Czarna Madonna

Remigiusz Mróz i Stephen King to jak kartofel i soczysty ananas. Czarnej Madonny po pierwszym rozdziale nie da się czytać. Autor nie miał ani pomysłu, ani talentu, żeby napisać porządną powieść grozy. Więcej powiem, na łamach gatunku Czarna Madonna to abominacja, obraźliwy zamach na gusta jego wielbicieli. A idź pan...

Niesamowite. Miał być horror, ale zamiast straszyć, trochę śmieszył, a trochę żenował. Tak to się kończy kiedy pisze się za szybko, pomysły nie mają kiedy się uleżeć i nie dochodzi do najważniejszego momentu w pracy pisarza - stwierdzenia, że to i to nie ma sensu, a tamto trzeba poprawić. A potem jeszcze było o piciu herbaty...

Gdybyście szukali tytułu z kategorii najdziwniejsza książka ever, to mogę Wam podsunąć pewniaka. Remigiusz Mróz chyba zawsze będzie w stanie mnie zaskoczyć, wręcz zaczynam się coraz bardziej obawiać tego, co kryje się w tych kilkunastu powieściach, które jeszcze przede mną, zwłaszcza że zostały mi głównie te z początkowego okresu jego twórczości.
"Czarna Madonna" to powieść, która wzbudziła u mnie wiele sprzecznych emocji, a te potrafiły zmieniać się ze strony na stronę, momentami nawet z akapitu na akapit. Nie przepadam za takim wewnętrznym rozdarciem, wolę też mieć możliwość jednoznacznego określenia, czy kocham dany tytuł, czy jednak go nienawidzę. I choć skłaniam się w tym przypadku do tej drugiej opcji, to przy niektórych fragmentach bawiłam się całkiem nieźle.
Horror religijny już z nazwy może wzbudzać kontrowersje, a w dodatku daleko mu do literatury, po jaką sięgam bez wahania, ale jak to już kilka razy mi się zdarzyło, tak i tym razem nazwisko autora skutecznie skusiło mnie do lektury. Przyznaję, że nawet nie zwróciłam uwagi na to, do jakiego gatunku się zalicza, a opis tego nie sugeruje, wyglądało mi to raczej na powieść katastroficzną, może nawet w jakimś stopniu zbliżoną do "Lotu 202".
Horrorów nie czytam, więc nie mam porównania, nie mogę określić, czy w tej kategorii wypada dobrze, czy wręcz przeciwnie, ale utwierdzam się po raz kolejny w przekonaniu, że to nie moje klimaty. Nie umiem się bać, te straszne w teorii momenty mnie śmieszą, a zjawisk...

O ile bardzo lubię czytać książki R. Mroza i właściwie jeszcze nie zdarzyło się, żebym od którejś z nich się z łatwością oderwała, to w przypadku "Czarnej Madonny" mam mieszane uczucia. Oczywiście, kunsztowi pisarskiemu autora nie mam nic do zarzucenia - treść książki w niektórych miejscach naprawdę mnie wciągnęła, wręcz nie mogłam się doczekać, żeby czytać dalej. Zapętliłam się dopiero na samym końcu, kiedy autor opisywał wytłumaczenie tych wszystkich opisanych w książce dziwnych zjawisk - nie do końca udało mi się zrozumieć co tak naprawdę się stało. Spowodowało to u mnie lekki mętlik i zawód. Tematyka słaba i kompletnie nie w moim klimacie.

Nowy Rok rozpoczęłam od książki "Czarna Madonna” autorstwa Remigiusza Mroza. Nie powiem żeby był to jakoś bardzo udany czytelniczo początek roku, ale zawsze mogło być przecież gorzej.
Na samym początku poznajemy Filipa. Filip jeszcze do niedawna był księdzem. Jego narzeczona z kolei była na pokładzie Boeinga 747 irlandzkich linii lotniczych, który miał wylądować w Tel Awiwie. Miał bo samolot nigdy tam nie dotarł. Samolot także się nie rozbił - porostu zniknął. Nadawany sygnał z transpondera na mapie wykreśla symbol heksagramu. Niebawem z radarów znika kolejny samolot, tym razem chorwackim linii lotniczych, Co z tym wszystkim wspólnego ma Filip? Okazuje się, że bardzo dużo. Praktycznie wszystko to co się z nim działo brzmi jak jakaś abstrakcja. Czarna maź, egzorcyzmy i herbata Earl Grey są głównymi trzcinami tej pozycji. Zapowiadała się całkiem ciekawie, ale jak dla mnie to jest bardzo dziwna i abstrakcyjna. "Czarna Madonna" tak jak i "Hashtag" Mroza nie należą do moich ulubionych książek tego autora

Jest to książka, która sprawiała, że rzeczywiście miałam ciarki na plechach. Zakazałam sobie czytania jej przed snem, bo zwyczajnie wprawiała mnie w dziwny nastrój. Pełna ciekawych informacji, choć miejscami zbyt się dłużyła. W pełni rozumiem opinie niezadowolonych, bo zdecydowanie jest to książka specyficzna, ale w moje gusta po części trafiła.

Książka "Czarna Madonna" Pana Mroza jest książka godną polecenia ma bardzo głęboko rozwinięty wątek religijny który w pewnych momentach jest wręcz przerażający. Książkę się czyta szybko. Była to moja pierwsza książka Pana Remigiusza i na pewno nie będzie ostatnią. Książka jak najbardziej na +

Moim skromnym zdaniem główny bohater jakoś wyjątkowo spokojnie przyjmuje to co go spotyka. Niektóre sceny rzeczywiście opisane nawet dość dokładnie , jednak im bliżej do końca tym cała akcja przygasa. A zakończenie całkiem zaskakujące. Nie tego się spodziewałam. Trochę jestem rozczarowana.

Początkowo byłam zdziwiona negatywnymi opiniami, ale w miarę czytania zaczęłam się z nimi zgadzać. Aż dziwne, że to naprawdę książka Mroza :)

Bardzo kiepska pozycja chyba dość kiepskiego autora.