Tomasz Różycki

Fizycy

Ech, fizycy, moi bohaterowie!

Zawsze trzeźwo, wśród obliczeń, nie wierzą

niczemu i nikomu, najmniej sobie.

To dzięki nim nie jesteśmy płazami.

Tak blisko rozwiązania zagadki,

które zawsze okazuje się zbiorem

kolejnych zagadek, tak jakby wszechświat

grał z nami w ciuciubabkę (kiedy patrzysz,

jestem tu, a kiedy nie patrzysz – wszędzie).

Fizycy! Tylko w was moja nadzieja,

że nie spoczniecie, że będziecie wiecznie

szukać wzoru, zasady ostatecznej.

I nigdy się nie mylicie (nawet jeśli

to metafora, to tylko poezja).

Źródło: miesięcznik Odra, nr 5/2024