Rewizja

Po dłuższej przerwie powracam do Chyłki i Zordona. "Rewizja" Remigiusza Mroza jest dobrą powieścią z ciekawą, lecz nieco przerysowaną fabułą. Dlaczego? Otóż winę ponosi główna bohaterka, która swoim zachowaniem przekracza granice absurdu. W prawdziwym świecie taka postawa od razu byłaby napiętnowana, zaś NRA szybko wyciągnęłaby odpowiednie kroki w stosunku do takiej osoby. A tutaj nic, Chyłka jak gdyby nigdy nic, nadal robi w swoim fachu, tylko na nieco niższym poziomie. Przegięciem jest również jej zachowanie na sali sądowej (również bez konsekwencji). Co do Oryńskiego to ten facet jest zupełnie zagubiony, jak porzucony szczeniak, który wypiął się na swoją patronkę. A w rezultacie nie potrafi bez niej żyć. Ciekawe kiedy pokaże siłę i charakter prawdziwego mężczyzny, by w tym tomie tego nie ma.
Niemniej jednak całość czyta się lekko i błyskawicznie. Cięte dialogi, niekiedy i zabawne, trochę chaotyczności, odpowiednie tempo oraz ta tajemnica Langera. Niestety, zakończenie wypada słabo i zupełnie nie w moim guście. Raptem kilka stron, które nijak mają się do charakteru całej powieści, a tym bardziej do charyzmy Chyłki. No chyba, że to wynik upojenia umysłu alkoholem głównej postaci. No cóż, nadal nie pałam do niej sympatią i chyba nie wiem, czy kiedykolwiek to się stanie.

Słyszałam, że książka jest dobra. Słyszałam, że styl lekki i czyta się szybko. Słyszałam, że dobrze nakreślone postaci zyskują sympatię, a główna bohaterka to już naprawdę superbabka – bezpośrednia, bezkompromisowa, o sarkastycznym poczuciu humoru. Słyszałam, że jeśli wezmę książkę do ręki wieczorem, to nocka zarwana...
No to wzięłam do ręki i zaczęłam czytać. I co? – i nic. Nie poczułam iskry bożej.

Po pierwsze: fakt, czyta się szybko, jest dużo dialogów, ale nawet dynamiczne dialogi, gdy są przejaskrawione, w dodatku w powtarzalnej dominująco-kontrolującej konwencji (patrz: twardziele roszczą sobie, wymagają, groźnie spoglądają) stają się nudnawe.
Po drugie: postaci są przerysowane, a Chyłka po prostu karykaturalna. Pije na potęgę i przeklina jak szewc. Co chwila kupuje tequilę i wypija natychmiast. Pije w biurze, w barze, w publicznej toalecie, do domu wraca, żeby zasnąć w upojeniu...
No nie wiem, ale chyba przez autora – Boże, chwalić! – przemawia brak doświadczenia w tej dziedzinie? Przecież Chyłka nie powinna
być w stanie poruszać się o własnych siłach, a co dopiero tryskać wigorem i sprawnością psychofizyczną! Aczkolwiek ja tam doświadczeniem nie chcę imponować... ;)
Po trzecie: czuje się pewną nieporadność narracji. Nieudolne scalanie dialogów, jakąś sztuczność. Siłowe zastępowanie imion (celem unikania powtórzeń – ok, ale celem ukwiecania – błagam, nie!) określeniami "aplikant", "patron", "imienny partner" brzmiało topornie.
A ju...

 Zostają odnalezione zwłoki tragicznie zamordowanej żony i córki robotnika z Ursynowa. 
 Sprawa ma drugie dno, gdzie ich polisa na życie jest tak ogromna, że towarzystwo ubezpieczeniowe zwleka z wypłatą. 
 Mężczyzna - Rom, nie spodziewa się aż takiego obrotu sprawy.
 
 Kolejna część z prawniczką Chyłką, która pogrzebała się na dnie i nie zamierza się z niego wydostać. Mimo swojego nałogu, pomaga mężczyźnie wygrać sprawę. Jednak nie jest to takie proste. Z każdą nowa informacją wychodzą na jaw nowe sprawy. Jednak jej determinacja doprowadza do szokujacego odkrycia.
 
 Problem alkoholowy bohaterki, był już troszkę irytujący, jednak wiadomo, że muszą być obroty akcji, bo gdyby nic się nie zmieniało w życiu 'prywatnym' bohaterów, książki byłyby nudne.  
 

Na koniec opadła mi szczęka. Polecam z całego serca.

Czołem! Z tej strony Chyłka. Wiecie już kim jestem więc będę się streszczać. Od kilku tygodni a nawet miesięcy nie potrafię trzeźwo myśleć nie zaglądając do kieliszka. I to mnie zgubiło. Podjęłam się prowadzenia sprawy, krótko mówiąc gównianej. A wszystko po to, by udowodnić moim byłym pracodawcom kto tu rządzi. Mój klient został oskarżony o zamordowanie swojej żony i córki, z powodu ogromnej korzyści majątkowej. Obie były u bezpieczne na kwotę miliona złotych. Dobry motyw co nie? A do tego dochodzi jego romskie pochodzenie. Wygraną mam w kieszeni. No bo jak nie ja, to kto?
Kocham Chyłkę miłością wielką i mogłabym dla niej zmienić orientację. Mimo iż w tym tomie brakowało mi jej zadziora, który ukrywał się za niejedną flaszką, nadal ją kocham. Kobieta z jajami. Co do samej sprawy, cieszę się, że pochylono się tutaj nad problemem tolerancji. Choćby na przykładzie samej Chyłki pokazano, że przy odrobinie dobrej woli można zmienić swój pogląd zakorzeniony od dawna. To się bardzo chwali. Ode mnie solidne 8/10. Już nie mogę doczekać się ekranizacji.