@bea-ta

Jako dziecko wychowywane w miejscu i czasie bez historii - chociaż z prehistorią :), - od zawsze odczuwam brak zakorzenienia w ziemi, która stała się moją. I niezmiennie ciekawią mnie poplątane ludzkie losy, życie na nowym, życie na styku kultur, narodowości, religii. Bardzo interesuje mnie kwestia tożsamości, wpływu tego, co było na to, co je...

Zaciekawiłam się zestawieniem słów w tytule. Mury i cywilizacja.

Kto budował mury? I dlaczego? Jak zmieniali się ludzie żyjący w obrębie murów? Czy życie w przestrzeni chronionej murem dało człowiekowi więcej korzyści czy szkody?

Ciekawe opowieści o murach od najdawniejszych czasów po współczesność. Mnie...

Słuchało mi się dobrze, zachęcał do tego i głos, i interpretacja czytającej Marii Kozłowskiej. To literatura kobieca - wiem, wiem, że wiele osób nie lubi tego określenia, ja jednak z uporem będę go używać, gdyż nie znalazłam lepszego określenia literatury, której główną bohaterką jest kobieta, której liczne problemy i wydarzenia opisane są z p...

Czytało mi się dużo lepiej, niż pierwszą część. I chyba nie tylko dlatego, że akcja była bardziej dynamiczna, ciekawsza. Przede wszystkim nie ma tu błędów wynikających z trudności mentalnego przeniesienia się w lata trzydzieste XX w., które tak bardzo raziły mnie w części pierwszej. Nie ma także, a przynajmniej jest znacznie mniej szczegółowyc...

Podróż do lat osiemdziesiątych. Do miejscowości podobnej do mojego rodzinnego miasta. Poniemiecka, niewielka miejscowość w Sudetach. Nie wychowywałam się w dzielnicy cudów, choć i w mojej miejscowości takie dzielnice istniały. I choć moją dzielnicę w większości zamieszkiwały rodziny, w których rodzice pracowali, a liczba dzieci w rodzinie rzad...

Katarzynę Tubylewicz znałam jako tłumaczkę literatury szwedzkiej, m. in. powieści Majgull Axelsson, dlatego z ciekawością sięgnęłam po „Bardzo zimną wiosnę”. To kryminał, ale taki z rozbudowaną otoczką społeczno - historyczną, co niektórym czytelnikom nie bardzo ...

Bardzo, bardzo lubię teksty Agnieszki Osieckiej. Niby lekkie, przewrotne, a prawie wszystkie z głębią lub drugim dnem. Bardzo kobiece. Bardzo trafiające w moje emocje.

Beata Biały przeprowadziła wiele rozmów z przyjaciółmi i znajomymi Osieckiej (m.in. z Marią Szabłowską, Hanną Bakułą, Urszulą Dudziak, Maryla Rodowicz, Stan...

No, cóż… Mimo ciekawego pomysłu na stworzenie polskiej współczesnej rzeczywistości zapełnionej postaciami ze słowiańskiej mitologii (efekt innego potoczenia się historii: Polska nie przyjęła chrztu) i zaskakujących wydarzeń - całość wyszła banalnie i przewidywalnie.
PS. Bardzo irytowała mnie ulubiona przez polskie twórczynie literatury dla...

Na „Betonozę” trafiłam niejako z rozpędu, na fali rozmyślań o przeczytanej niedawno pozycji Olgi Gitkiewicz „Nie zdążę”. Obie stanowią całościowy obraz naszego świata, z którego człowiek i jego środowisko jest powoli wypierany przez symptomy współczesności: samochodozę i betonozę.

Otwiera oczy, pokazuje, że niekoniecznie z ...

Piękna poetycka opowieść przenosząca odbiorcę w lata trzydzieste XX w. I jeszcze dawniej. Na pełną łąk, lasów i mokradeł ziemię zamieszkiwaną przez Poleszuków. Nostalgicznie. Sentymentalnie. Relaksująco. Bo poznawałam „Polesie” słuchając audiobooka, a tu treść wspomagana jest świetną interpretacją Olgi Bołądź i głosami natury. Byłoby fantastyc...

"Pierwsze wiersze dla …" nie były pierwszą książką, z którą poznawała świat nasza A., ale była to pierwsza książeczka, która znalazła się w jej biblioteczce. A. otrzymała ją w niemowlęcej wyprawce, kiedy opuszczała poznański szpital przy ul. Polnej. Do książeczki dołączona była broszura dla rodziców o roli czytania w życiu dziecka. Później dow...

"Ten, kto wie, dlaczego żyje, nie troszczy się o to, jak żyje".

Po pytaniach, które zrodziła lektura "I boję się snów" W. Półtawskiej, trafiłam na "Człowieka w poszukiwaniu sensu", który dla mnie był nie tylko uzupełnieniem tematu, próbą odpowiedzi na pytania, ale również kopalnią nowych myśli, pytań, potwierdzeń i zaprzeczeń.

...

Wstrząsające, a jednocześnie interesujące i trzymające w napięciu wspomnienia autorki z lubelskiego więzienia na Zamku, kilku lat obozu koncentracyjnego Ravensbrück i pierwszych tygodni wolności. Wspomnienia te, jak każda literatura obnażająca odczłowieczenie i okrucieństwo wszelkiej maści „panów świata”, wywołała refleksje dotyczące kondycji ...

Pierwsze wydanie „Hanyski” (Szczecin 2006) ukazało się pod pseudonimem Leonia. Autorka napisała o sobie, że urodziła się i wychowała na śląskiej wsi jako autochtonka i że do dziś tkwi jeszcze w niej „ten strach autochtoński, czy raczej kompleks autochtonki” i niechęć czy obawa przed rozpoznaniem. O książce powiedziała, że „wszystkie zdarzenia ...

Akcja drugiego tomu trylogii toczy się w kilku miesiącach poprzedzających wybuch II wojny światowej i pierwszym miesiącu wojny. Od rozstania z bohaterami pierwszego tomu minęło już 15 lat: zmienili się, zmieniła się ich sytuacja życiowa, ale ciągle żywe w ich pamięci są pierwsze gdyńskie miesiące.

Autorka stara się odtworzyć nastroje,...

Mocna.
Mogąca być spowiedzią jednego z bohaterów. Spowiedzią, skutkiem której, być może, będzie rozgrzeszenie ze strony świata. Bo rozgrzeszenia od samego siebie, bohater - choć usilnie stara się przekonać czytelnika, że nie można było inaczej, że to było jedyne wyjście, że drugi raz postąpiłby tak samo – najprawdopodobniej, nie uzyska.
...

Od pierwszego wysłuchanego przeze mnie audiobooka byłam przekonana, że książka słuchana nigdy, w moim przypadku, nie będzie równa książce czytanej. Często książka czytana zyskuje w stosunku do tej wysłuchanej. Nieraz dopiero czytając wydobywam piękno, wchodzę w głębię, cieszę się drugim i kolejnym dnem, upajam smaczkami. Niestety, zdarza się i...

Lekcja historii, ekonomii, handlu, zarządzania i przedsiębiorczości. Przystępnym językiem, ciekawie opowiedziana historia kilku pokoleń Jabłkowskich, których dzieło życia „Dom Towarowy Bracia Jabłkowscy” był symbolem odradzającej się Polski, życia Warszawy i sukcesu przedsiębiorczości. Mnóstwo smaczków z epoki, miniaturek z życia Warszawy, spo...

I jeszcze raz Śląsk. Tym razem przecedzony przez wspomnienia, wrażliwość i spojrzenie człowieka, który dla tożsamości Śląska i Ślązaków zrobił wiele dobrego, reżysera, publicysty, pisarza i polityka – Kazimierza Kutza. „Piąta strona świata” jest opowieścią o tym, co to znaczy być Ślązakiem i o tym, że wielowiekowy Śląsk ze swoją kulturą, warto...

Dołująca i niepokojąca opowieść o człowieku.

Rzucają się w oczy elementy znane mi z „Morfiny”, „Królestwa” czy „Pokory”. Jeszcze raz drążę za autorem kwestie przynależności, tożsamości, fatum, działania na poziomie instynktów, poddania się przypadkowi. Wracam myślą do przodków: jak dużo w nas jest tych, którzy byli przed nami? Co nas ...

Moje pierwsze spotkanie z Ciarkowską. I jestem zachwycona. Próbą zmierzenia się z tematami należącymi w Polsce do arcytrudnych, bo niedyskutowalnych. Bo mamy tu nie tylko kwestię wiary, ale również autorytet Kościoła, potęgę wspólnoty religijnej, niewydolną rodzinę, seks, kobiecość. Autorka postawiła w tej próbie na szczerość, ale nie rozumian...

Rzucenie światła na Śląsk i śląskość przez przedstawiciela młodego pokolenia (rocznik 1989). Porwała mnie ta opowieść: treścią, stylem, ujęciem tematu.

Ogrom pracy autora związany z gromadzeniem faktów, spojrzeń i poglądów, wspomnienia bliskich i sąsiadów pamiętających dawniejsze czasy, emocje, wrażenia i przemyślenia autora – pozwoli...

Basia obserwuje wronią rodzinę. Wrony obserwują rodzinę Basi.

Stara willa z oknami na park. W parku wiąz, na którym zagnieździła się wrona. Samica. Nie ma wykształcenia, nic nie wie o pięknie, nie czuje radości i nie czuje strachu. Polega na instynktach. Zwabia samca, wysiaduje jajka, odchowuje pisklęta, pomaga najsłabszemu… Wronie dz...

Przygnębiająca. Pobudzająca do refleksji. Wyrazista.

Książka o kobietach. I raczej dla kobiet. W treść „Kociego oka” autorka umiejętnie wplotła wątki autobiograficzne, wiedzę przyrodniczą, z dziedziny fizyki i matematyki, wydarzenia rzeczywiste właściwe dla czasu opowiadanej historii - i pewnie dzięki tym elementom trudno się oprzeć w...

Nudnawo. Wtórnie. Nie myślałam, że to napiszę, bo z M. Grzebałkowską było mi zawsze emocjonalnie. Bardziej lub mniej podobało mi się jej podejście do zagadnienia, przeprowadzenie czytelnika przez temat, mogłam się z nią zgadzać bądź spierać, ale zawsze było interesująco. I zawsze było poruszająco. Tym razem autorka wybrała temat bardzo nośny, ...