powiedziałam ci, że nie jestem z ciała i kości

ale z gwiezdnego pyłu i krwi drzew

powiedziałam ci, że nie jestem z tego świata

ale z księżycowych mórz i słonecznych rozbłysków

powiedziałam ci, że nie czerpię z miejskiego mroku

ale z leśnych zakątków i czarnych jezior

powiedziałam ci, że nie jestem człowiekiem

ale twoja dusza wypiła deszcz moich snów  -

błędnych ogników wiodących na manowce

i kręgów w samym sercu puszczy

- by roztrzaskać się na miliony kryształowych odłamków

każdy wbity w moje serce, sączący gniew i światło dnia -

w miejsce mojej nocy

w miejsce moich cieni

- póki morza nie wyschną