zostałam wmalowana w mroczny tryptyk

zaczarowaną wizję krwawiących pierwiosnków

pławiących się w blasku czarnych bogów

słyszę gałęzie uderzające w szybę - drapią szkło ukwieconymi szponami 

podczas gdy wiatr nawiedza nagie pola; sieje wróżby

proroctwa burzy - powiew dzikich spódnic wiosny

miniaturowa apokalipsa

kiedy przebudzenie nadchodzi śmiejąc się i obnażając kły

a ja czekam, aż zima znów zmrozi moją duszę