Jarosław Mikołajewski

starość

na początku była galeria
handlowa
 
w wielkim lustrze zobaczyłem
wyblakły liść
 
szedł mi naprzeciw miał
w oczach półoddech
gasnącego słońca
 
potem w sklepie ze sprzętem
sprzedawca odpysknął
bardzo niecierpliwie
 
a przecież sprzęt był
dla mojej starej mamy która
przeżyła powstanie
i straciła w nim ojca
 
która nie jest jeszcze bursztynem
ani mchem tysiącletnim tylko
żywą i często bezsenną istotą
 
później ekspedientka
spoza białej lady odburknęła
na pytanie gdzie są drzwi
do pałacu
 
i patrzyła na mnie jak na
przezroczystość
 
wreszcie chłopak w metrze ustąpił
mi miejsca
 
pamiętam dzień kiedy ktoś
powiedział
jesteś stary
 
myślałem że były to
słowa na wyrost a to była
odroczona prawda
 
tak
 
jestem odbiciem
które błąka się nocą
pod nieobecność spłowiałego liścia
 
a jeszcze niedawno
szeptałem coraz to inne imiona
które odpowiadały mi
moim imieniem
 
był to chór barwny
i obiecujący

Źródło: Jarosław Mikołajewski, Głupie łzy, Wydawnictwo Literackie, 2019