W 80 autorów... - zestawienie prywatne, ale częstujcie się :)
Przez to, że mój psiur nie za bardzo mógł uczestniczyć w spacerkach, w zeszłym roku głównie siedziałam z nią w ogrodzie. Ona rozkopywała kretowiska, a ja czytałam bardzo dużo. W ramach wyzwania w 80 autorów (książek) dookoła świata, dokonałam zestawienia. Wpis właściwie dla mnie samej, bo zaczyna mi się to wszystko mytlać :) Ale jeśli komukolwiek się zestawienie przyda, to tylko się cieszyć. Kilku autorów jest dla mnie odkryciem. I do tego chyba służą wyzwania :)
Wpis z konieczności będzie uzupełniany, bo jest dziurawy mocno. Jak widać poniżej.
Austria trochę naciągana, bo autor jest Austriakiem, ale książka traktuje o mniejszości romskiej na Słowacji. Zatem Austria do powtórzenia, ale reportaż tak wstrząsająco prawdziwy, że szkoda by było go nie uwzględnić.
Rzetelny reportaż, z porządną bibliografią, napisany przez białoruską antropolog kultury, studiującą również w Polsce (co ważne jest przy temacie reportażu, który wybrała). Rzetelne podejście do tematu, bogata bibliografia, podział na konkretne okresy istnienia ZSRR - to wszystko przemawia na korzyść. NIe zgodzę się jednak z przedmówcą, że autorka podeszła do tematu lekko. W mojej ocenie to bardzo głeboka analiza, podparta mnóstwem wyrywków z ówczesnej prasy. Dla mnie ten reportaż jest przerażający wprost. Pomimo jednak rzetelności i niewielkiej objętości, przeczytanie tego reportażu to była droga przez mękę.
Słów brakuje. Po prostu brakuje słów. Niech tą książkę przeczyta KAŻDY kto uważa, że jego sąsiad jest inny. Żółty, czerwony, czarny, zezowaty czy z platfusem. Każdy kto z wielkimi hasłami, których nie rozumie i które bezmyślnie powtarza, rusza na wiec homogenetyczny (czarny, biały i zielony). To nie Bałkany są beczką prochu. Tą beczką prochu jest ludzkość. Ludzkość, która zauważa nielubianą inność. To pierwszy krok do masakry w imię jedności. Do naszej masakry.
* Miodrag Bulatović - Bohater na ośle. Na razie tylko ten jeden czarnogórski autor, a wolałałym go omijać. Zarówno Gullo Gullo, jak i Bohatera na ośle czytałam, ale wrażenia mam mocno niepozytywne. Podejrzewam autora o nadużywanie grzybków halucynogennych. Niestety.
Fenomenalnie, nie nachalnie, pokazane podstawy wiary chrześcijańskiej. Idealnie pokazane postacie kapłanów, z ich rozterkami, misją, dylematami. Załamaniami nerwowymi i chwilową utratą wiary. Wybitnie pokazane różne możliwości i wpływ religii jako takiej. Można by rzec że to fenomenalne studium przypadku - ale tu są dwa przypadki: dziennikarz -ateista i kapłan przeżywający kryzys wiary. Ich wzajemny wpływ jest głównym atutem tej powieści. A wszystko opakowane w klasyczne morderstwo, gdzieś w małej fińskiej społeczności.
Odnoszę wrażenie, że główną postacią nie jest ani Frollo, ani Quasimodo, ani Esmeralda. Właściwie... nie ma tu "głównej postaci". Jest nią społeczeństwo francuskie i Paryż późnego średniowiecza.
Bo jestem od wielu lat zakochana po uszy w Grecji. Bo denerwuje mnie, ze większość współczesnej literatury greckiej , to tragedia połączona z dramatem i rozpaczą. Bo wciąż szukam greckiej książki, która "rozwali system". Na razie ... jest słabo.
Cóż to jest za książka!!! Zazwyczaj nie czytuję książek z rodzaju literatury pieknej, bo średnio do mnie przemawia. Za Pandemonium wzięłam się, bo traktuje o Athos - półwyspie mnichów w Grecji, gdzie kobiety nie mają prawa wejść. Ograniczają nawet ilość zwierząt płci żeńskiej. I na tym półwyspie znajdują się zwłoki młodej kobiety. Powiecie, że niezły kryminał. Nic bardziej mylnego. To genialne studium powołania, życia i miłości. Genialna powieść z wielka ilością wiadomości na temat jak się zyje mnichom. Skąd biorą się ludzie, którzy poświęcają swoje życie medytacjom, modlitwom i decydują się na celibat. Zdecydowanie najlepsza książka grecka, jaką czytałam. I jedna z najlepszych czytanych ostatnio. Długo ją czytałam - ponad tydzień - bo ilość wiadomości przekracza standardową ilość. Wiedza ta jednak nie jest przekazywana nachalnie, tylko mimochodem. Zdecydowanie na podium greckiej literatury. Europejskiej zresztą też.
Absolutna fikcja literacka, która jednak... posiada znamiona prawdopodobieństwa :) pomimo, iż ta historia mogła się wydarzyć naprawdę, to tak naprawdę to nie ma znaczenia. Nie ma znaczenia, czy ta historia się wydarzyła czy nie, bo tło historyczne średniowiecznej Sevilli, galerów i układów społecznych oddane jest idealnie.
Czy to jest kryminał? Nie wiem. Thiller napewno. Kryminał... - hmm zależy chyba co kto rozumie pod tym hasłem. Morderstwo jest? chyba jest, ale czy jest na pewno? A może jest, ale tak jakby nie było? Klimat morderstwa i przestępstwa jest? Pewnie tak, ale czy na Islandii nie ma takiego klimatu w każdym opuszczonym gospodarstwie? I czy każde samotne, acz zamieszkałe, gospodarstwo nie jest przypadkiem w klimacie opuszczonego i tajemniczego domu?
Jugosławia (kraj już nieistniejący, ale wciąż posiadający swoją literaturę) - 2019
Trudno Andricia dopisać do bośniackich autorów, chociaż w BiH się urodził. Był Jugosłowianinem i pisał o historii Jugosławii i jej republik. O historii i życiu mieszkańców w tle najazdów tureckich i panowania Habsburgów. Tą rzeczywistość usiłuje pokazać Andrić. Usiłuje, bo nie wiadomo czy mu się udało. Wedle mojej wiedzy to właśnie Andrić jest uważany za źródło historyczne w sprawach dotyczących tych regionów. A przecież skądś tą wiedzę musiał wziąć. Na czymś się wzorować. Trudno mi wierzyć, żeby przeczesywał archiwalia, aby napisać powieść.
Jest to bodaj pierwsza książka litewska na mojej liście, i od razu z folklorem w tle. Lubię folklor. Lubię diabły, rusałki i wszelakie tego typu legendy. Ale ta książka legenda nie jest - jest napisana na podstawie gawęd i legend.
Ludzie Lodu to historia, mitologia, legendy i przekleństwo - w oparach miłości i perypetii rodzinno-historycznych w mroźnych i przerażających lodowych krajobrazach...
Chociaż nie jest to najlepsza ksiażka Bułhakowa, to jednak ... genialna. Znając trochę realia Związku Radzieckiego, zastanawiam się jakim cudem fatalne jaja przeszły przez pana cenzora... Polityczna utopia to mało powiedziane. Pamflet na władzę radziecką niby w wersji fantastycznej (bo nie do końca wiem, czy można to nazwać science fiction). Wspaniale pokazana odwieczna prawda, że "na władzę nie poradzę" i logika, do pewnych struktur partyjnych, nie ma dostępu...
Nocna przejażdżka pociągiem wydawała się dobrym sposobem na ucieczkę przed samotnością. Górski krajobraz za oknem, monotonny stukot kół. I pewien pasażer w żółtej kurtce... Czy rzeczywiście uda się uciec?
"Nie sposób ogarnąć go w całości, można go przeżyć tylko jako chaos uliczek i pasaży, dziedzińców i bulwarów, w którym może się zgubić nawet najbardziej obeznany mieszkaniec." - Peter Ackroyd
Wybitna kronika dziejów Gruzji. Wybitna, oznacza wybitna. Niezmiernie żałuję, że nie znam innych książek Abaszydze (wydaje się, że nie zostały one przełożone na język polski i wydane, obym się myliła...). Jest to kontynuacja dzieła kronikarskiego (pierwszy tom: Syn Królowej Tamar). I tu już, niestety, jest krwawo i smutno. W tej części kroniki dochodzi do najazdu mongolskiego. Wybitności tej kronice dodaje fakt, że krew i pożoga dotyczy nie tylko ludzi. A nawet, rzekłabym, głównie nie ludzi. Główną ofiarą jest tu kultura i sztuka Gruzji.
jedna z najpiękniejszych metafor literackich ludzkiego losu, jednocześnie mroczna i głęboka. Niezwykle celnie przedstawia to jak pułapka egzystencjalna, w której tkwimy przeradza się w nasze przeznaczenie i zyskuje sens. [Kobieta z wydm]
Camus w Afryce? Ano tak. Choć francuskim pisarzem jest z krwi i kości. Urodził się bowiem w Drean w Algierii. Także fakt, Algieria nieco kantowana, ale tylko nieco :) Bo ostatecznie akcja dzieje się w...
I dwóch Brytyjczyków, urodzonych tamże. I tak: * Philippa Gregory - Władczyni Rzek
Aż boli, jak naciągana.... Tak, Philippa Gregory urodziła się w Kenii. Nie zmienia to faktu, że jest historykiem angielskim i o historii Anglii pisze. Na razie tu zostanie, ale jak tylko przeczytam coś kenijskiego... :)
Fenomenalna książka, traktująca, co prawda o kryzysie młodego małżeństwa nigeryskiego, ale w tle dzieje się historia Nigerii, życie codzienne, wierzenia, obrzędy nawet. I to wszystko napisane ładnie i skonstruowane w bardzo zgrabną powieść. [Zostań ze mną]
I to by było na tyle. Będzie uzupełniane, ale póki co mam randkę z Robinem Dunbarem i jego niełatwą książką Człowiek Biografia. Tylko, że Robin Dunbar jest Brytyjczykiem i jako taki nie mieści mi się do powyższego zestawienia (bo tu jednak siedzi Ackroyd:). Zatem na tak zwany update, trzeba będzie poczekać.
Właśnie, podobnie jak Philippa Gregory w Kenii. On ponoć rodzony w Algierii, a było nie było to Afryka, choć północna. To, że wtedy była pod francuskim władaniem i to że jest bardziej francuski niż ktokolwiek :) to inna inszość. TO był mój główny kłopot w zestawieniu, szczerze mówiąc. Dlatego wybrałam jako kryterium (w większości powodujące owo confused...) miejsce urodzenia autora. No bo popatrz: Makaris - Turcja (a przecież grecki jak feta) Philippa Gregory - Kenia (że ke?) Orwell - najbardziej angielski pod słońcem, a urodzony w Indiach. Hakan Gunday z powiescią Mało - Rodos, a turecki przecież pisarz jest. I powiem Ci, że co rusz takie dylematy miałam. I w końcu wzięłam za kryterium miejsce urodzenia autora, z wzięciem pod uwagę, gdzie to miejsce znajduje się teraz :) No bo wg Chorwatów Marco Polo był Chorwatem, bo urodził się na chorwackiej wyspie, o ile mnie pamięć nie myli na Korculi, ale nie bierz tego za pewnik :) Ale masz rację - dodam info, że Camus cantowany :)
No dobrze, rozumiem twój tok rozumowania i akceptuje :) A co jeśli któryś z autorów urodziłby się na statku przebywającym akurat na morzu otwartym, a statek pływałby pod banderą Republiki Vanuatu :) ?
(kurde, poświęciłem 10 min na te dwa zdania powyżej, żeby mój komentarz był chociaż trochę merytoryczny :D)
w ogóle - to nie mój tok rozumowania. Pomysł na wyzwanie i kryteria pochodzi od Marty Mrowiec - na FB posiada taką fajną stronkę "Na regale u Marty Mrowiec". Byłabym mega świnią, gdybym honorów Matce Założycielce nie oddała. Nie sądzę abym sama wpadła na tak mega skomplikowane wyzwanie :)
Dodałam te rajskie Vanatu. Umknęła mi przy pierwszym zestawieniu, cała Oceania. Etnograf, psiakrew. Jak ostatecznie nie pojawi się żaden Vanuatuańczyk, to dodam Malinowskiego. Może nie rodzony, ale za to biegły w tematach Oceanii jak nikt inny. Ale dopiero wtedy gdy całość Dzieł pojawi się na półce :)
