Wybaczam Ci

Jakieś trzy, może cztery lata temu mocno zdegustowana czwartą częścią cyklu o komisarzu Forście, postanowiłam, że z panem Mrozem, póki co pozostaniemy w stanie separacji. Jednak pan Remigiusz zupełnie nic sobie z tego nie zrobił i dalej płodził swoje literackie uczynki w ilościach niemal hurtowych. Ostatnio pomyślałam, może jednak coś znowu spróbuję, może się poprawił, może to się da czytać?. W ręce wpadła mi tegoż autora książka "Wybaczam ci" i co ?

Na początku było nawet nieźle, a na pewno tajemniczo. Niestety im dalej w las, tym więcej drzew jak mówi stare przysłowie pszczół, w tym wypadku więcej postaci i gmatwania zamiast rozwiązywania zagadek. Książka pełna niedorzeczności, których nie będę wymieniać, bo inni zrobili to już przede mną. Dialogi, zwłaszcza te między Iną i Gracjanem tak idiotyczne i infantylne, jakbym słuchała przekomarzanek mało rozwiniętej gimbazy. Serio ??? Tak rozmawiają ze sobą dorośli, o przepraszam, dojrzali ludzie? (bo przecież dorosły a dojrzały to nie to samo). Nie wiem, czy to miało być śmieszne, czy rozładować napięcie, którego wcale nie było?

Rozprawa w sądzie to jakaś farsa, argumenty "obrończyni" zupełnie bez sensu, ładu i składu. Wietnamska mafia wpuszcza w swoje progi ludzi z ulicy i nie kryje przed nimi swoich grzechów typu handel narkotykami czy małoletnimi dziewczynkami. Ina jest bardzo oburzona, że chłopak jej siostry ją zdradził (znaczy siostrę). Jednak jej oburzenie zdecydowanie się zmniejsza, kiedy się okazuje...

Bardzo dobry pomysł na historię z dużym potencjałem. Niestety, jego realizacja woła o przysłowiową pomstę do nieba.

Dobry thiller. Wciągający, o nieoczekiwanych zwrotach akcji i oczekiwanej (właściwej autorowi:) volcie na zakończenie.
Byłoby super gdyby nie dwie postaci, które irytowały mnie swoim postępowaniem: Ina i Gracjan. Ona bez rozsądku prąca jak czołg i waląca łbem w każdy mur, bez żadnego pomyślunku. On ratujący ją z opresji i łażący za nią jak bezmyślny szczeniak. Razem działają chyba tylko dla samego działania, jak pijani w oparach procentów. Odjęłam za te kreacje 2 punkty.

Odkładałam lekturę tej książki, a teraz wiem, że zupełnie bez powodu. To dobra, trzymająca w napięciu do samego końca książka.

Ina Kobryn ten wieczór spędza sama w domu, małżonek ma wychodne. Kiedy zasiada na kanapie i chce zalogować się na Facebooka zauważa, że jest na koncie męża Rafała. Kiedy chce się wylogować zauważa powiadomienie oznaczające nie odczytaną wiadomość. Ina mu ufa, jednak ciekawość wygrała z poszanowaniem prywatności i otwiera wiadomość. Jej oczom ukazuje się tekst "Wybaczam Ci", który pochodzi od nieznanej dziewczyny. Kiedy pyta męża, informuje ją, że nie zna autorki wiadomości.
Następnego ranka okazuje się, że dziewczyna od tajemniczego tekstu popełniła samobójstwo, a sama wiadomość zniknęła z konta partnera.
Jakie tajemnice skrywa Rafał?

Moje ponowne spotkanie z twórczością Remigiusza Mroza z zupełnie odrębną historią. "Wybaczam Ci" jest według mnie świetnie skonstruowanym thrillerem, w którym akcja stopniowo i coraz bardziej wciągająco pochłaniała do wykreowanej fabuły.
Nie mogłam się oderwać, a kolejne sytuacje i tropy, choć wydawać by się mogło, że przewidywalne zupełnie wyprowadziły mnie na manowce.
Tak więc do dopracowanej i wywołującej reakcje fabuły dostałam ciekawie wykreowanych bohaterów, których obdarzyłam sympatią. Więc można się z nią bardzo polubić.
Książkę czyta się przez to niesamowicie szybko i z zaciekawieniem.

Mi czytało się to bardzo dobrze, choć wiem, że to troszkę wstyd się przyznać, że dobrze się czytało Mroza :) Oczywiście wiele można zarzucić autorowi, i nikt rozsądny nie uwierzy w to, że można tak łatwo spotkać się z bossem wietnamskiej mafii, ale jeśli traktujemy tę książkę jako formę rozrywki, a nie reportaż - to wciąż uważam, że warto. Zwłaszcza początek książki jest świetny - momentalnie mnie wciągnął. Mocne otwarcie, potem troszkę nieścisłości, które jednak udało się autorowi wyjaśnić w dużej mierze w ostatnim rozdziale, nawet jeśli uznamy, że jest to nieco naciągane :)

Powieść napisana przez Remigiusza Mroza reklamowana jako inna. Zainteresowało mnie to określenie gdyż autor ma w swoim ogromnym dorobku literackim wiele książek które nie pasują do schematu z jakim go utożsamiamy. Czy ta jest inna? Według mnie tak choć trochę Chyłką zalatuje.

Ina i Rafał są wspaniałym małżeństwem, jednak pewnego dnia po śmierci tajemniczej dziewczyny ich życie się rozsypuje. Okazuje się że współmałżonek ma wiele tajemnic. Policja prowadzi śledztwo ale Ina wraz z Gracjanem, który jest życiowym partnerem jej siostry, starają się na własną rękę dociec prawdy. Krok po kroku odkrywają kolejne elementy tajemnicy i podążają ich śladem.

Autor fantastycznie buduje napięcie, akcja jest dynamiczna a ślady często mylące. Największe zastrzeżenia mam do zakończenia gdyż jest mało wiarygodne i jakby z innej bajki. Mimo to całość oceniam bardzo dobrze i polecam nie tylko miłośnikom twórczości autora.

Pana Mroza już dawno temu spisałam na straty mimo, że kiedyś namiętnie zaczytywałam się w jego opowieściach. Jednak po kolejnej porażce z którąś z jego książek stwierdziłam, że czas zakończyć tę znajomość. I zakończyłam. A co sprawiło, że znowu sięgnęłam akurat po niego? Bo namówiła mnie do tego osoba, która wręcz nie cierpi tego autora. No cóż... Muszę przyznać, że autor całkiem dobrze poprowadził tutaj całą akcję, bo jakoś z trudem przyszło mi odrywać się od książki. Ciekawość rosła w miarę postępu czytania ino tylko z zakończeniem coś poszło nie tak - coś mi się widzi, że to furtka do kontynuacji, ponieważ nie wszystko zostało tam zamknięte do końca...

Ano zobaczymy. Ale póki co, Pan Mróz dostaje ode mnie zielone światło, bo to całkiem fajne było.

Znakiem rozpoznawczym Pana Mroza, jest jego charakterystyczny styl polegający na kilkukrotnym znokautowaniu czytelnika i zapędzeniu go w kozi róg.

"Wybaczam Ci" tak brzmią słowa wiadomości, którą otrzymuje mąż Iny. Następnego dnia ich adresatka popełnia spektakularne samobójstwo w samym środku stolicy, a on wypiera się jakichkolwiek znajomości z denatką. Co jeszcze ukrywa przed nią partner?

Przeczytawszy opis, pomyślałam wow, co też nowego nasz Remek wymyślił, a jedno należy mu przyznać, fantazji to mu nie brakuje.
Mistrz ciętej riposty i spektakularnych zwrotów akcji, nigdy nie zawodzi.
Jest dynamicznie i szalenie wciągająco, a lekkie dialogi oraz niewymuszony styl autora, sprawiły, że lektura upłynęła mi w mgnieniu oka. Każdy rozdział zakończony niespodziewanym plot twistem powoduje, że pod czaszką wybuchają mi fajerwerki w postaci miliona pytań.
Ciekawe, nietuzinkowe postacie, okazują się złożonymi ludźmi, z całą masą różnorakich doświadczeń, z przeszłością, która domaga się rozliczenia.
Spójna i logiczna, w najdrobniejszych detalach dopracowana fabuła i finał, którego nikt nie jest w stanie przewidzieć.

"Grubo albo wcale", tak powinna brzmieć pisarska dewiza Remigiusza. W tym przypadku wybór jest oczywisty!

Już od kilku lat premiera kolejnej książki Remigiusza Mroza powoduje u mnie przyspieszone bicie serca. Nie znaczy to, że jestem z jego twórczością na bieżąco i nie sądzę, żebym kiedykolwiek była. Mimo że nie zawsze jestem zachwycona tym, co wyczynia ze swoimi bohaterami, zaliczam go do grona moich pewniaków, czyli takich autorów, których książki są w stanie wyciągnąć mnie z kryzysu czytelniczego.

Jednak od pierwszych zapowiedzi "Wybaczam ci" wiedziałam, że tej powieści nie pozwolę czekać. Zaczęłam czytać tuż po tym jak do mnie dotarła i od pierwszych stron dałam się porwać historii Iny. I wszystko wskazywało na to, że okaże się być moją ulubioną powieścią Mroza. Czterysta stron na to wskazywało, dopiero ostatnie dwadzieścia pięć wyprowadziło mnie z błędu. Ale o tym za chwilę.

Autor tym razem posłużył się narracją pierwszoosobową, w dodatku w zdecydowanej większości z perspektywy Iny. Jest też kilka rozdziałów opisanych oczami Gracjana i trzy wstawki z pamiętnika. Tych ostatnich mogłoby być więcej, bo uwielbiam takie przerywniki, ale i tak konstrukcją powieści i sposobem prowadzenia fabuły jestem zachwycona.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to tu też wszystko mi odpowiadało. Tempo prowadzenia akcji, mnóstwo wątków, które bohaterowie raz wyjaśniali, by innym razem komplikować jeszcze bardziej. Ina i Gracjan od początku skradli moje serce, a w zasadzie to nie tyle oni sami, co łącząca ich relacja pełna uszczypliwości, dogryzania sobie na każdym krok...

📖

To moje czwarte spotkanie z twórczością autora. I po raz kolejny znienawidzony przez rzesze czytelników pan Mróz pozytywnie mnie zaskoczył. Mega pozytywnie! Po raz kolejny sprawdza się moja teoria, że to co jest niemalże gnojone musi być dobre 😉😃

📖📖

"Wybaczam ci" jest książką bardzo dynamiczną - akcja rozpędza się niemal od zera już w pierwszym rozdziale i gna przez wszystkie p...

Ina Kobryn zauważa, że jej mąż nie wylogował się z Facebooka. Chociaż ma do niego pełne zaufanie, nie jest w stanie odwrócić wzroku od migającej czerwonej lampki w folderze wiadomości. Po otwarciu, jej wzrok zatrzymuje się na zdaniu wybaczam ci, od nieznajomej dziewczyny. Na początku bagatelizuje sprawę, jednak wszystko zmienia się, kiedy następnego dnia okazuje się, że dziewczyna popełniła samobójstwo. Jej mąż zarzeka się nie zna dziewczyny, po czym znika. Ina postanawia przyjrzeć się sprawie z bliska, nie zdając sobie sprawy, że jej partner nie jest tym, za kogo się podaje.
Mrozowi udało się po raz kolejny mnie zaskoczyć. Kiedy czytałam opinie przez zajrzeniem do książki, w wielu z nich natrafiłam na zdanie, że zakończenia można się domyślić. Wtedy podchodziłam do tego ironicznie, z tyłu głowy mając gotową odpowiedź w stylu - mądry Polak po przeczytaniu. Po zapoznaniu się z fabułą, sama mogę śmiało napisać, że można się domyślić kto, co gdzie, jak i dlaczego. Ale ja się nie domyśliłam. I dobrze się z tym czuję. Przynajmniej dałam się w całości porwać lekturze. Trochę martwi mnie fakt, że powstała druga część, to ta wydawała mi się w pełni zakończoną historią. Ale kto jak nie właśnie Mróz, potrafi zrobić z jednotomówki serię składającą się z kilku części. Ode mnie 9/10.

Jak wiecie, z książek Remigiusza Mroza najbardziej kocham serię z Chyłką i Zordonem w roli głównej. Nawet jeśli powstanie 50 tomów ich perypetii, przeczytam je wszystkie.

A dziś przychodzę do Was z najnowszą powieścią autora pt. „Wybaczam ci”. Poznajemy w niej Inę i Rafała, małżeństwo, które wiedzie spokojne i uporządkowane życie, ale pewnego dnia zmienia się wszystko. A to za sprawą, krótkiej wiadomości otrzymanej przez Rafała na Facebooku, od dziewczyny, która jak się okazuje następnego dnia, popełniła samobójstwo. Ale czy na pewno? I co z tym wspólnego ma mąż Iny, Rafał? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Nie żałuję żadnej sekundy spędzonej z tą książką. Okazało się, że jest to lektura nieodkładalna. Jak już zaczniesz czytać, to już musisz czytać do końca. Wciąga jak dyson okruszki. Podążanie śladem doskonale wykreowanych bohaterów, w celu odkrycia tajemnic ukrywanych przez męża Iny było fantastyczną przygodą. Z chęcią spotkałabym się z nimi jeszcze nie raz.

Historia opowiedziana przez @remigiuszmroz składa się z kilku wątków, które spójnie łączą się w całość. Mamy tu do czynienia z nierozwiązanym zabójstwem sprzed lat, samobójstwem, wietnamską mafią czy fałszywą tożsamością. To wszystko razem tworzy doskonałą lekturę na dwa wieczory. Nie znajdziecie tu mordercy pokroju Langera i krwawych scen, ale obiecuje Wam, że się nie zawiedziecie. To idealna lektura na pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale także dla fanów Chyłki i Zordona. Poleca...

Remigiusz Mróz kolejną swoją powieścią „Wybaczam ci” po raz kolejny wprowadza zamęt w książkowym środowisku opiniotwórczym i miesza w głowach czytelników dzieląc ich niczym jak pewna partia czy szczepionki na covid-19. Mroza albo się lubi albo nie. Na pewno nie można przejść obojętnie. Czyli autor swój cel marketingowo-finansowy osiągnął. Powieść zaczyna się jak przed każdym rozwodem lub dobrą intrygą kryminalną. Żona zagląda na niewylogowany facebookowyprofil męża. Następnie nadawczyni wiadomości do męża jest nieboszczką, mąż znika, nie pracuje gdzie miał pracować a w ogóle to nie jest jej mężem. Ba, tak naprawdę to nic nie wie o swoim partnerze. Pamiętnik dziewczynki gwałconej przez trenera, grube przekręty na kasie. I ten jej przyszły szwagier. Tak naprawdę Ina nie wie komu ufać. Powieść dynamiczna, momentami zaskakująca. Pomimo, że czytelnik może się domyślać kto jest bohaterem pamiętnika autor umiejętnie przekonuje aby ten nie odkładał powieści. Jednakże w tym wszystkim, brakowało dbałości o szczegóły. Przekombinowana kosztem pozostawienia niedopowiedzeń czy też pewnych braków logicznych. Ale uważny czy złośliwy czytelnik zawsze coś znajdzie i będzie się czepiał. Zawsze wtedy mówię sobie, może sam coś napisz, to tak żartem.

„Mi­łość nie jest ślepa, wręcz prze­ciw­nie – ma ostry wzrok, widzi wszyst­ko. Jak każdy inny dra­pież­nik.”
•
Ina i Rafał to małżeństwo, które prowadzi uporządkowane i spokojne życie. Nie straszna im rutyna Wszystko robią razem i mają swoje rytuały. W oczach innych tworzą idealną relację. Zupełnie niespodziewanie życie jakie znała Ina rozpada się jak domek z kart. Okazuje się bowiem, że Rafał ma przed nią wiele tajemnic.
•
Od samego początku polubiłam główną bohaterkę. W końcu trafiłam na silną postać kobiecą. Cały czas wykazywała się ogromną odwagą. Niektóre jej decyzje były lekkomyślne, ale jednocześnie miały sens.
•
„Wybaczam ci” to książka, od której ciężko było mi się oderwać. Akcja jest stale dynamiczna. Odrywanie tropów przez bohaterów śledzi się z wypiekami na twarzy. Do samego końca nie miałam pewności jakie jest rozwiązanie. Zakończenie miało sens i w pełni mnie usatysfakcjonowało.
•
Finalnie zabrakło mi jedynie domknięcia historii Julii, siostry Iny i Gracjana. Mogłam domyślić się jak się potoczyła, ale oczekiwałam czegoś więcej.
•
Chociaż nie przeczytałam wielu książek Remigiusza Mroza, to śmiało mogę powiedzieć, że ta jest najlepsza. Zdecydowanie zachęca do poznania innej twórczości autora.