Na wzmianki o "Sari Gelin" trafiłam wertując jakieś teksty dotyczące Outremeru i wypraw krzyżowych. Byłam wówczas pod wrażeniem postaci Baldwina Trędowatego i przekopywałam biblioteki i internety, by dowiedzieć się jak najwięcej. Przyjęłam do wiadomości istnienie popularnej ballady miłosnej, lecz nie wdawałam się w szczegóły. Ale "Sari cośtam" zaczepiło się w pamięci.
Bardziej i poważniej utworem zainteresowałam się, gdy łazikując po YT natrafiłam na jej bardzo udaną angielską wersję napisaną w oparciu o tłumaczenia z oryginalnych tekstów.
"Pościelówa", za to jaka! Choć nazywać "Sari Gelin" "pościelówą"... Nie. Zdecydowanie nie wypada.
Ale jako mruczando do posłuchania... O, tak!
"Sari Gelin" to najogólniej żale mężczyzny nieszczęśliwie zakochanego w złotowłosej (jasnowłosej / o jasnej karnacji) pannie młodej z gór, która weszła do jego domu jako żona innego i chociaż podmiot liryczny bardzo jej pragnie - dla niego jest ona nieosiągalna. I cierpi on teraz z niewypowiedzianej, nieodwzajemnionej miłości.
Song kupił mnie sobie natychmiast. Pomijając emocjonalną linię muzyczną pieśni - jej niezaprzeczalnie mocny atut, wzbudziła mój podziw tym, że choć jest bardzo stara, wręcz "zabytkowa" (bo datowana na IX wiek, choć jej pochodzenie jest dużo starsze), "Sari Gelin" od wieków pozostaje niezmiennie żywa. Napisana i śpiewana w formie Bayati makam jest utworem popularnym i śpiewanym przez wszystkie nacje Azji Zachodniej.
Mniej więcej od tego samego czasu trwają spory co do kraju jej pochodzenia.
Teoretycznie klasyfikowana jako perska, długi czas uznawana za z pochodzenia turecką, od stuleci jest przedmiotem sporów azersko-turecko-ormiańskich. Niedawno do wzajemnych oskarżeń o kradzież autorstwa i plagiat dołączyli Afganowie. Na teraz, w tym folklorystyczno-etnograficznym konflikcie Azerowie zdobyli zdecydowaną przewagę, choć Ormianie dość mocno następują im na pięty.
Trochę przypomina to sytuację z naszą rodzimą "Szła dzieweczka...", która wykonana przez "Mazowsze" podczas ich pierwszego tournee po Japonii, zdobyła tam taką popularność, że Japończycy uznają ją za swoją własną pieśń ludową. Jak ktoś był kiedyś zauważył: Od kiedy to Japończycy w swojej kulturze tańczą i śpiewają walczyka?

Dla zainteresowanych:
Sami Yusuf - Sari Gelin


Prawdę mówiąc, ciekawa jestem waszego zdania,