Instytut

Czytywałem Kinga w lepszej formie. Przede wszystkim zgadzam się z opinią Hany – Instytut jest jak strasznie długaśne opowiadanie. 667 stron (fakt, dość sporą czcionką ale zawsze!) i zaledwie jeden porządnie rozwinięty wątek.

A zapowiadało się świetnie. Liczyłem, że Tim, którego poznajemy na pierwszych stronach powieści, będzie odgrywał większą rolę, że King da nam go lepiej poznać, postawi historię na przynajmniej dwóch "fabularnych nogach", co ponownie zważywszy na objętość książki, chyba było uzasadnione, a tu jak rola polskiego aktora u Tarantino.

Sama fabuła prosta - od rzemyczka do koniczka, poza tym jest lekki powiew retro, ale raczej jak w powieściach Deana Koonza, niż w Stranger Things i w sumie dobrze, bo co za dużo to niezdrowo. Jest klimatycznie, świetnie się czyta – historia mnie wciągnęła, plan minimum wykonany - 6/10.

akiś czas temu przeczytałam "Instytut".
Nie byłam nastawiona tak naprawdę na nic. Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać po tej lekturze. Wcześniejsza moja przygoda z jedną z książek autora, nie była udana. A jak było w tym przypadku? Czy stałam się fanką Stephena Kinga?

Powiem Wam, że książka mnie się bardzo podobała. Czytało się szybko. Wciąga praktycznie od początku. Owszem były momenty, gdy mi się dłużyło, ale nie przeszkadzało mi to. W drugiej połowie książki akcja tak przyspiesza, tyle się dzieje, że prawie zarwałam noc. Dosłownie akcja , goni akcję.
Co do treści. Świetny pomysł na książkę. Chociaż te eksperymenty na dzieciach mnie przerażały, to i tak, polecam.

Jestem pod wrażeniem i myślę, że to nie było ostatnie spotkanie z twórczością Kinga. JESTEM NA TAK.

Stephena Kinga nikomu nie trzeba chyba przedstawiać. Wystarczy tutaj wspomnieć, że jest to jeden z najpopularniejszych pisarzy ne tylko w swoim kraju, ale i na świecie. Jego książki rozchodzą się w wielomilionowych nakładach, a to o czymś świadczy. Nie umiem powiedzieć która jego powieść jest najsłynniejsza. Może „Lśnienie – bardziej znane z filmu, chociaż sam pisarz bardzo go nie lubi.
„Bastion”, „Wielki marsz” - można długo wymieniać. Z nowszych to oczywiście „Outsider” , który swoją drogą doczekał się serialu, oraz „Instytut”. A tą powieść właśnie niedawno przeczytałem.

O książce możemy dowiedzieć się że:
Luke Ellis budzi się w pokoju do złudzenia przypominającym jego własny, tyle że bez okien. Wkrótce orientuje się, że trafił do tajemniczego Instytutu i nie jest jedynym dzieciakiem, którego tu uwięziono. To miejsce odosobnienia dla nastolatków obdarzonych zdolnościami telepatii lub telekinezy. W Instytucie zostaną poddani testom, które wzmocnią ich nadprzyrodzone moce. Opiekunowie nie mają skrupułów – grzeczne dzieci są nagradzane, nieposłuszne – są surowo karane. Wszyscy jednak, prędzej czy później, trafią do drugiej części Instytutu, a stamtąd nikt już nie wraca.
Gdy kolejne dzieci znikają w Tylnej Połowie Luke jest coraz bardziej zdesperowany. Musi uciec i wezwać pomoc. Bo jeśli komuś miałoby się udać, to właśnie jemu.
Tylko że nikt dotąd nie uciekł z Instytutu.

Instytut to King, ale jakby nie King. Niby pisze, jak on, niby powraca do...

Kolejny raz MISTRZ Stephen King pokazuje iż jest w kapitalnej formie pisarskiej. Książka bardzo oryginalna w swoim pomyśle a jednak garściami czerpiąca z motywów poprzednich dzieł stworzonych przez autora. Oczywiście pozwolę sobie nie ujawniać/nie spoilerować co to za odwołania do przeszłości, gdyż raz-kto czyta książki S.K znajduje je bez problemu a nowych czytelników moja opinia mam nadzieję, że zachęci do sięgnięcia po wcześniejsze arcydzieła.
Wracając jednak do recenzji samej książki. Niewątpliwie jest to powieść grozy ale bynajmniej nie dlatego, że mamy tutaj popcornowe akcje w stylu "ręka, noga, mózg na ścianie" czy pogrywanie duchami. Więc co zapytacie w tej powieści przeraża? Otóż poznając Instytut tą wymyśloną przez pisarza instytucję pełną zła, okrucieństwa wobec najmłodszych pewnie każdy czytelnik nie raz nie dwa zastanawiał się czy gdzieś rzeczywiście coś takiego już nie istnieje...
Nie jestem zwolennikiem teorii spiskowych ale muszę przyznać,że odkąd tylko zagłębiłem się w działalność tytułowego Instytutu pewien niepokój pozostał. Ba. Nawet po ostatniej stronie ta książka nie daje o sobie zapomnieć. Stephen King w swoim mistrzostwie oddaje nam-czytelnikom-nie tylko świetnie napisaną książkę, ciekawą historię, nietuzinkowych bohaterów ale daje nam czytelnikom też kilka rzeczy do przemyślenia tzn. pozwala aby nasze umysły jeszcze bardzo dłuuugo "trawiły" wizję książkowego świata. Nie sposób tego nie zauważyć i rzecz jasna nie docenić. Kolejna książka, która...

Dobry, wciągający thiller. Powieść zaintrygowała mnie, chociaż motywy były już dość wyeksploatowane w literaturze, miejscami akcja przewidywalna, ale lubię sposób pisania Kinga.
Znużyły mnie tylko ciągłe odniesienia do hitlerowskich obozów koncentracyjnych, to jednak nie ta skala bestialstwa, tego nie można porównać. Okrucieństwo wobec dzieci jest przerażające, ale to jednak nie Oświęcim i nie Mengele.
Rozczarowało mnie także zakończenie, spodziewałam się czegoś więcej, a to było takie nijakie, jakby autor szybko musiał zakończyć i wyszło, co wyszło. Nie było źle, ale mistrz potrafi lepiej.

Jeżeli jest prawda w powiedzeniu "Jaka Wigilia taki cały rok", to będę zachwycona książkami, które przeczytałam. Najnowsze dzieło Stephena Kinga wzbudzało kontrowersje. Niektórzy czytelnicy byli oczarowani, inni wskazywali, że było za mało mistrza w jego powieści. Należę do pierwszego grona. "Instytut" urzekł mnie. Pierwsze strony intrygowały, potem nastąpił pewien spadek- obawiałam się monotonni. Jednak od połowy zostałam wciągnięta w wir zdarzeń, zaś zakończenie sprawiło, że poczułam żal iż to koniec historii. Bohaterowie byli zarysowani bardzo dobrze- poczułam więź z dziećmi, gdyż to one są osią opowieści. Cała fabuła niewiele ma z fantastyki. Jestem w stanie uwierzyć, że na świecie funkcjonują jednostki TK i TP. Jestem w stanie uwierzyć w tajny projekt rządu. A nade wszystko jestem w stanie uwierzyć, że dorośli nie doceniają dzieci i potęgi rozumu. To właśnie ten realizm jest zaletą najnowszego dzieła Mistrza Grozy. Bo czy najbardziej nie przeraża zło czyhające obok?

Moje pierwsze spotkanie z Kingiem. Szczerze mówiąc, spodziewałam się czegoś strasznego, jednak mimo to książka podobała mi się. Książka grubasem, lecz bardzo szybko się czyta i od pierwszej strony niesamowicie wciąga.

Luke Ellis to bardzo zdolny dzieciak, w wieku dwunastu lat miał już iść na studia, jednak jego plany zostały pokrzyżowane. Chłopiec zostaje porwany przez tajemniczych ludzi z Instytutu. Budzi się w pokoju, który wygląda jak jego pokój lecz nim nie jest. Wraz z innymi dziećmi zostaje poddawany eksperymentom i niekiedy okrutnym torturom. Dzieci w Instytucie nie są zwykłymi dziećmi - posiadają zdolności kinematyczne. Obecność Luke'a w Instytucie na pewno dużo zmieni i tam namiesza. Jednak jak potoczą się dalsze losy jego i jego przyjaciół... tego Wam nie zdradzę, koniecznie musicie przeczytać tę książkę.

Mocno polecam tę powieść mistrza grozy, trzyma w napięciu do ostatniej strony. Na pewno jeszcze nie raz sięgnę coś spod pióra Pana Kinga.