Bezsenność cz.2

Zaiste, Stephen King jest mistrzem retardacji. Akcja tej powieści rozwija się leniwie, głównie męcząc, rzadziej żywo zajmując. Choć język mistrzowski, jak na mistrza przystało, a pomysł ciekawy, to jednak gdzieś w połowie wszystko pieprzło z impetem. Zbyt często miałam wrażenie, że autor się powtarza - dialogi stawały się monotonne, narracja nużąca, a klimat duszny. Już nie wspominając o tym, że w pewnym momencie King zniszczył subtelną tajemnicę, którą budował w pocie czoła przez jakieś trzysta stron, wyjaśniając ją w sposób tak dziwny, że aż śmieszny. A postacie... Cóż, postacie miały ładne imiona. Nie tego się spodziewałam po "Bezsenności" i nazwisku King na okładce. Jeśli ktoś lubi toporne powieści, naładowane patosem i pozbawione zwrotów akcji, to śmiało może sięgnąć po tę książkę. Jednak każdy, kto liczy na trochę grozy, mrocznego klimatu i fascynujących bohaterów, będzie zawiedziony i zniesmaczony. Prawdopodobnie sam autor przysypiał, kiedy tworzył to dzieło.

A dla mnie to jedna z lepszych książek Kinga jakie czytałam. Moze nie jest to typowy kingowski horror ale ma w sobie coś co nie pozwalało mi sie oderwać od lektury. Myślę ze jest to dobra książka dla kogoś kto chciałby poznać Kinga a ma za słabe nerwy żeby czytać coś mocniejszego. No i dobra na bezsenne noce w końcu nudna usypia ;P

"[...] istnieją tylko cztery stałe. Te cztery stałe to Życie, Śmierć, Cel i Przypadek".

Ocena tej książki to dla mnie ciężki orzech do zgryzienia, a gryzienie orzechów grozi utratą zębów, więc za dobrze nie jest. Coś tak czułam po opisie z okładki, że to chyba nie będzie do końca mój klimat, więc długo zbierałam się do czytania.

Pierwsza połowa książki, może poza sceną wyjazdu Eda z lotniska i pobiciem Helen – dla mnie koszmar, i to wcale nie w pozytywnym, horrorowym tego słowa znaczeniu. Nuda taka, że można zalecać ludziom faktycznie cierpiącym na bezsenność, jako lek usypiający. Plaster miodu? A gdzie tam, może i smaczne, ale nieskuteczne! Kilka pierwszych rozdziałów „Bezsenności” za to zadziała od ręki. Już byłam pewna, że nigdy się nie wczytam, a że mam kieszonkowe wydanie, ponad 650 stron, myślałam że tym razem w ogóle nie przebrnę do końca. Wizja dla fanki Króla straszna, ale co było robić?!

Siedziałam i zastanawiałam się, jak to możliwe, że King nie potrafił mnie tym razem zauroczyć, przecież zawsze mu się udawało. Już chciałam iść na jakieś badania kontrolne, bo to może coś ze mną jest nie tak, kiedy nadeszła druga połowa książki i w końcu wszystko zaczęło się układać jak trzeba.

Mniej więcej od momentu, w którym Lois przyznała się Ralphowi, że też cierpi na bezsenność. Później już było to, co lubię. A scena w norze Atroposa – jedna z moich ulubionych w tej książce. Miło też było odnajdywać nawiązania do innych dzieł Kinga, a tym ra...

To prawda, że akcja rowija się bardzo powoli a kiedy już zaczyna się coś dziać dzieje się tyle rzeczy naraz, że można się pogubić. Nie zmienia to faktu, że styl Stephena Kinga uważam za mistrzowski i nie nudziłam się nawet gdy nie działo się nic konkretnego, na przykład gdy opisywane było jak Ralph zmaga się z bezsennością. Jest to najsłabsza książka tego autora jaką czytałam, ale i tak trzyma poziom. Za to zakończenie bardzo mnie poruszyło i miałam przy nim łzy w oczach.

Średnia, nudnawa. Praktycznie przez pół książki przysypiałam z nudy, mało akcji, dopiero pod koniec, ale tylko trochę. Mimo wszystko, takiego zakończenia się nie spodziewałam, i chyba za to jest plus.

Mnie ta książka, paradoksalnie, usypiała. Pod koniec byłam nią tak znużona, że nawet bardzo dobre zakończenie (oceniam je jako takie dopiero po dłuższym czasie) nie wywarło na mnie wrażenia...

Wszyscy mówią, że ta powieść to niewypał, ale dla mnie była dobra. Każda dłuższa powieść Kinga to dla mnie frajda, i na tej też się nie zawiodłam.

moim zdaniem jak na Kinga słabo, a nawet bardzo słabo, co w totalnym rozrachunku dało książkę przeciętną:-) przeczytałem tylko i wyłącznie z szacunku dla nazwiska autora...

Fajna książka. Ciekawy pomysł z aurami, Celem, Przypadkiem, Krótkoterminowymi, Długoterminowymi. Zakończenie również ciekawe, nie spodziewałam się takiego.

Nienajlepsza. W połowie książki nagle połowa bohaterów 'wyparowała' i zaczęło się kompletnie inne wydarzenie. Jakby książka była podzielona na dwie części.

Niestety, mimo ogromnego uwielbienia do Kinga, przez tą książkę miałam bardzo ciężko przebrnąć. Nie polecam.

Jak dla mnie porażka Kinga, którego ubóstwiam. Dotrwałam do końca, jednak zmarnowałam na nią sporo czasu.

mimo ze King jest u mnie nr 1 to sie zgodze z komentarzami ze slaba ta ksiazka niestety..

Wprowadzenie jest trochę długie i nudne, ale później akcja się rozkręca i zaskakuje