polowałem na ciebie, niemy królu

noszący koronę stworzoną ze zranionych dusz

tęskniłem za tobą, słodka ciemności

wypełniająca mnie płynną nocą

ścigałem cię, skazany na utratę

zatapiałem kły w twej skórze, czując gorycz porażki

ty oddychasz wodą, ja tonę w czarnym mchu

niedopasowani, zawsze o krok za daleko

zabijałem cię setki razy; kochałem cię pośród światła i mroku

twoje serce to wiatr i kamień, moja dusza to krew i kość