Pod kopułą cz. 2

"Rada jest taka: nigdy nie dawaj dobremu politykowi czasu na modlitwę"

Uff, skończyłam! Po przeczytaniu ostatniej strony odetchnęłam z ulgą, bo przy końcu atmosfera zrobiła się dość duszna, a i sama lektura nie należy do łatwych czy takich z gatunku na jeden wieczór. Książkę "Pod kopułą" z racji swej objętości można by było porównać do innych ceglastych dzieł Kinga, szczególnie do mojego ulubionego "Bastionu", porównania jednak zawsze zmuszają do wyszukiwania wad i niedostatków, więc ja takiej rywalizacji między obydwiema cegłówkami przeprowadzać nie zamierzam.

Historia uwięzienia miasteczka Chester's Mill pod kopułą nieznanego pochodzenia jest świetnie opisana. Lektura kolejnych zdarzeń w odciętej od świata społeczności przypominała chwilami dźganie zakończeń nerwowych widelcem, a niektóre momenty doprowadzały mnie do szału. Ale przecież o to właśnie Królowi chodziło, emocji na pewno nie brakowało, a że większość sytuacji była nie z gatunku tych sympatycznych - to w końcu King, a nie rodzinny piknik, więc można się było tego spodziewać. Poza tym ta spora dawka emocji nie pozwalała się nudzić, a przy ponad 900 stronach to wielki plus.

Pomysł na fabułę to trochę taki numer popisowy autora czyli wywlekanie trupów z szafy, szczególnie tych poupychanych przez mieszkańców niewielkiego miasteczka. Na mnie działa to nadal bezbłędnie, chociaż schemat walki dobra ze złem nie jest żadnym odkryciem. Jedyne co trochę mnie zawiodło to zakończenie, ale nie jest t...

Ponad 900 stron i zero nudy, czyli znak firmowy Mistrza. Jeżeli ktoś oglądał serial na podstawie książki i jest na 'nie' w stosunku co do książki, to niech czym prędzej zmieni zdanie; wersja telewizyjna przy tej monumentalnej powieści jest tak "mała", że szkoda czasu zaprzątać nią sobie głowę.

Czapki z głów po raz kolejny przed Panem Stefanem. Czytając miałem w głowie, przed oczami obraz miasteczka otoczonego kopułą. Bohaterzy - od tych głównych - Barbary, Julii, Juniora, Ryżego, po drugoplanowych przedstawieni jak zawsze wiarygodnie i realistycznie. Wszystkie szczegóły, po nazwy alkoholi i papierosów zgadzają się z rzeczywistością. No i oczywiście kongowskie studium charakterów w pełnej krasie. Swietna książka. Gorąco polecam.

Mieszane uczucia. Zabawa w Sodomę i Gomorę? 12 sprawiedliwych mężów? Momentami banalne dialogi, średnio nakreślone postaci (wg mnie najlepiej opisany był Jim Rennie) i trochę z tyłka zakończenie. Nie przekonała mnie. Wolę wrócić do "Christine".

Zacznijmy od tego, że to moja pierwsza książka od pana Kinga. I na pewno nie ostatnia, co to, to nie! Zaczaiłam się na tą książkę po przeczytaniu Gone. Stwierdziłam, że ta będzie mocniejsza, bardziej realna i ... nie tak bardzo nastawiona na młodszych czytelników jak twór Michael'a Grant'a . Ta jest zdecydowanie brutalniejsza - w niektórych momentach miałam wrażenie, że polecę do łazienki i zwymiotuje to, co ostatnio jadłam. Ale to nic, to nawet jeszcze większy plus dla tej książki, w końcu to ma być horror, ma wiać grozą! Przyznam się, bez bicia, że pierwsze rozdziały mnie wybitnie nudziły. I co niektóre jeszcze obrzydzały, więc ją odkładałam na jakiś czas, czy to na godzinę, czy na cały dzień. Tak mniej więcej w połowie ta książka tak mnie wciągnęła, że czytałam bez przerwy. I owszem - były momenty kiedy chciałam ją rzucić gdzieś w kąt, nie czytać dalej (szczególnie traciłam chęć do dalszej lektury, po 'pięknych' i 'kolorowych' snach, w których Junior Rennie pojawiał się w moim mieście i robił to, co robił w Chester's Mill ) ale powtarzałam sobie, z uporem, że to jednak mi się podoba i że chcę to czytać dalej. I doczytałam - jestem strasznie zadowolona! I może zakończenie mogłoby być lepsze, mogłoby się coś jeszcze dziać, ale nie ma co narzekać. I jak pognam do biblioteki to od razu polecę do regału, gdzie znajdują się książki Kinga, bo na tej jednej nie skończę ;) !

Książka to na wskroś opasłe tomisko, z którym jednak nie trzeba się męczyć. Jeśli ktoś Kinga lubi, a nawet jeśli czasami kręci na niego nosem, "Pod kopułą" przeczyta z przyjemnością. To naprawdę gruntowna psychoanaliza - możemy przeczytać, jak zmienia się osobowość ludzi mieszkających pod wielką, niewidzialną kopułą: niektórzy robią się agresywni, inni zadziwiająco skryci, w jeszcze innych wyzwala się pragnienie wolności. Wszystko to w niesamowitej, charakterystycznej dla pisarza oprawie fabularnej. Polecam!

Pan King jest niewątpliwie mistrzem w swym gatunku, tą książką po raz kolejny dowiódł własnego geniuszu. "Pod Kopułą" to niesamowite odzwierciedlenie ludzkiej psychiki. Bohaterowie i ich zachowania są opisani niezwykle realistycznie, przez co podczas czytania nieustannie towarzyszył mi dreszczyk emocji. Iście imponujące, stanowczo godne polecenia.

Książka jest fantastyczną lekturą, w żadnym, najmniejszym momencie nie nudzi, a wręcz przeciwnie - zaskakuje coraz bardziej. Zakończenie jednak zupełnie odmienne od tego czego się spodziewałam. Nie ujmuje oczywiście niczego książce, chyba sprawia jedynie, że nie miałabym nic przeciwko jeszcze kilkuset następnym stronom.

Bardzo wyraziste postacie, zmieniające się wraz z wydarzeniami i czasami ich chłodna logika to największy plus tej powieści. Ile ja zjadłam nerwów przy czytaniu tej książki...:)

Proza pana Kinga wciąga od początku do końca, jak zawsze. Ciekawa wizja przyszłości ludzkości i do tego z dużą dozą realizmu. Polecam wszystkim wielbicielom dobrych thrillerów.

Bardzo mi się podobała, szczególnie ze względu na ukazane postacie, a właściwie ich psychikę, przeczytałam, a właściwie pochłonęłam jednym tchem! Zdecydowanie polecam!

Jedna z najlepszych książek tego autora. Wchłonęłam ją w 4 dni :) Choć zakończenia spodziewałam się nieco innego i tak uważam ją za świetną ;D