murzynków”, potem „Dziesięciu małych Indian”), ale w polskich realiach. Przypadkiem dostaje się tam komisarz ...