Jeden z wierszy z tegorocznej matury rozszerzonej.

Poeci są jak bogowie, a czasem bywają od nich mądrzejsi.

Tadeusz Różewicz, (***Próbowałem sobie przypomnieć...)

Pró­bo­wa­łem so­bie przy­po­mnieć
ten pięk­ny
nie na­pi­sa­ny
wiersz

ukształ­to­wa­ny w nocy
pra­wie doj­rza­ły
za­nu­rzał się
roz­ta­piał w świe­tle dnia
nie ist­niał

wiersz był praw­do­po­dob­nie
wier­szem o so­bie sa­mym
jak per­ła
jest opi­sem per­ły
a mo­tyl opi­sem mo­ty­la

chwi­la­mi czu­łem go na ję­zy­ku
i nie­spo­koj­ny cze­ka­łem
na prze­mie­nie­nie
w sło­wo

ten ga­sną­cy
w świe­tle dzien­nym wiersz
ukrył się w so­bie
tyl­ko cza­sem za­lśni

ale nie wy­cią­gam go
z ciem­nej głę­bi­ny
na pła­ski brzeg
rze­czy­wi­sto­ści 

Źródło: https://poezja.org/wz/R%C3%B3%C5%BCewicz_Tadeusz/1225/_Pr%C3%B3bowa%C5%82em_sobie_przypomnie%C4%87