@oliwa

"Źle, źle zawsze i wszędzie ta nić czarna się przędzie” (C.K.Norwid)

Mam jedną zasadniczą wątpliwość co do tej książki, taką mianowicie, że podejrzanie przypomina „Wyznaję” J. Cabré. A nie jest to mój ulubiony autor, łagodnie mówiąc.

Motyw przewodni – tu mapa, tam skrzypce, mozaika ludzkich losów, przeplatające s...

Pan Krank postanawia ominąć święta. Raz, że nie będzie mogła w nich uczestniczyć ukochana córka, dwa, że horrendalne wydatki łamią serce księgowego. Większość znajomych, zwłaszcza sąsiadów przyjmuje to z oburzeniem. Postanawiają dać mu lekcję konformizmu. Na przykład, wieczorami cała okolica kolęduje mu pod domem. Kolędą w niego! Kolędą!

...

„Długa chwila ciszy” sprawdza się nieźle jako powieść sensacyjna. Mamy w niej ciekawą zagadkę rodzinną i przynoszący satysfakcję wątek zemsty ofiar na katach. Ale… No właśnie, jest parę tych ale, które psują przyjemność czytania (lub słuchania, jak w moim przypadku). Przede wszystkim, to irytujący główny bohater. Nie ma w nim ani jednej cechy,...

Fabularyzowana w stylu pop historia starożytnego Rzymu od mitologicznych początków do upadku Republiki. Nie jest to wybitna powieść, ale przekazuje solidną dawkę wiedzy w przystępny sposób.

Napisana prostym językiem książka o przemocy domowej, ostatecznie okazała się nie aż tak prosta, jak myślałam. Jej bohaterką i narratorką jest dziewczynka 10-15 letnia (akcja toczy się w ciągu kilku lat). Dziewczynka ma młodszego brata, którego bardzo kocha, otępiałą, bierną matkę, którą nazywa amebą i ojca, miłośnika polowań, wyżywającego się...

Piękna, dojrzała proza. Dość tradycyjna, ale w dobrym sensie. Niepozbawiona liryki, bliska życia. Nie znam opisywanych czasów z doświadczenia, ale wydają mi się niezwykle wiarygodnie oddane. Jako że czytałam wcześniej biografię pierwszej żony Filipowicza (https://nakanapie.pl/ksiazka/...

Nie jestem fanką książek, w których autor łączy treści reporterskie czy popularnonaukowe z opowieścią o własnym życiu. Ta jest jedną z niewielu znanych mi, w których się ta sztuka udała.

Opowiada autor o węgorzu, a tak naprawdę, o człowieku – z jednej strony, człowieku nauki, który starał się przez wieki jego zagadkę pozna...

Przyznam, że trudno mi się tę książkę czytało, i nie chodzi o to, że to opowiadania, za którymi zwykle nie przepadam. Pod tym względem zbiór układa się w całość, miejsce akcji to zazwyczaj kibuc, czas – młode państwo Izrael. Wszystkie opowiadania to kameralne dramaty. Niełatwo jednak odgadnąć ich sens, jakby się urywały, zanim dotrą do puenty....

„(…) z trudem dowlókł się do domu, przygotowany na żonine wymówki, że przyszedł z pustymi rękami. Tymczasem Małgorzata ani mru-mru. Dopiero gdy postawił pusty saganek i zmordowany przysiadł na ławie, powiada Darzbujanka strapionym głosem: - No to wiedz, Kubo, że nieszczęścia nie chodzą w pojedynkę, toteż nie zdziw się, gdy ci powiem, że przed ...

O ziemi jak cmentarz.

Głęboko rozumiem potrzebę przywoływania, nazywania, wskrzeszania przeszłości. Ale przytłacza podjęta tu daremność tego działania.

Dlaczego daremność? Czym innym jest przywoływanie historii jednej osoby czy rodziny, jak zrobiła to autorka w „Fałszerzach pieprzu”. Odtworzenie pojedync...

Od czasu do czasu czytam książki na temat Armenii czy ogólnie Kaukazu, mam nadzieję, że kiedyś odwiedzę ten region. Reportaż „Armenia. Karawany śmierci” wyróżnia się na ich tle z jednego powodu - opisuje konkretną ormiańską współczesność. Jest wiele książek historycznych dotyczących Kaukazu, są naprawdę dobre reportaże z literackim sznytem, gd...

"Ratujmy nienarodzone miejsca pracy" ha, ha ;) Przyjemna lekturka.

Cała historia zawarta w tytule. Młody amerykański Żyd, który odkrywa język jidysz, postanawia zbierać przeznaczone na śmietnik (historii) książki w tym języku. Razem z książkami poznaje historie ludzi, którzy je posiadali, a z nimi – ginący świat kultury jidysz. Jest to opowieść zarazem pozytywna i przejmująco smutna, bo bez przerywy odwołuje ...

Tania sensacja z dwudziestolecia międzywojennego. Cyganie-kanibale i Żydzi, którzy nie kochają wystarczająco mocno swoich dzieci. Czuć ducha epoki.

Autor – przedwojenny policjant, jego współpracownik również. Gdyby jakiś zdolny pisarz zabrał się za ich życiorysy, mogłaby na ich podstawie powstać niezła powieść.

Dużo sobie po tej książce obiecywałam. Tymczasem jest to wyczerpująca relacja z wielogodzinnej kłótni trzech kobiet. Taka w skali jeden do jednego.

Trzy siostry jadą wspólnie z dziećmi w odwiedziny do rodziców na wieś. Cała powieść wypełniona jest ich pretensjami i użalaniem nad sobą, opisanymi drobiazgowo, tak żeby nie uronić żadnej ...

Świetny kryminał. Niespieszny, taki niby niepozorny, ale co jakiś czas zaskakuje błyskotliwym „naddatkiem”. Na przykład wąteczek pt. „dlaczego nie ma izraelskich kryminałów”. Albo taka perełka, jak warsztaty pisania, z ich intrygującym nauczycielem. I z drobiazgów, i z całości wynika jednoznacznie, że autor to bardzo niegłupi facet. Dzięki, al...

„Anatomia Zbrodni” powinna się spodobać amatorom kryminałów i osobom zainteresowanym historią kryminalistyki. Są w niej opisane metody wykrywania sprawców przestępstw, od tych pradawnych po najnowsze. Z ciekawszych rzeczy, jakich się dowiedziałam - twierdzi autorka, że za pierwszy podręcznik kryminalistyki uznać można trzynastowieczne chińskie...

Powieść o dorastaniu na prowincji, wśród lokalnych cudów, tajemnic i niedopowiedzeń.

Niestety, Cukrówka to nie Macondo.

Kiedy na koniec baśń się rozwiewa, zostaje proza życia i kryminał, z jednym małym żartobliwym „twistem” na osłodę. Bo i cała intryga, to tylko pretekst, żeby snuć opowieść ...

Bardzo przyzwoity kryminał. Bez ambicji, by opowiedzieć coś ważnego o świecie, w którym się rozgrywa, ale nie szkodzi – jest to po prostu dobra rozrywka, która nie obraża inteligencji czytelnika. Autor z wyczuciem nawiązuje do Chandlerowskiej klasyki. Postaci są ciekawe, nawet jeśli czasem wkurzające, wszystko się spina, a zakończenie zaskakuj...

Lubię Camillerego, zwłaszcza teraz poprawia mi nastrój. To jednak najsłabsza z jego książek, jakie do tej pory przeczytałam. Po pierwsze, gdzieś od połowy można się domyślić, kto stoi za porwaniem pięknej Susanny. Ostatnie trzydzieści stron to już bolesne przeciąganie struny, bolesne, bo z zadziornego bystrzaka Montalbano zrobi...

Rozczarowanie.

Chyba wszyscy słyszeliśmy o skandalach, które wstrząsnęły irlandzkim kościołem. Pedofilia, dzieci z Tuam, domy dla „upadłych” kobiet. Można oczekiwać, że kryminał, który odwołuje się do takich wydarzeń, opowie nam o tym, jak działa pozbawiona kontroli instytucja totalna, że dow...

O transformacji na przykładzie prywatyzacji.

Elizabeth Dunn spędziła 16 miesięcy w prywatyzowanych przez Gerbera zakładach Alima (1995-97) i na podstawie dokonanych tam obserwacji stworzyła socjologiczne studium przypadku.

Jest to studium szczególne – opowiada o tym, jak transformowano ludzi. A ra...

Zbrodnia w Afryce.

Krótka książeczka, która słabo broni jako kryminał, co nie znaczy, że nie ma swoich zalet. W staroświeckim stylu wygładza rzeczywistość, nie stroni od naiwnych rozwiązań, ale robi to dowcipnie i sympatycznie (żeby nie powiedzieć – uroczo). Autor kocha Afrykę i, jak sądzę, ma o niej sporą wiedzę, której cząstkę z wd...

Bardzo dobra biografia nieznanej (szerszemu gronu) artystki.

Jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio czytałam. Wszystko tu ze sobą współgra. Intrygująca, niebanalna postać. W jakiś sposób czysta, szlachetna, prawa. Idąca za swoją pasją. Jej życie w „ciekawych” czasach. Miłość, krąg oddanych przyjaciół. ...

Sterany życiem, zniszczony przez złą miłość facet wraca w rodzinne (egzotyczne) strony, gdzie odnajduje nową miłość i swoje miejsce w świecie. Takie historie to nie moja bajka. Ale są takie momenty w życiu, że człowiek potrzebuje bajki;) I tu zaskoczenie, bo autorka te znane skądinąd schematy wykorzystuje przewrotnie, inteligentnie i dowcipnie...