Używajcie poetów, aby nie umarli.

Rafał Wojaczek, Prośba

Dać mi mio­tłę bym za­miótł pu­blicz­ny plac
Albo ko­bie­tę bym ją ko­chał i za­pład­niał
Dać mi oj­czy­znę abym opie­wał
Pej­zaż lub ustrój lżył czy chwa­lił rząd
Przed­sta­wić mi czło­wie­ka bym uj­rzał jego wiel­kość
Czy nę­dzę i opi­sał w cie­ka­wych sło­wach
Wska­zać mi za­ko­cha­nych bym się wzru­szył
Po­słać mnie do szpi­ta­la Na ko­mu­nal­ny cmen­tarz
Urzą­dzić mi te­atr igrzy­ska spor­to­we
Woj­nę żni­wa na wsi fe­styn w mie­ście
Albo na­uczyć mnie pro­wa­dzić sa­mo­chód pi­sać na ma­szy­nie
Zmu­sić do na­uki ję­zy­ków czy­ta­nia ga­zet
A osta­tecz­nie dać mi choć wód­ki że­bym pił
I po­tem rzy­gał bo po­etów na­le­ży uży­wać.

Tekst za: https://poezja.org/wz/Wojaczek_Rafa%C5%82/29992/Pro%C5%9Bba_Da%C4%87_mi_miot%C5%82%C4%99