moja ścieżka rodzi ołtarze z mchu

święte oczy wiosennego lasu

ukryte za powiekami liści

ożywione przez żyły żywicy

kołysane cichym głosem wiatru

nerwy drżą, ramiona gałęzi wyciągnięte ku niebu

kwitną opalizującymi kroplami

wykrwawiam księżyc na moich ołtarzach z mchu

srebrne strumienie niosą gwiezdny pył

zatapiając się głęboko w łonie z korzeni