Większość bezwzględna

Książkowe portfolio Remigiusza Mroza jest tak szerokie, że istnieje duża szansa, że każdy znajdzie w nim jakąś serię, która w mniejszym lub większym stopniu przypadnie mi do gustu. Ja w każdym razie znalazłem.

Z panem Mrozem mam taki problem, że zazwyczaj pisze straszne banialuki, niemożliwie lejąc przy tym wodę, a jego bohaterowie, niezależnie po którą serię się sięgnie, są jak od jednej sztancy: ten jest trochę pierdołą idealistą, ten cynikiem, a ta karierowiczką, wystarczy dorzucić do tego garść ciekawostek z Wikipedii, masę dialogów i ciętych ripost, niby szybką akcję oraz emocje rodem TVN - owskiego tasiemca i mamy przepis jak tłuc po pięć książek rocznie.

Pomimo tego co napisałem w akapicie powyżej, muszę przyznać, że lektura "Większości bezwzględnej" okazała się całkiem przyjemna.
Mówiąc wprost wkręciłem się i to pomimo, że Mróz stosuje wszystkie swoje zgrane sztuczki. W formie audiobooka jednak, jako guilty pleasure się sprawdziła, bo i akcja jakoś trzyma się kupy, i problem niepełnosprawnych w życiu publicznym został poruszony i ciekawe zagadnienia z zakresu marketingu politycznego są obecne - książka wchodzi gładko i bez większych zgrzytów fabularnych.

Dobrze już poznani bohaterowie muszą sobie poradzić w nowych sytuacjach i politycznych, i osobistych. Życie Hauera zmieniło się diametralnie po wydarzeniach z finału pierwszego tomu. Sytuacja życiowa, relacja z żoną jest chyba jeszcze bardziej wyrachowana, przekalkulowana, ukierunkowana stricte na sukces polityczny.
Daria Seyda zaczyna tonąć w bagnie manipulacji, intryg, szantażów. Dodatkowo ciąży nad nią widmo zamachu terrorystycznego, a wsparcie męża przestaje być tak oczywiste.
Niektóre rozdziały należały do nowej postaci, Azamat'a Szach­ma­tow. I tu mam zastrzeżenia, nie tyle do samej kreacji, ile do nazwiska postaci. Szach­ma­tow? Naprawdę? Tak czy inaczej, miał on duże znaczenie dla historii. W zasadzie każda postać w tej serii próbuje narzucić własną narrację. Nie zabraknie trupów i w szafie, i w wątku kryminalnym.

Jak zawsze autor zrobił solidny research. Zamieścił na łamach powieści mnóstwo ciekawostek, smaczków, dygresji nie tylko z areny politycznej. Choć powieść była napisana lata temu to bieżące wydarzenia agresji Rosji, napięć na Ukrainie, działań zbrojnych nabierają innego kontekstu.

Historia opisana zgrabnie, z wielką lekkością, przystępna nawet dla osoby niezbyt zainteresowanej polityką.

To najlepsza książka Pana Remigiusza, którą do tej pory przeczytałam. Czytałam niemal całą niedzielę nie mogąc się oderwać. Super thriller polityczny ( mówię to mimo, że brzydzę się polityką). Żądza władzy i nieokiełznany pęd do niej, walka o nią po trupach - jakże to idealnie wpisuje się w naszą polska aktualną sytuację epidemiologiczną i polityczną. Pandemia koronawirusa, walka o życie i zdrowie obywateli i niepohamowany i nie mający podstaw prawnych pęd do utrzymania władzy i przeprowadzenia wyborów, także po trupach. Panie Remigiuszu, jak przewidział Pan zaistniałą sytuację? Polecam wszystkim, zwolennikom polityki i osobom, które ona mierzi. Zwolennikom i przeciwnikom rządzących. Chociaż to fikcja to macie okazje zobaczyć, jak wygląda brudna, brutalna i niedemokratyczna walka o władzę, układy i układziki, manipulowanie ludźmi, wyciąganie na światło dzienne spreparowanych "brudów", rozgrywki mediami itd. itd. I to zadziwiające zakończenie, które domaga się dalszej kontynuacji.

Od wydarzeń, którymi zakończyło się "Wotum nieufności" minął miesiac. Zmiany, na które szykował się kraj nie nadeszły, nadal na czele rządu stoi skorumpowany polityk, a sytuacja na szczytach władzy jest niepewna. Międzynarodowy szczyt, który ma odbyć się w Malborku może być albo ogromną szansą dla Polski albo kolejną kompromitacją. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy do prezydent Seydy zaczynają napływać informacje o planowanym ataku terrorystycznym.

Od momentu, gdy czytałam pierwszy tom trylogii minęło już kilka lat, ale po obejrzeniu serialu na jego podstawie musiałam zapoznać się z "Większością bezwzględną". I tak jak nie jestem wielką fanką Remigiusza Mroza, tak seria "W kręgach władzy" bardzo mi się podoba. Czyta się błyskawicznie, Autor jak zwykle strasznie zamotał i do końca nie można być pewnym, co jest prawdą, co przemyślaną grą polityczną, a co zwykłym kłamstwem. Ilość tropów sprawiała, że gubiłam się we własnych domysłach i nie wiedziałam komu można zaufać. Choć przyznam też otwarcie, że momentami lektura wymagała skupienia i pewnej dawki uwagi, bo bohaterowie tak często zmieniali front, że trudno było za nimi nadążyć.

Polityki na własnym podwórku unikam jak ognia, ale w wykonaniu pana Mroza była to czysta przyjemność, chociaż biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia Autorowi można zarzucić pewien brak wyobraźni i ostrożność w podejmowanych tematach. Zakończenie zaskakujące, z gatunku tych, gdzie zastanawiamy się jak Autor mógł nam to z...

Jak dla mnie - słaba seria. Może dlatego, że nie lubię polityki. Książkę przemęczyłam tylko dlatego, że lubię kończyć co zaczęłam. Mimo wszystko i tak sięgnę po 3 część, o ile taka powstanie, choć zakończenie na to wskazuje, choćby z czystej ciekawości jak się skończyła "wiadoma" sprawa.

Książka „Większość bezwzględna” to druga część cyklu "W kręgach władzy" autorstwa Remigiusza Mroza.
Przy poprzedniej części pytałam, czy nasze społeczeństwo jest gotowe, aby prezydentem naszego kraju została kobieta? Wydaje mi się, że Daria Seyda sprawdziłaby się w tej roli, gdyby nie to, że jednak była marionetką w czyichś rękach. Układy, układziki w świecie polityki niestety wydają się być czymś na porządku dziennym. Tym razem nasuwa się pytanie czy nasze społeczeństwo jest gotowe, aby osoba sprawującą władzę w naszym kraju była osobą niepełnosprawną?
Jak dla mnie ta część jest lepsza od poprzedniej. Autor na samym końcu odpalił swoistą bombę, że już nie mogę się doczekać jak potoczą się dalsze losy w wykreowanym przez niego świecie polityki.

Ta seria raczej słaba jak na Mroza, nie powala