Oby tak się stało.

Natalia de Barbaro

***

Aż w końcu ktoś cię skleił

z mokrej ziemi, z patyków,

ze skorup i żywicy,

z potłuczonego szkła.

Ty, co toczyłaś kamień,

ty, którą kamień toczył,

stajesz wyprostowana.

I śmierć traci pewność.

Źródło: Natalia De Barbaro, Krwawnik, mniszek, ułudka, Warszawa 2021, s.21.