Poetę na dziś podpowiedziała mi Ali Smith, która w swej Wiośnie pisze o Rilkem.

I przypomniał mi się ten wiersz.

Rainer Maria Rilke, Samotność

Samotność jest jak deszcz.
Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch;
z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
w rozległe niebo nieustannie wrasta.
Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,
kiedy ulice biegną witać ranek,
i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

(tłum. Janina Brzostowska)

Tekst za: https://literatura.wywrota.pl/wiersz-klasyka/24116-rainer-maria-rilke-samotnosc.html