Powrót do Gryfa

Kociołek i jego drużyna kolejny raz muszą stawić czoło Złu, które tym razem uderza w najbliższych Edmunda. Niech się ma na baczność ten, kto zadrze z drużyną do zadań specjalnych, tym bardziej, że do boju rusza tym razem również Sara, a wiadomo że wkurzona żona to piąty, najmniej przyjazny, żywioł. Zwłaszcza przed świętami...
Ta część serii nie zaskakuje, bo dalej jest dowcipnie, lekko i bardzo dynamicznie. Nowością jest rozwinięcie postaci Sary, na co nie mogłam się doczekać, bo ta bohaterka ma w sobie mnóstwo potencjału i cieszy ogromnie, że autor w końcu do niego sięgnął. Mniej tu może humoru, ale okoliczności z tomu na tom stają się coraz mniej zabawne. Czekam na ciąg dalszy, bo tak to się skończyć nie może.

Okej, doceniam rozwinięcie wątków, które wcześniej autorowi uciekały i doceniam rozwinięcie pomijanych elementów biografii bohaterów, ale jednocześnie chyba jestem zmęczona tym, na ile tomów historia ta została rozwleczona. Już nie czułam ekscytacji z lektury, jak przy poprzednich częściach i choć były momenty, które mnie interesowały, to jako całość bawiłam się tak sobie. Poziom powieści wciąż był okej, ale... Chyba na tym zakończę przygodę z Kociołkiem i drużyną.

Mortka jest sprawnym pisarzem, ale najwyraźniej lubi wyciskać ze sprawdzonych wcześniej pomysłów wszystko co tylko się da. Seria przygód karczmarza Kociołka i jego przyjaciół wyróżniała się nieco z zalewu książek fantasy przaśnym humorem i sympatycznymi postaciami. Trudno jednak zbudować cały cykl opierając się jedynie na żarcikach i sympatii. Smutna prawda jest taka, że autor coraz mocniej kręci się w kółko i powtarza nieustannie wykorzystane już wcześniej schematy i pomysły. Fabuła całości cyklu przecieka mu przez klawisze i nie wykazuje żadnych oznak zmierzania do jakiegokolwiek celu. W tym tomie widać to znacznie wyraźniej niż we wcześniejszych, choćby dzięki temu, że główny ponoć motyw poszukiwania zaginionych dusz trolli jest tak naprawdę tylko zmyłką, wykorzystaną przez autora do posklejania fabuły z kilku umiarkowanie intrygujących opowieści i zebrania drużyny ponownie w całość. Okraszenie tekstu seriami strategicznie rozmieszczonych grepsów nie wystarcza do ukrycia faktu, że jest to książka o niczym. W dodatku wtórna, bo wszystko to już przeczytaliśmy wcześniej. Powinienem ją ocenić bardzo nisko, ale najwyraźniej coś z sympatii do głównych postaci jeszcze u mnie zostało a i uśmiechałem się czasami w trakcie lektury. Nie wiem ile razy jeszcze autorowi uda się kupić czytelników powtarzaniem tej samej treści, ale nie wygląda na to, by planował jakieś istotne zmiany.

Przyjemnie było z powrotem wrócić do Kociołka i Drużyny do zadań specjalnych. Ta część podobała mi się trochę mniej od poprzednich - miałam wrażenie, że bohaterowie tylko biegają z miejsca na miejsce i niewiele z tego wynika. Momentami oczywiście coś się zadziało, ale dopiero pod koniec naprawdę się wciągnęłam. Trochę też nie ma się, co dzisiaj, ponieważ ekipa musiała się ponownie zebrać i temu właśnie poświęcony był ten tom. Czekam na kolejną część, która na pewno będzie lepsza i premierę ma już w marcu!