Wiem, że moja poezja nie jest może najwyższych lotów, cały czas uczę się jej pisać, bo to moim zdaniem ciągła nauka, szlifowanie, szlifowanie i tak dalej. Mimo to lubię dzielić się swoimi utworami. Ten napisałam kilka dni temu. Jak macie jakieś uwagi, bądź przemyślenia, to chętnie się dowiem :D. Uwagi pomagają się rozwijać, takiego jestem zdania.

Poniżej wiersz.

. 

. 

. 

Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce*.
Człowiekiem jestem i czuję ból
fizyczny, a czasem psychiczny,
Człowiekiem jestem i skrywam marzenia w sercu.
Człowiekiem jestem i mam emocje...
Człowiekiem jestem i popełniam błędy
Bo jestem właśnie tylko człowiekiem...
Od ideału dzielą mnie kilometry dróg, tony pracy i czas, choć i on upłynie, to i tak nie stanę się ideałem.
Człowiekiem jestem, ale instynkty na mnie wpływają
Człowiekiem jestem, dlatego często się mylę
Człowiekiem jestem...

*Słowa Terencjusza