Obrazy z przeszłości

Kolejna bardzo dobra historia spod pióra znienawidzonego przez większość czytelników Remigiusza Mroza. Póki co z autorem miałam do czynienia pięć razy i jeszcze ani razu się nie rozczarowałam. Czyżbym trafiała na jego lepsze książki?🤔 "Obrazy z przeszłości" to według mnie najlepsza część cyklu, ale najlepiej oceńcie sami.

Muszę przyznać, że jeśli chodzi o serię z Zaorskim, to zdążyłam porzucić nadzieję, że mi się spodoba. Pierwszy tom był całkiem niezły, drugi przeorał mnie psychicznie, trzeci za to był nudnawy. A jednak warto było sięgnąć po czwarty, bo Remigiusz Mróz pozytywnie mnie zaskoczył.
"Obrazy z przeszłości" to wielowątkowa powieść, w której dużo się dzieje i tym razem na szczęście w warstwie kryminalnej. Intryga przypomniała mi dlaczego wciąż sięgam po książki autora, mimo że częściej mnie irytują niż zachwycają. Bo kiedyś właśnie tak wyglądały fabuły przez niego tworzone, pełne polotu, pasji i angażujących wątków.
Nie jest tajemnicą, że uwielbiam wszelkie sprawy, w których dużą rolę odgrywa przeszłość, gdy dogania w jakiś sposób bohaterów i wpływa na ich teraźniejszość. W kontekście tego, że trzeci tom tej serii mnie wynudził, nie brzmi to może wiarygodnie, bo tam też były odniesienia do okresu wojennego, ale tam wszystko wydawało mi się mocno naciągane. W tej części całość logicznie się zazębiała, a w dodatku trzymała w napięciu.
Miałam sporo podejrzeń odnośnie przebiegu wydarzeń i osoby za nie odpowiedzialnej, ale oczywiście wszystko okazało się o wiele bardziej złożone, choć trochę przewidzieć mi się udało. Najistotniejsze było jednak dla mnie to, że rozwiązanie nie było z kosmosu, a autor poprowadził do niego czytelnika krok po kroku z dbałością o wszystkie szczegóły.
O życiu prywatnym bohaterów nie chcę za wiele pisać, nie tylko dlatego, by uniknąć spojler...

Pisałam już, że potrafię katować się seriami autorów, którzy nie do końca przypadli mi do gustu. Jednak jako, że już 3 tomy serii o Sewerynie Zaorskim za mną, to postanowiłam zapoznać się z kolejnym a mianowicie "Obrazy z przeszłości". Autor wplątuje w akcję Burzę i Seweryna w sprawę porwań młodych dziewczyn, która swoje początki ma w ich licealnych czasach a sprawca zostawia swoje obrazy z namalowanymi ofiarami w miejscu ich zniknięcia. Sami zobaczcie czy ten tom Wam się spodoba, bo generalnie uważam że jest najlepszy z całej serii.

Nie wszystkie książki Mroza trzymają poziom, ale akurat tę serię bardzo polubiłam. I fajnie, że nadal zostawia otwarte drzwi do kontynuacji.

Fenomenalna.

,,Nigdy nie jest za wcześnie, by zmienić przeszłość, ani za późno, by zmienić przyszłość".

,,Ja nie piję kawy, żeby się obudzić. Budzę się, żeby ją wypić".

A teraz przyznajcie się, kto też tak ma? Musiałam zamieścić tutaj ten cytat, bo był naprawdę intrygujący:-)

Wiecie, to jest tom czwarty, a ja nie czytałam wcześniejszych. Już od początku mamy nawiązanie do innych części, więc czytajcie od pierwszej. Czytałam już książki Mroza, ale nie podejrzewałam go o taki romantyzm. Z pewnych względów czytałam ją trzy dni, ale uwierzcie, że gdyby to ode mnie zależało, to nie odłożyłabym jej póki bym nie skończyła czytać. Tutaj nie było czegoś takiego jak nieciekawość, czy nuda. Ja wręcz połykałam strony i poganiałam wzrok, by jak najszybciej ją czytał, jakbym była uzależniona i musiała przyjąć działkę, bo inaczej oszaleję! Jeszcze nigdy nie reagowałam tak na jego książki, choć faktycznie nigdy się przy nich nie nudziłam. Tutaj wyczułam taką prawdziwość, romantyzm, uczucia, życiowe problemy, konflikty na które jedni pozwalają, ale które mają nadzieję, że nie nadejdą. Ukryte schadzki, mezalians serca i zbrodnia, która bardzo mnie poruszyła. Oczywiście śledztwo z wieloma niewiadomymi, a w późniejszym czasie odkryciami, o których wolałam nie wiedzieć. Tutaj jeśli już szukają jakiś tropów, to robią to dokładnie i sprawdzają każdą możliwą opcję. Głośno gdybają, jak coś nie wiedzą, to pytają i naprawdę działają kompetentnie. Czego więcej chcieć od dobrego krymin...

„Obrazy z przeszłości” to kolejna już napisana przez Remigiusza Mroza książka o losach żeromickiego patomorfologa oraz policjantki, którzy znowu dzięki niekorzystnej koniunkcji planet lądują w samym epicentrum kryminalnej zagadki. Tym razem sprawa dotyczy zaginięcia przed dwudziestoma laty jednej z mieszkanek Żeromic, na której trop po niemal dwóch dekadach nieświadomie wpada nasza dwójka bohaterów. Oczywiście stanowi to tylko wstęp do odkrycia przerażających faktów na temat zbrodni, o których wcześniej nie słyszano…

Seweryn Zaorski i Kaja Burzyńska znowu powrócili, co mnie jako fana tej serii bardzo ucieszyło. Remigiusz Mróz świadomie bądź nie, nieco odbiegł od wcześniejszych schematów i tym razem bardziej skupił się na wątkach obyczajowych, wciągając czytelnika w wir relacji pomiędzy temperamentną „Burzą”, a Sewerynem. Ich perypetie i życiowe wybory, będące nierzadko wypadkową wspólnie popełnionych błędów dodawały całej historii pikanterii, podsycając oczywiście jej smak.

Nie można oczywiście zapomnieć tutaj o wątku kryminalnym, który skonstruowany w taki właśnie sposób stanowił idealne uzupełnienie fabuły rysującej przed oczami czytelnika z każdym kolejnym rozdziałem coraz to bardziej wyraziste „Obrazy z przeszłości”. Całość czytało się nadzwyczaj lekko i z wielkim zaciekawieniem. Ja już teraz z niecierpliwością oczekuję kolejnego spotkania z bohaterami, których bardzo polubiłem. Remigiusz Mróz niewątpliwie należy do tego ścisłe...

W sierpniu kupiłam książkę Remigiusza Mroza "Obrazy z przeszłości" i aż wstyd się przyznać, że dopiero w listopadzie ją przeczytałam. Czas tak szybko ucieka.

Kto z was zna Seweryna Zaorskiego, ten wie, że ta książka będzie/ jest rewelacyjna. Czytając "Obrazy z przeszłości" otrzymałam: mnóstwo przygód, kryminalnych zagadek, tajemniczych morderstw i niezapomnianych emocji.

W tej części udzieliły mi się emocje Zaorskiego i Burzy. Razem z nimi płakałam. Mocno kibicowałam tej "parze". Nie rozumiałam tylko zachowania Burzyńskiej. Dlaczego? Dowiecie się podczas czytania tej powieści.

Bardzo nie podobało mi się zachowanie jednej osoby z otoczenia Kaji i Seweryna. Ostro namiesza w ich życiu. Za to, co zrobi ta osoba, powinna smażyć się w piekle. Z drugiej strony dzięki temu mam cichą nadzieję, że Zaorski i Burza powrócą w najbliższej przyszłości.

Powieść "Obrazy z przeszłości" pomimo swojej objętości bardzo szybko się czyta. Dosłownie książka mnie pochłonęła i na końcu mną mocno wstrząsnęła. Po cichu czułam, że Remigiusz Mróz coś wymyśli, żeby zaskoczyć swoich czytelników. Tym razem stworzył dla mnie emocjonalną bombę. Nie wiem, jak się po tym mam pozbierać.

"Obrazy z przeszłości" to 4 tom z serii o Sewerynie Zaorskim.

Jeżeli jeszcze nie znacie historii Seweryna Zaorskiego, to zacznijcie czytać od:

"Listy zza grobu"

"Głosy z zaświatów"

"Szepty spoza nicości"

"Obrazy z przeszłości"...

"Obrazy z przeszłości" to czwarty tom serii z Sewerynem Zaorskim.
Jeśli chodzi o twórczość autora to jest to jedyna seria, którą czytam na bieżąco i szalenie mi się podoba.

Dwadzieścia lat temu w Żeromicach zaginęła jedna z mieszkanek.
Prowadzący śledztwo nigdy nie ustalili co stało się z dziewczyną. Zagadka pozostała nierozwiązana.
Pierwsze ślady pojawiły się dopiero dwie dekady później, kiedy w okolicznych lasach zaczęto odkrywać rzeczy mogące należeć do zaginionej.

Jedną z nich odnajdują Seweryn i Burza, nieświadomi, że ma ona związek z nierozwiązaną sprawą z przeszłości.
Stopniowo wszystko zaczyna łączyć się w całość i odkrywamy przerażający obraz zbrodni.
Co wspólnego ma z tym Burza i Zaorski?
Co kryje się pod tajnymi znakami?
Dlaczego teraz prawda zaczyna wychodzić na jaw?
Burze i Zaorskiego darzę miłością bezwarunkową.
Na grundzie zawodowym jakoś wspólnymi siłami sobie radzą.
Jednak tajemnica ich prywatnych uczuć, boleści, zdrady, bólu i ogromnej miłości jest tak świetnie wykreowana przez autora.
To tylko fikcyjne postacie, a kibicuję im jak byliby mi bardzo bliscy.
Jeśli chodzi o kunszt pisarski to znacie autora pióro lepiej niż ja. 😜

Książka „Obrazy z przeszłości” autorstwa Remigiusza Mroza to czwarta część cyklu z Sewerynem Zaorskim. Po tym jak zakończyła się trzecia część "Szepty spoza nicości" bardzo chciałam się dowiedzieć jak dalej potoczą się losy Seweryna i Burzy. Po lekturze tej książki chyba wolałabym zostać z postawionym tam znakiem zapytania. Podczas lektury czułam się trochę jak w jakieś telenoweli. Za ta bardzo podobał mi się wątek z tytułowymi obrazami z przeszłości. Okazuje się, że w okolicy na przestrzeni wielu lat w tajemniczych okolicznościach zaginęło kilka dziewczyn. Wspólnym elementem, który łączył wszystkie zaginione było kółko teatralne, na które uczestniczyła także Burza. Czy to znaczy, że Kai również grozi niebezpieczeństwo? W czasie kiedy tajemniczo ginęła jedna z dziewczyn zawsze podrzucany został obraz, który na odwrocie miał tylko dziwny ciąg cyfr. Dwadzieścia lat po zaginięciu dziewczyny z Żeromic pojawiają się pewne ślady, które dają szansę na wyjaśnienie całej zagadki bowiem śledczym do tej pory jeszcze się to nie udało. Tylko co z tym wszystkim wspólnego ma Seweryn Zaorski?