Większość bezwzględna

Remigiusz Mróz, to twórca, którego w Polsce zna praktycznie każdy. A przynajmniej ten kto lubi tego rodzaju literaturę. Młody pisarz, który ma już na koncie kilkanaście książek, a na premierę czekają kolejne. I dodatkowo, nie są to publikacje w jednym-konkretnym gatunku. Przeciwnie. Znajdziemy wśród jego książek historyczną opowieść z czasów wojny, kryminał, thriller, powieść science fiction, a nawet cykl kryminałów dziejących się na Wyspach Owczych. Pisarz ten ostatni cykl napisał pod pseudonimem i większość czytelników poczuła się jak barany. Nawet w temacie, rzec by można.

A political fiction? Cóż to kolejny gatunek, w którym trzeba się wykazać jakąś inwencją. I chyba pisarzowi się to udało, zważywszy, że to już drugi tom cyklu.
"Większość bezwzględna", bo taki tytuł nosi ten tom, rozgrywa się pewien okres czasu później niż wydarzenia z wcześniejszej części. Prezydent Seyda doskonale sobie radzi na swoim stanowisku. Do czasu, kiedy przed pewnym niezwykle ważnym międzynarodowym szczytem, otrzymuje informacje o wielce prawdopodobnym zamachu. Sytuację komplikuje fakt, że informacje te pochodzą od zaciekłego przeciwnika pani prezydent. Co robić w takiej sytuacji? Przekonajcie się sami.

Podsumowując, zarówno sama opowieść jak i bohaterowie całkiem dobrze skonstruowano. Czyta się to wyśmienicie, ze względu na to że pisarz słynie z lekkości swojego pióra. Jednak jak na political fiction cała ta historia trochę odbiegała od tego czego mogłem się spodziewać. K...

„Obława, obława, na młode wilki obława...”
Genialna powieść z gatunku political fiction. Nasi znajomi z Wotum nieufności wrócili, walka o władzę trwa w najlepsze. Sezon polowań otwarty… wygraną są najwyższe funkcje we władzach kraju. Aby przekonać się kto został królem polowania, a kto padł jego ofiarą, musicie przeczytać powieść… Ostrzegam, nie można się oderwać, wydarzenie goni wydarzenie, wszystkie chwyty dozwolone… krwawe igrzyska na najwyższym szczeblu.
Pan Mróz przeciągnął mnie po krwawym polu władzy, wiele rzeczy brzmi tak wiarygodnie i prawdopodobnie, cały czas mam wrażenie, że opisane są realne wydarzenia.
Ta książka przebija wszystko, co zdarzyło mi się w tym roku przeczytać. Jest rewelacyjna, genialna.
No i znowu trzeba czekać na dalszy ciąg… Ja się pytam, dlaczego pan Remigiusz tak wolno pisze:)