Widmo Brockenu

"Istnieją pożary, których ugasić się nie da."
Taaa. Pan Mróz wywołał pożar w Tatrach - ponownie - ale, tym razem, to gasił go chyba benzyną...
Stłamszony Forst i Chyłka z Zordonem - owszem, Chyłka z Osicą - jak najbardziej, szalona Olga - do przewidzenia, ale Dominika?! To już przegięcie.
Nienawidzę Autora i tyle...

Ostatnio zwolniłam z nadrabianiem twórczości Remigiusza Mroza, więc wciąż do wyzerowania licznika nadal brakuje mi pięciu pozycji z początków jego kariery, ale po premiery sięgam na bieżąco, nie mam też zaległości w tych ciągle wydawanych seriach, dlatego na tę najnowszą powieść wręcz czekałam, choć miałam swoje obawy.

"Widmo Brockenu" to formalnie ósmy tom Forsta, w praktyce jednak sam autor nakręcił swoich fanów na to, że będzie to połączenie tej serii z tą o Chyłce. Mam wrażenie, że nieco na wyrost, bo w Mroźnym uniwersum bohaterowie regularnie migrują między cyklami, losy tych z dwóch najdłuższych także się już przecinały. Faktycznie Chyłka tym razem zagościła na Podhalu na dłużej niż zwykle, ale wciąż była to powieść przede wszystkim o Forście.

Nie ukrywałam nigdy tego, że Wiktora nie lubię, że tę serię w moich oczach ratuje przede wszystkim Osica i lokalizacja. Tym razem dzięki Chyłce atmosfera nie była tak smętna jak zazwyczaj, a jej dialogi z Osicą były jedną z najlepszych rzeczy, jakie czytałam w ostatnim czasie. Mogliby być połączeni na stałe. Dostarczyli mi głównie sporo śmiechu, ale pod koniec też się wzruszyłam, jedno z nich bardzo pozywnie mnie zaskoczyło.

Trudno mi się odnieść do najważniejszego dla mnie zdarzenia w tej książce bez spojlerów, więc ograniczę się do napisania, że złamało mi to serce i to najgorszy pomysł Mroza ze wszystkich prawie sześćdziesięciu tytułów.

Jeśli chodzi o wątki kryminalne, to miałam wraż...

Tak, to już ósme spotkanie z moim przyjacielem, Wiktorem Forstem zafundował czytelnikom Remigiusz Mróz w powieści „Widmo Brockenu”. Moim przyjacielem, a dlaczego to napisałem kilka lat temu, kiedy to Pan Remigiusz jeszcze nie przypuszczał, że ze swojego pisania wyżyje a popularność pisarska zacznie mu przeszkadzać. To tak żartem mini wstępu bo obiektywny nie jestem. Lubię obydwóch typów. Mroza bo przede wszystkim pisze książki a nie został marnym mecenasiną albo gorzej, dyspozycyjnym prokuratorem wiadomego generalnego. A Forsta bo …, kurcze dużo tego, chętnie polazłbym z nim na kilka butelek wódki na jakowejś zakopiańskiej gospody. Dalibyśmy radę ale to też niemożliwe, bynajmniej nie tylko z powodu, że Wiktor to wytwór mrozowej wyobraźni. Trochę jestem zawiedziony powieścią. Po planie gdzie w jednym ujęciu widzimy Chyłkę z Forstem spodziewałem się czegoś więcej. Znając charakter Wiktora z poprzednich części wiem, że stać go na więcej. A tu autor Forsta oszczędza, wręcz nie pozwala się wykazać. Funduje tragedię Wikorowi a potem ... Facet nie ma prawie niczego. Mróz jest bezlitosny. W sumie tak jak życie, ma gdzieś uczucia czy dobro innych. Odbiera życie czasem nagle, bez powodu i niewinnym. Szkoda mi tego Forsta, facet nie zasłużył sobie na taki los. A motywacja sprawcy? Panie Remku? Serio??? Jak mawia czasem moja Żona. Ale wszak to tylko powieść, wszystko może się wydarzyć - jak mawiam ja.

Kiedy sięgałam po kolejną część przygód Komisarza Forsta wiedziałam, że nie będzie łatwo. Czytałam kilka Waszych recenzji i mimo, że byłam bardzo ostrożna, żeby sobie czegoś nie zaspojlerować, to i tak przeczytałam kilka zdań, których nie powinnam 🙈 . Swoją drogą nie mogę uwierzyć, że to już ósma część! Ósma! Dacie wiarę?

Wiele z Was pisało, że ta część złamała Wasze serca. Siadając do niej wiedziałam, że muszę przygotować się na najgorsze i może właśnie dlatego dałam radę. Bardzo podobała mi się kontynuacja fabuły i rozumiem zabieg autora w kwestii, która większości czytelnikom złamała serce. Również było mi smutno, ale odkładając książkę miałam wewnętrzne przeświadczenie, że właśnie tak musiało być. Bohaterowie, tak jak my, żyją swoim życiem, które czasem jest brutalne i nieprzewidywalne.
Cytując motto książki: istnieją pożary, których ugasić się nie da". Pytanie, jak bohaterowie poradzą sobie ze zgliszczami powstałymi po tych pożarach. Mam nadzieję, że to nie koniec przygód Komisarza i poznamy ciąg dalszy jego losów.

Ubawiłam się też podczas wymiany dialogów Chyłki z Osicą, czy innymi mieszkańcami zakopiańskich terenów. Sprowadzenie Joanny Chyłki do Zakopanego i połączenie sił z Wiktorem Forstem było świetnym pomysłem i nie pamiętam, kiedy ostatnim razem tak się śmiałam podczas czytania. Mój ulubiony cytat zamieszczam poniżej.

Chyłka:
"- Przełożę to na wasz - oznajmiła. - Kaj som dudki ze zwłocek znalezionych w Pięcistawach, hej".
...

"Widmo Brockenu" to ósmy tom serii z komisarzem Forstem i już wiem za co czytelnicy go kochają! Jest błyskotliwy, oddany sprawie, mądry, ale też mądry, i z czarnym poczuciem humoru. A ja to uwielbiam najbardziej!
Komisarz mieszka teraz w Krakowie i układa swoje życie prywatne, sam jest zaskoczony jak dobrze mu się teraz żyje... aż do czasu gdy zostaje oskarżony o morderstwo... początkowo brzmi jak żart.. potem jednak przedstawiane dowody nie zostawiają wątpliwości, a sam komisarz sprawia wrażenie jakby coś ukrywał...
Góry upominają się o komisarza i choć miał już tam nie wracać, wraca... i to jak.. jako podejrzany, a jednocześnie jako komisarz .. Jego przyjaciele nie wierzą w jego winę... i do sprawy zapraszają najlepszych prawników! Tak! Chyłkę i Zordona. Co z tego wyniknie? Otóż.. prawdziwy armagedon zdarzeń i emocji. Uwierzcie mi!

Jestem w szoku jak książki Autora czyta się z przyjemnością. Tworzy mocne, charakterystyczne postacie o których nie da się zapomnieć! Nie dziwi mnie wcale, że ta seria ma już tyle tomów... bo Komisarz Forst uzależnia ❤️🤫.
Mamy kolejną zagadkę, mamy nietypowego podejrzanego, jednak który coś ukrywa i prawników z piekła rodem.. o kogo tak naprawdę chodzi w tej grze?
Zakończenie było dla mnie mocno zaskakujące, nie spodziewałam się tego, i nawet zrobiło mi się smutno...
Myślę, że Autor po raz kolejny stanął na wysokości zadania! Tym razem w jednej książce łącząc kluczowe postaci swoich historii 🔥. Brakuje tylko Zaor...

Niczym mnie ten 8 tom nie rozczarował. Jest fantastyczna. Jestem wielką fanką przygód komisarza i każdy tom czytałam z zapartym tchem. I tym razem tak było. Nie ukrywam, że liczyłam na happy end no ale... byłoby zbyt łatwo. Forst mierzy się z kolejnym rzuconym mu wyzwaniem i kolejną tragedią. Jak to się skończyło? To trzeba przeczytać.

No co ja mogę, że się dobrze przy tym bawiłam? 🙃 Duet Chyłka - Osica to najlepsze co mogło się Forstowi przydarzyć. To nie jest na pewno jakaś wybitna literatura, ale rozrywka w czystej postaci i ja jestem na tak ☺️