@Asamitt

Tak pół na pół, bo jakoś za krótkimi formami nie przepadam. Trudno mi się w nich rozsmakować zanim historyjka dobiegnie finału. Wolę jednak jedno konkretne danie odpowiednio doprawione, niż dzielenie obiadu na raty.
I nie bez powodu robię tu dygresje do jedzenia, bo tomik zawiera opowieści "dla smakoszy". Wskazane czytać na pusty żołądek;)

Niepokój towarzyszy od początku do końca. Temat tematem, bo cóż jeszcze nowego można dziś wymyślić, a tym bardziej, że ta książka to przecież staroć. Jednak sposób pisania, opisywania sytuacji, poszczególnych zdarzeń budzi w czytelniku napięcie nawet w tak "gorących" momentach bezpośredniego zetknięcia się z..tym czymś. Nie dostrzegam tu kiczu, odw...

Wielce rozczarowująca przeciętność. Biorąc pod uwagę przeczytane wcześniej lektury Chamberlain jestem nie mile zaskoczona treścią, która bardziej przypomina szkic niż dobrze przemyślaną opowieść. Z założenia powinna być dramatem, a dostajemy ...hmmm.. i jak to nazwać teraz? Melodramatem? Tanim, przewidywalnym romansidłem? Całość opatrzona zakończen...

Gdy ktoś jest po lekturze obu książek Wulfa Dorna trudno mu będzie powstrzymać się od porównywania powieści. Tak ze względu na tematykę, umiejscowienie samej akcji, jak i sposób przedstawiania zdarzeń oraz powołanych do życia bohaterów. Ponownie trafiamy do szpitala psychiatrycznego, narrator znowu stara się przekonać o drugiej stronie takich insty...

Najpierw jesteśmy wciągnięci w pracę na oddziale szpitala psychiatrycznego,gdzie poznajemy młodą lekarkę i jej nowy SIP-szczególnie interesujący przypadek. Po takim wstępie zaczyna być jak w horrorze. Bohaterka chcąc rozwikłać sprawę zniknięcia pacjentki wikła się w dziwny ciąg zdarzeń,które jeśli spróbowała by komuś choćby nakreślić uznano by ją z...

Nie jest to pierwsze moje spotkanie z lekturą Barbary Freethy i nie powiem, ale ma naturalny sposób wciągania czytelnika w fabułę. Z pewnością zawdzięcza to lekkiemu stylowi oraz niewymuszonej koncepcji przedstawiania bohaterów w pewnych układach. Na plus przemawia tez stopniowanie napięcia podnoszącego się wraz z kolejnymi rozdziałami książki i od...

Liane Moriarty prezentuje w Kłamstewkach relacje międzyludzkie, konflikty w rodzinie w różnych konfiguracjach, ale nie powiem żeby jakoś dokładnie opisane. Jest przemoc między małżonkami, są dylematy względem zachowania relacji z byłym partnerem i obecną jego żoną. Jest też pochopne ocenianie innych, zabieganie o utrzymanie własnego wizerunku w ocz...

Sekret jest spisany w liście, który winien być otwarty po śmierci Jan-Paula, jednak ciekawa to sytuacja, kiedy do odkrycia znaleziska dochodzi przypadkiem i to w czasie, gdy mąż nadal żyje. Niestety zaraz po pierwszym rozdziale, sprawa listu schodzi na dalszy plan. Gdyby zdarzyło się inaczej i Cecylia od razu otworzyła go, to z 500-stronicowej powi...

Depresję poporodową może mieć każda kobieta, również ta, która wyczekiwała długo macierzyństwa nie tracąć nadziej na spełnienie. Taki stan nie jest świadectwem odrzucenia dziecka, ale totalnego zagubienia emocjonalnego, nieradzenia sobie w nowej sytuacji. Piętrzące się niepowodzenia kobiety w roli matki to czasem tak głęboki dramat, że może zakończ...

Przede wszystkim "Zła krew" mnie wymęczyła, co mnie zaskoczyło, bo wiele dobrego sobie po niej obiecywałam. Psychotyczne dziecko kontra rodzicielka - bardzo smakowity, oryginalnie spreparowany kąsek. W tym przypadku matka uważana jest za konkurentkę, osobę, z którą mała wcale nie chce się dzielić ojcem. Fabuła toczy się wokół nadrzędnego celu dziew...

Mankamentem "Nie odchodź" jest fakt, iż cały czas Autorka przesadnie gra na uczuciach odbiorcy. Scottoline tym razem obrała sobie za cel naszpikowanie powieści przeróżnymi tragediami. Bohaterowie nie mają zza wiele czasu na przemyślenie swojego postępowania, bo wciąż coś się dzieje, z każdej strony padają ciosy. Dr Scanlon nie ma możliwości na odby...

Książka zdobyła tak wysokie noty na portalu,iż miałam wrażenie że sięgam po arcydzieło, a tu... miernie opisana historia dwojga ludzi borykających się ze swoimi problemami. Każde na swój sposób, bo i z czym innym przychodzi im się zmierzyć.
Wydaje mi się, że w niedbały sposób opisuje tak istotne kwestie, że powiela się po raz kolejny tą samą ko...

Historia, jakich wiele. I nie mam tu na myśli literackich odniesień, ale życie toczące się wokół nas. Najczęściej trudno nam wyobrazić sobie późniejsze konsekwencje, przede wszystkim emocjonalne, przed przystąpieniem do realizacji marzeń przy pomocy innych.

Na początku "Pozwól jej odejść" pewne zachowania oraz emocje opisane są pobieżnie, ...

Fabuła rozgrywa się na dwóch płaszczyznach. Najpierw pojawia się ścieżka policyjna i co mnie zdziwiło u Kołczewskiej, to jej charakter. Jakbym zderzyła się z czymś bliskim Noszczyńskiej z "Harpii". Nie tyle ze śledztwem, co grze prowadzonej na wesoło. Wydaje mi się, że prezentowana lekkość tego wątku gryzie się z ludzkim dramatem. Choć przedstawian...

Pierwsza część to swoista droga krzyżowa, którą musiała przejść bohaterka już po 50-tce przy asyście trzylatki u swego boku. Narratorka podaje szczegóły tej męki w nie dość oczywisty sposób, jakby się mogło zdawać po samym opisie. Owszem co jakiś czas łzy cisną się do oczu mimowolnie, momentami niektórych by się tam wydusiło gołymi rękoma, ale form...

Ostatnio po dawkowaniu sobie przez kilka dni lektury Ketchuma postanowiłam sięgnąć po coś, wydawałoby się lekkiego i skromnego objętościowo, w tym gatunku. O dziwo natchnęło mnie w wyborze znów na pewien rodzaj makabry, szkoda tylko, że tak nieszczególnie opisanej.
O ile początkowe krótkie rozdziały skutecznie trzymały mnie w wysokim napięciu c...

Gdy przeczytało się mnóstwo (to już taka liczba, którą trudno ogarnąć pamięcią;)) thrillerów, od każdego następnego oczekuje się elementu zaskoczenia. Akcja bynajmniej nie musi lecieć z nieprawdopodobną szybkością, nie potrzeba spektakularnych zwrotów akcji, ani finezyjnych rozgrywek między oprawcą, a organami ścigania, ale tego czegoś, co skuteczn...

Tak się zastanawiałam jeszcze przed sięgnięciem po książkę Bondy skąd w jej dorobku same takie opasłe tomy. W zasadzie każdy tytuł jest cegłówką, choć nie koniecznie zwartą, jak się okazało po pierwszym spotkaniu z "Dziewiątą runą". Rozdziały krótkie, co jakiś czas przenoszące czytelnika z akcją w inny punkt rzeczywistości. Niestety obfitość słów z...

Fabuła "Przeczucia" jest zorganizowana w prosty sposób, poczynając od ofiar po komórkę przestępczą. Po wstępie, jaki funduje czytelnikowi Tetsuya Honda pomyślałam, że będzie się dziać, oto leży przede mną książka odmienna od niedawno przeczytanej "Sześć cztery" Hideo Yokoyamy. Tak, od razu odczułam, że Honda nie pozwoli sobie w treści na opisywanie...

Michaelides zraził minie nieco na samym początku podejściem do rozstrzygnięcia sprawy. Nie do końca przekonuje mnie, gdy wymiar sprawiedliwości przypisuje winę osobie, która osobiście nie może się bronić, tkwi w odrętwieniu, nie mówi, nie można jej przesłuchać, choć prawdopodobnie jest świadkiem zdarzenia, być może i zabójczynią. Są odciski palców ...