@OutLet

Nawet w obrzydliwie upalny dzień może zdarzyć się coś pięknego!

Na przykład może przyjść paczunia od @Chassefierre i Psa Regisa. 😊

Poniżej historyjka obrazkowa dokumentująca jej otwieranie.

Ale uroku torby i buteleczki nie odda nawet najlepsze zdjęcie. 💗

Dziękujemy bardzo, bardzo! 😊

Poduszeczka na łapkę. 😊

A tak sobie pomyślałam, że wynotuję.

Czego nie lubię w recenzjach (kolejność przypadkowa):

• Przychodzenia z recenzją.
• Zapraszania na recenzję (zamiast do przeczytania recenzji, skoro już ktoś musi zapraszać).
• Sformułowania książka od XY [tu imię i nazwisko autora] zamiast po prostu książka XY, autorstwa XY, napisana przez XY… Jest tyle możliwości, nie trzeba używać od, a częstotliwość i kontekst użycia nie wskazują zwykle na to, że  ktoś dostał książkę w prezencie od autora.
• Emotek w zatrważającej i niczym nieuzasadnionej ilości.
• Sformułowań dotyczących pióra autorki – autorka ma lekkie pióro, to moje pierwsze zetknięcie z piórem autorki, pióro autorki jest bardzo przyjemne, itepe, itede. Niestety, ale kojarzy mi się to tylko i wyłącznie z piórami w d***e.
• Nadawania recenzji tytułu… Recenzja.
• Przeklejania tekstów z innych miejsc bez dopasowywania – np. recenzja jest wstawiana w środę, a czytamy w niej Jak wam mija weekend?
• Zadawania w tekście pytań, które nie mają związku z recenzją, jak choćby to wyżej.
• Nazywania recenzjami tekstów, które nimi nie są (a są np. streszczeniami).
• Sformułowań typu koniecznie musicie to przeczytać albo wszyscy czekali na tę książkę. Działa to na mnie odstraszająco, bo nic nie muszę i nie jestem wszyscy.
• O braku poprawności językowej wspominam na koniec tylko dla formalności, niektóre powyższe przykłady tego zresztą dotyczą.

Kolejne warte uwagi cytaty z powieści Tommiego Kinnunena pt. Powiedziała, że nie żałuje.

Sama dobrze wiesz, jak się sprawy mają - odparła (...). - I ja też.

Chłopów miałam tylu, że gdybym im kutasy obcinała, toby mi tego towaru starczyło na kładkę przez rzekę w naszej wsi, i to z pięknymi poręczami po obu stronach. Także do tej sprawy już nie musimy wracać.

Tommi Kinnunen; Powiedziała, że nie żałuje.

To chyba znaczy "dużo" po fińsku. 😉

Z cyklu Kocham Finów. 😊

A to specjalnie dla Cioci @Chassefierre, gdyż psie łapy są najlepsze na smutki. 😊

Specjalna Foteczka Podziękowawcza dla Cioci @MLB. 😉🧡

Bezpieczne psie sny. 🧡

Przyszła paczka od cioci @Chassefierre i od Regisa!!! 😊

Przyszła już parę dni temu, ale dopiero dziś znaleźliśmy chwilę, żeby się pochwalić jej zawartością. A jest czym, bo zawartość cudownej paczuchy przedstawia się następująco:

🧡 przepiękne, najjedyńsze w swoim rodzaju kurkowo-kogucikowe skarpetki!!!

💛 kogucikowa buteleczka i kawa, o której wiemy, że jest przepyszna;

💚 PRAWDZIWY LIST, serdeczny i czuły, do tego karta motywacyjna i kartka od Regisa dla Lucka!!!

💙 no i najważniejsze - dużo różnych smacznych smaczków, tak smacznie smacznych,

      że nie dało się utrzymać psa w bezruchu do zdjęcia. 😉

Były jeszcze żelki, ale... Się w tajemniczy sposób skończyły. 😉

Cóż możemy powiedzieć...

Jesteśmy szczęśliwi, ta paczucha będzie nas cieszyć i wzruszać jeszcze długo.

Dziękujemy, @Chassefierre, dziękujemy Regis!!! 😍

Z okazji ósmej rocznicy przybycia psa do nowego domku,

podano dzisiaj na obiad pyszną wołową kość. 😊

Może mi pani życzyć powodzenia. W życiu.

Więc życzę.

Kurtyna.

Don Klakierro.

Kiedy byłeś psem przez dzień cały,

Gdy psie sprawy przecież same się nie załatwiały,

To wieczorem spragnionyś jest snu

I zasypiasz – teraz i tu.

Już zapadasz się w miękką poduchę,

Kiedy nagle znów, tuż nad uchem

Dźwięk znajomy: telefon i matka.

Nie rób zdjęć! Nie przekonasz, próżna gadka.

Co pomoże? Sen – lekarstwo i rada jedyna.

Pies odpływa, o wszystkim zapomina…

Spotyka panią dramat polegający na utracie wolności i samostanowienia. Nie wie pani, kiedy to się skończy, ale musi pani się temu oprzeć i doczekać zmiany. Niech sobie pani to naprawdę wyobrazi. Może nam się dziś wydawać to wręcz nierealne. Ale ja pani powiem: to nie był żaden kosmos, żadne piekło. To też było życie. I proszę zapamiętać, że przez jakikolwiek dramat by pani przechodziła, nie wolno przestać robić najprostszych rzeczy. Trzeba się myć. Trzeba się ubrać i uczesać. Choćby nie wiem jak człowiek był znużony i udręczony. To jest pani potrzebne nie tylko po to, żeby pani przeżyła, ale też po to, żeby pani chciała żyć później. No i trzeba podejść do wszystkiego normalnie. Wszystkiego można się nauczyć, kiedy się chce. Nikt pani nie zabierze woli. Czy ja te buty ze słomy umiałam wcześniej szyć? A mistrzynią w tym zostałam. Nie dopuściłam do siebie, że nie dam rady. Kiedy będzie pani miała takie podejście do znoju i trudności, to zawsze pani wygra. Na tym polega sztuka życia.

Alicja Gawlikowska-Świerczyńska w książce Karoliny Sulej Historie osobiste. O ludziach i rzeczach w czasie wojny.

......................

W ostatnim czasie prawie nie czytam. Każda książka wzięta z półki ląduje na niej z powrotem po przerzuceniu kilku kartek. Trudno skupić wzrok i myśli. Dziś podjęłam kolejną próbę. Może książkę Karoliny Sulej spotka lepszy los.