Pamiętam, że kiedy byłam młodsza (kiedy byłam dzieckiem), największym rakiem internetu były blogi prowadzone bodaj na onecie. Wchodziło się na bloga. U góry strony wyskakiwała reklama. Na pół strony. Z rozmachem! Trzeba było ją wyłączyć. Ale potem z boku wyskakiwała kolejna. I jeszcze jedna. I je też trzeba było wyłączyć. I też były z rozmachem. I było dobrze, jeśli żadna z tych reklam nie miała dźwięku, który - rzecz to oczywista - musiał włączyć się automatycznie i to od razu na pełen regulator.
Ale hej, skąd te wspominki czasów, kiedy blogi utrzymane w mrocznej różano-czarnej stylistyce emo były modne?
Ano stąd, że jako dorosła i świadoma swoich praw w internecie posiadaczka cudownego AdBlocka (dzięki jego Twórcom i dużo kawy!) postanowiłam zajrzeć na swoje konto na LC. Bo przecież mam jeszcze chwilę przed pracą, małe tete-a-tete z kawą, kawusią, kawuńcią, to przy okazji zrobię coś bardziej pożytecznego niż oglądanie zwierzątek na r/aww i pousuwam jeszcze trochę rzeczy z LC.
No. I takie widoki. (Ale tylko w becie.) Aż zrobiłam skrina, bo moglibyście mi nie uwierzyć.
Muszę to z siebie gdzieś wyrzucić. Mam w pracy plakat akcji ekologicznej. Wiecie, coś w stylu ,,ostatni dzwonek dla klimatu''. Na plakacie imprezy - dla dorosłych, dla dzieci, warsztaty uświadamiające. No i wbija do mnie Pan. Od progu rzuca pytanie o to, ,,kto tu sprowadził te ekooszołomskie brednie''. W pierwszej chwili nie załapałam, że chodzi mu o plakat. Patrzę w stronę w którą i on patrzy, i nie wiem. Chodzi mu o książkę dla dzieci na temat segregacji śmieci? O książkę o krowach? O to, że cała wystawka jest z książkami o zwierzątkach? ,,Niech mi pani powie'', rzecze Pan z pogardą, ,,po co ta cała segregacja śmieci?'' No. To wreszcie załapałam. O plakat mu chodzi! Więc zaczynam mu tak ostrożnie tłumaczyć, że no z segregacją chodzi o to, żeby recykling szedł sprawniej i w ogóle, że zmiany klimatyczne... Ale nie. On mnie słuchać nie będzie, bo to brednie, ON doskonale wie, co INNI robią z tymi śmieciami i pełznie intelektualnie w stronę zaplanowanego rujnowania gospodarki opartej na wydobyciu węgla. Uznałam, że to doskonały moment, żeby z dyskusji się wycofać (bo przecież nie będę się z nim kłócić będąc w pracy, prawda?) i nic już nie mówiłam. Ale teraz. Teraz mam taką smutną rozkminę: ten Pan ma dzieci. Fajne dzieci. Czy on naprawdę nie zdaje sobie sprawy z tego, że jeśli nic się nie zmieni, to Ziemia na której przyjdzie żyć jego wnukom albo prawnukom (dzieciom w sumie już też) będzie coraz mniej sympatycznym dla życia (w ogólności) miejscem?...
