Gdy już mowa o wątpliwej klasy "występach" Jagrys...

Działo się to kilkanaście lat temu. Szczęście wziął się za pranie i zalał łazienkę.
Powód: Skuwka od długopisu zatkała filtr i już wiadomo, co dalej. W nerwach wyrzuciłam Szczęście z domu, żeby niechcący nie rozedrzeć ślubnego na strzępy i przystąpiłam do ogarniania pandemonium. Mogłabym pogonić do roboty chłopa, skoro to on nabroił, ale od czasów blatu w kuchni (osobna historia) w temacie sprzętów czułych i delikatnych raczej mu nie wierzę.
A więc: Szczęście udał się w świat szukać sposobu na ułagodzenie gniewnej ślubnej i poczekać aż jej przejdzie, ja przywracam naszą kąpiołkę do stanu używalności.
I ktoś zapukał a później zadzwonił do drzwi.
Ponieważ emocje jeszcze mi nie opadły i dodawały skrzydeł, otworzyłam domowe wierzeje gwałtownie i z rozmachem. Przed progiem stała parka: Grzecznie wyglądający młodzieniec i równie grzecznie wyglądająca panienka. Nie wyglądałam wówczas szczególnie reprezentacyjnie, więc na mój widok wzdrygnęli się lekko, ale czas na ucieczkę minął.
- Co jest? - przywitałam się grzecznie.
- Dzień dobry - młodzieniec jako pierwszy odzyskał głos. - Czy chciałaby pani porozmawiać o Bogu...?
Akurat zaprzątało mnie coś innego i myślami byłam zupełnie gdzie indziej.
- A co? Wam też, skubany, łazienkę zalał?