Maggie w książkach

,,Eutymia"

Cykl: Komisarz Malejko (tom 2)

kryminał, sensacja, thriller

Premiera: 2024-11-22

 

 

Jestem w trakcie czytania i powiem Wam, że to jest świetne!!! To moje pierwsze spotkanie z autorem i nie znam pierwszego tomu, ale zupełnie mi to nie przeszkadza, chodź pewnie jego znajomość wyjaśniłaby pewne kwestie. Oczywiście mam w planie nadrobić pierwszy tom A Wy znacie? Czytaliście a może macie w planach?

 

 

 

 

Opis wydawcy

 

Edmund Malejko powraca w nowej odsłonie!

 

Jesień. Pieniny. Szczawnica poza sezonem.

 

W górach ginie mężczyzna. Choć wygląda to na niefortunny wypadek nieostrożnego turysty z Hiszpanii, szybko okazuje się, że to tylko pozory. Prowadzący sprawę komisarz Edmund Malejko znajduje w pobliżu ciała kipu, inkaskie pismo węzełkowe, które odegra w śledztwie niebagatelną rolę. Poza tym od tej pory policjant zaczyna otrzymywać anonimowe wiadomości, wskazujące, że jest stale obserwowany. Z oddechem na karku swojego tajemniczego obserwatora odkrywa w ruinach Zamku Pienińskiego kolejne zwłoki – tym razem ofiarą zabójstwa jest młoda kobieta.

 

Na każdym etapie dochodzenia Malejko wraz ze swoją partnerką, młodszą aspirant Majką Michalik, napotykają opór. Krętymi ścieżkami natrafiają w końcu na trop legendarnego skarbu Inków, który, jak się okazuje, powiązany jest z zabójstwami i prowadzonym śledztwem. Komisarz ma jednak wrażenie, że demony z jego przeszłości nie pozwolą mu rozwiązać tej sprawy i nigdy nie przestaną go gonić… choć powinny pozostać martwe.

 

Autor ponownie łączy krwawe legendy, rytuały oraz brutalne mordy, osadzając je w pięknych górskich krajobrazach – tak jak zrobił to w bestsellerowym „Diablaku”. Czy Malejko stawi czoła pradawnym legendom i rozwiąże zagadkę nietypowych zabójstw? Co tak naprawdę wydarzyło się w noc Kupały w starożytnej świątyni ukrytej we wnętrzu Babiej Góry?

 

 

"Kolejny rollercoaster Grzegorza Mirosława! Pieniny, Szczawnica, trzystuletnia legenda Inków i tajemnica, dla której wielu jest w stanie zabić. Po sukcesie Diablaka wydawało się, że wiele więcej nie da się wymyślić. A jednak Eutymia nie tylko zaskakuje, ale także nie pozwala się odłożyć… Serdecznie polecam!" - Agnieszka Lis

 

 

 

"Świąteczne życzenie"

Świąteczne opowiadanie - ebook

 

 

Czy wierzycie w Mikołaja?

 

Kiedy byłam dzieckiem to z pewnością wierzyłam. W tej chwili nie wierzę, ale wierzę, że w życiu pewne rzeczy dzieją się po coś. Mam dziś dla Was cudowne, świąteczne opowiadanie, o miłości i spełnianiu najskrytszych marzeń.

 

Jakub jest wdowcem i samotnie wychowuje synka, Filipa. Jest wigilijny wieczór. Mężczyzna spieszy się żeby dojechać do rodziców na wigilijną kolację. Po drodze tylko zgarnie synka z przedszkola i jadą. Niestety to nie będzie takie proste. Kiedy już Jakub z Filipem jadą, zaczyna padać śnieg. Widoczność jest tak słaba, że muszą zatrzymać się i przeczekać śnieżycę. W oddali majaczy dom. Filip namawia ojca, żeby tam pójść i przeczekać zamieć.

 

Docierają do domu, gdzie nie ma nikogo, wchodzą do przytulnego salonu, pięknie przyozdobionego na święta. Na stole, który nakryty jest na dwie osoby, stoją pyszne i pachnące potrawy. Pod choinką znajdują prezenty, tylko dwa, podpisane ich imionami. Oczywiście otwierają prezenty. Filip dostaje śnieżną kulę z salonem, w którym aktualnie się znajdują. A Jakub dostaje... Co dostanie Jakub od Mikołaja?

 

Gdzie znajduje się Jakub i Filip? Czy Jakub uwierzy w magię świąt i Mikołaja?

 

To cudowne opowiadanie o miłości, ukrytych marzeniach, ale także o magii świąt. Uwielbiam pióro Eweliny. To opowiadanie jest piękne, ma jedynie jedną wadę! Jest za krótkie!!!!

 

Każdy z nas ma ukryte marzenia, musimy dążyć by je spełniać. Rodzice zawsze chcą, żeby ich dzieci miały wszystko i były szczęśliwe. A co z nimi samymi? Rodzice też zasługują na odrobinie szczęścia i radości. Jakub stracił żonę, ale los przygotował dla niego niespodziankę, musi tylko uwierzyć w.... Mikołaja

 

Serdecznie polecam Wam to opowiadanie, które jest do wygrania w konkursie ogłoszonym przez Ewelinę. A wszystkiego dowiecie się w poście konkursowym na jej profilu.

 

Dziękuję Ci Kochana za możliwość poznania tej cudnej historii

 

Polecam

10/10

Fot. Maggie w książkach

 

 

 

,,Wydziarana gwiazdka"

Opowiadanie zimowo-świąteczne - ebook

Premiera 06-12-2024

 

 

Lubicie historie zimowo - świąteczne? Przyznam się, że nie należę do fanów tego typu książek. Jednak koniec roku sprzyja właśnie takim historiom. W tym roku jedną z dwóch książek z tego gatunku jaką przeczytałam, będzie opowiadanie Marty. Jestem nim zauroczona i chcę więcej!

 

Ava to szalona dziewczyna, która swój charakter pokazuje między innymi swoimi kolorowymi włosami. Jest typowym Grinchem! Nie znosi świąt i tej całej świątecznej otoczki. Marzy tylko o tym, żeby na te trzy dni zamknąć się w domu z dala od tego wszystkiego. Żeby mogła przeżyć te dni bez wychodzenia z domu, musi zrobić zakupy w znienawidzonym centrum handlowym.

 

Poznajemy też Olivera, wziętego prokuratora, który także nie przepada za tym szczególnym czasem. Musi jednak to wszystko znosić, gdyż ma w domu kilkuletnią córeczkę, Mellody, która jak każde dziecko kocha święta! Nawiasem mówiąc, niezły z niej urwis Pewnego dnia ucieka swojej niani w centrum handlowym. Poczym zostaje znaleziona przez zaalarmowanego ojca w towarzystwie nieznajomej dziewczyny. Nieznajomą okazuje się być Ava, która wpada w oko przystojnemu prokuratorowi.

 

Co wyniknie z tego spotkania? Czy Mellody odczaruje święta Avie?

 

To tylko krótkie opowiadanie, które było cudowne! Nawet nie wiecie jak ja ubolewam nad tym, że to się tak szybko skończyło!!! Właśnie dlatego tak rzadko czytam opowiadania i antologie

 

To zabawna historia jak para zupełnie obcych dla siebie ludzi zostaje zdominowana przez małą dziewczynkę. Dziewczynkę, która jak każde dziecko wierzy w Mikołaja i magię świąt Bożego Narodzenia. Właściwie to najbardziej pokochałam Mellody. To mała rezolutna dziewczynka z wyszczekanym buziakiem Chciałabym tu wiele napisać, ale nie mogę. Powiem tylko, że było to tak fajnie napisane, że czytałam z bananem na twarzy.

 

Marta pokazała ten czas troszkę z humorem i odrobinką pikantnych opisów, bo niestety miała za mało miejsca, żeby rozwinąć swoje erotyczne skrzydła A szkoda, bo prokuratur jest naprawdę HOT!

 

Kończąc polecam Wam to króciutkie opowiadanie, które z pewnością wywoła na Waszych ustach uśmiech. Mam nadzieję też, że wprowadzi Was w ten wyjątkowy czas, który już wkrótce będziemy przeżywać.

 

Polecam

10/10

Fot. Maggie w książkach

 

 

 

 

"Świąteczne życzenie"

Świateczno-zimowe opowiadanie

 

 

Już za kilkanaście dni będziemy mieli wigilię, na którą czeka wielu z nas. Znów będzie choinka, prezenty i rodzinne spotkania. Brakuje nam jedynie śniegu No ale cóż świat się zmienił, ale ja jeszcze pamiętam śnieżne święta Śnieg robi niepowtarzalny klimat tego czasu. Ewelinka napisała piękne opowiadanie o świętach i życzeniach jakie w sobie ukrywamy często nie mówiąc nikomu o nich. To wszystko umieściła w pięknej śnieżnej scenerii. Był oczywiście Mikołaj

 

A Wy wierzycie w Mikołaja?

Zachęcam Was do konkursu, w którym do wygrania jest właśnie to opowiadanie Zapraszam na profil Ewelinki po wszystkie warunki konkursu

 

 

 

Gdy zbliżyli się do domu, poczuł zapach palonego drewna. Dom jaśniał w mroku, światło na zmianę rozbłyskiwało i przygasało. W środku z pewnością palił się ogień w kominku. Drzwi były uchylone. Zapukali, początkowo cicho, później głośniej, jednak nikt ich nie powitał. Weszli niepewnie do środka i już w korytarzu poczuli ciepło bijące od ognia. Filip od razu ściągnął przemoczoną czapkę i rękawice (...)

Światło kominka rozpraszało mrok salonu, w którym centralne miejsce zajmowała piękna choinka, rozświetlona tysiącem kolorowych światełek. Olbrzymi pokój udekorowany był świątecznymi ozdobami, stół nakryty do wigilijnej kolacji. Nad potrawami unosiła się para, ktoś przed chwilą tutaj je postawił. Już nie patrzyli w lustro, stali na progu salonu i podziwiali. Na gzymsie kominka wisiały skarpety, by wypełnić się prezentami. Nad nimi stały trzy kule śnieżne, brakowało jednej, po której okrągły ślad odznaczał się na powierzchni. Naprzeciwko umieszczono duży fotel, obok mały stolik ze stosem korespondencji.

- Halo! - zawołał jeszcze raz Jakub. - Jesteśmy na dole, nie mamy jak wrócić do domu. Halo! Jest tutaj ktoś?!

- Tato! Głodny jestem - chłopcu zaburczało w brzuchu na widok tylu potraw.

- Musisz poczekać aż przyjdzie gospodarz. Rozbieraj się, poczekamy na niego (...)

Jakub przytulił syna, który po chwili zasnął. On leżał zastanawiając się, gdzie są gospodarze, co się wydarzyło (...) Nawet nie wiedział, kiedy sam zasnął. Obudził go okrzyk radości.

- Tak! Wiedziałem! Tato wstawaj! Prezenty! Mikołaj był! Tak!

- Filip, to nie są prezenty dla nas. Kochanie, nasze są pod choinką u babci. Zostaw.

- Ale tato, zobacz. Co tu jest napisane? Filip przyniósł dwa prezenty, które leżały pod choinką. Jakub nie przypominał sobie, żeby wczoraj tam były. Prezenty były podpisane ich imionami.

To niemożliwe - pomyślał. - No, tato! Przeczytaj. Co tu jest napisane?

- Filip. Kuba (...)

Filip z wielką uwagą rozpakowywał swój prezent, powoli, żeby nie uszkodzić ozdobnego papieru. W środku było pudełko z niezwykłą kulą śnieżną. W jej wnętrzu znajdował się kominek z przywieszonymi skarpetami, ogień wydawał się prawdziwy, migocząc ciepłym blaskiem, rozświetlał miniaturowy salon. Dziecko przyglądało się zafascynowane, jak drobne płatki śniegu wirują wokół. Wpatrzony w ten mały świat, starał się dojrzeć jak najwięcej szczegółów.

- Tato - szepnął chłopiec to jest ten pokój. Ten sam kominek. Zobacz! Nawet skarpety takie same! Jakub kucnął obok syna, by obejrzeć prezent. Był zaskoczony, miniaturowy salon był wierną kopią tego, w którym się znajdowali. Jak to możliwe? zastanawiał się. Trudno było uwierzyć, że ktoś stworzył coś, tak pięknego.

- Już wiem - zawołał chłopiec i położył kulę, którą kupił mu ojciec na gzymsie kominka. Popatrz pasuje tutaj idealnie. A ta wskazał na otrzymany podarunek jest magiczna. Otwórz swój prezent tato! Ciekawe co tobie przyniósł Mikołaj.

Jakub dłużej się nie zastanawiał. To wszystko było niewiarygodne. Po raz pierwszy był ciekawy, co dostanie w prezencie. Nie lubił niespodzianek, ale tym razem ekscytacja wzięła górę.

 

 

 

,,Alan"

Seria: Detektyw t4

literatura obyczajowa, romans

Premiera 2024-12-07

 

Dziś premiera!!! W końcu jestem po pracy i mogę zacząć świętować premierę mojego cudownego patronatu

 

Marcelina gratuluję Ci Lepszego zakończenia serii nie mogłam sobie wymarzyć. Życzę Ci wielu tak dobrych lub lepszych książek W tym miejscu dziękuję Ci, za zaufanie. Za to, że po raz kolejny oddałaś mi swoją książkę pod moje skrzydła. Dziękuję

 

Chciałabym Ci podarować bukiet kwiatów taki jak Ida dostała od Alana. To była jedna z piękniejszych scen w tej książce. I właśnie ten fragment Wam przytoczę.

 

A Wy jak często dostajecie kwiaty od swoich ukochanych mężczyzn?

 

 

 

Bal? Mogłem go odpuścić, ale wiedząc, że kobieta już ma sukienkę, nie miałem serca. Postanowiłem, że przecierpię te dwie, trzy godziny i wrócimy do domu.

Wiedziałem, że widok jej w sukience będzie zaskoczeniem. Jednak to, co zastałem w mieszkaniu, nie mogło się równać z żadnymi moimi fantazjami.

Całe pomieszczenie przestało dla mnie istnieć, liczy się tylko ona, otulona w czerń. (...) Material okala jej ciało, podkreśla każdy atut figury.

Kurwa... Jak ja mam sie skupić na czymkolwiek, kiedy ona tak wygląda. Włosy upieła, teraz patrzę na jej twarz w pełnej okazałości. Wygląda jak bogini.

Nie czuję już zmęczenia chcę z nią wyjść u swego boku, chwalić się, że należy do mnie.

Stoimy tak, wpatrując się w siebie. Powietrze jest jak naelektryzowane, coś się zmienia. Napięcie jest namacalne.

Czy pożądałem jej wcześniej?

Oczywiście.

Więc nie mam pojęcia, co teraz powiedzieć. To chodzący ideał. Mój ideał.

Jak przez mgłę dociera do mnie moje imię, które pada z ust Idy,

- Co to za kwiaty - pyta, ale nie rusza się z miejsca.

- Yyy. - Elokwencja na najwyższym poziomie. Nie ma co. - To dla ciebie.

- Dla mnie - dziwi się i zmniejsza dzielący nas dystans.

Podaję jej bukiet, który nagle wydaje mi się karykaturalny. Zbyt jaskrawy, zbyt banalny i nie pasujący do kobiety, której go wręczam Przecież jeszcze chwilę temu wydawał mi się wspaniały. Jak mogłem się tak pomylić?

Ida przyjmuje kwiaty, po czym wtula w nie twarz. Zamiera na chwilę, zatopiona w ich słodkim zapachu.

Proszę Boga, aby przywrócił mi funkcje myślowe. Wiem, że zachowuje się jak nastolatek przed balem maturalnym. Ciężko zrobić na mnie wrażenie, przeżyłem w życiu za dużo, aby byle co mnie zachwyciło. Jednak Ida...

- Pierwszy raz dostałam taki prezent.

Jej słowa wywołują we mnie szok. Gdy otrząsam się po jej słowach, ona jest już w kuchni.

- Czekaj, co powiedziałaś? - Nie wiem, co jest bardziej abstrakcyjne: to, że w wieczorowej kreacji szuka czegoś po szałkach czy że pierwszy raz dostała wiązankę.

-Nigdy wcześniej nie dostałam takiego bukietu.

Moją uwagę przyciąga jeszcze jedna rzecz, a w zasadzie dwie: czarne, wysokie sandałki na blacie wyspy.

- Co one tu robią?

- Ściągałam z nich metki i je t tu zostawiłam. Dziękuję za podarunek, to bardzo miły gest.

Podchodzi bliżej, staje na palcach i delikatnie mnie całuje. Serce mi przyspiesza. W głowie rodzi się szalony pomysł...

-Chodź, pomogę ci.

Zgarniam buty, ciągnę Idę za rękę w stronę salonu. Opada na drewniany stolik kawowy, a ja zajmuję miejsce na fotelu. Poprawiam się tak, aby nie dostrzegła wybrzuszenia w moich spodniach. Odkładam buty i sięgam po jej stopę. (...) Zakładam jej szpilki na stopy. Przy drugiej zwalniam tempo, zapinając cienki pasek przy kostce, niby przypadkiem muskam jej skórę, co powoduje, że wyrywa się jej ciche westchnienie.

Kiedy ma już ubrane sandałki, pochylam się i zsuwam material sukni w dół. Podnoszę się i podaję jej dłoń

- Spóźnimy się - mówi lekko zachrypniętym głosem.

- Pozwól mi się nacieszyć tym widokiem - mruczę.

 

 

 

,,Wydziarana gwiazdka"

Opowiadanie zimowo-świąteczne

Ebook

Premiera 06-12-2024

 

Dziś premiera Od dziś możecie czytać to opowiadanie na Legimi, Empik go, Woblink i Storytel.

Marta gratuluję Ci z całego serca. Życzę Ci wielu tak cudownych historii Dziękuję za zaufanie

Lubicie jak Wam mężczyźni przeszkadzają w kuchni?

 

 

 

Alarm! Alarm, McCoy! Spieprzaj stąd jak najszybciej! Bierz torbę i dupa w troki!

Głośna syrena wyła w mojej głowie, nakazując ucieczkę. Niebywały mętlik w umyśle nie dawał mi spokoju.

Gdy zobaczyłam schodzącego po schodach Clarksa, mój system się zawiesił. Całkowita przemiana. Z garniaka z kijem w dupie zmienił się w chłopaka z sąsiedztwa, który swawolnym krokiem zmierzał w moim kierunku. Ubrany w luźne, szare dresy oraz białą koszulkę, ukazywał wytatuowane ręce (...)

Kiedy podszedł do mnie, z trudem przełknęłam ślinę. Język stanął mi kołkiem, a po wypowiedzianych przez niego słowach moja krew zaczęła wrzeć w organizmie. Serce waliło tysiąc uderzeń na sekundę, gdy oznajmił mi, że chciał przegrać te pieniądze (...)

Zapragnęłam zostać na chwilę sama, aby móc się powachlować i nabrać do Olivera dystansu. Jednak plany sobie, a czyny co innego.

Oliver złapał za moją dłoń i pociągnął w kierunku kuchni, gdzie już czekała na nas Mellody.

Uśmiechała się szeroko, gdy wyciągała jajka z opakowania i kładła je na blacie. Produkty stały już uszykowane do rozpoczęcia ciasteczkowej rewolucji.

- Chodź, Ava - przywołała mnie do siebie. - Tata już wcześniej wszystko przygotował, więc musimy zrobić ciasto i przygotować piekarnik. Zobacz - ręką wskazała na stos kolorowych lukrów, posypek oraz innych ozdób - ale będzie zabawa.

- Oj, będzie - dodał przebiegle jej ojciec. Jego wzrok przemknął po mnie z góry na dół.

- Nie masz innych zajęć? - syknęłam do niego. - Nie wiem, idź, pobaw się kolejką. Zobacz, czy nie ma cię przed telewizorem bądź uprzątnij garaż. Cokolwiek!

Nie wytrzymałam. Jedyne, o czym marzyłam, to żeby sobie stąd poszedł. Nie chciałam, żeby mnie rozpraszał.

Oliver zaszedł mnie od tyłu i ponownie położył dłonie na moich biodrach. Zostałam uwięziona między jego wytatuowanymi ramionami a blatem roboczym.

- Tutaj przewiduję lepszą zabawę. - Jego oddech omiótł moją szyję, a palce zebrały odrobinę mąki z blatu, by po chwili umorusać mój nos. (...)

Bez ostrzeżenia złapałam garść białego proszku, obróciłam się i sypnęłam nim prosto w seksowną twarz, po czym złapałam za ułożone obok jajko i rozbiłam je na głowie Olivera (...)

Jego oczy niebezpiecznie się zwęziły, a histeryczny chichot jego córki rozbrzmiał w pomieszczeniu.

- Mówiłam, żebyś nam nie przeszkadzał.

 

 

,,Wydziarana gwiazdka"

Opowiadanie zimowo-świąteczne

Ebook

Premiera 06-12-2024

 

Mam wrażenie, że to opowiadanie było nieplanowane, ale mimo to wyszło świetnie. To zabawna historia, która z pewnością zawładnie Waszymi sercami. Moje skradła Mellody Ta urocza dziewczynka potrafiąca zjednać sobie chyba każdego nawet Grinchową Pannę

 

Zapraszam na fragmencik

 

 

 

Obsypana brokatem przyglądałam się szczęśliwej twarzy dziewczynki. Czas w jej towarzystwie upływał szybko i przyjemnie, zwłaszcza gdy zafascynowana podziwiała moje tatuaże. Co i rusz rzucała okiem na bohomazy umieszczone na odkrytej skórze. W chwili zapomnienia, nawet nieświadomie pociągnęła palcami po wzorze „gnijącej panny młodej", którą miałam na przedramieniu.

- Też lubię tę bajkę - wysepleniła, na powrót zajmując się dekorowaniem bombki.

Zdziwiłam się i zmarszczyłam czoło. Nie wydawało mi się, żeby to była odpowiednia animacja dla dzieci w jej wieku.

- Nie jesteś na nią za młoda?

- Ciii. - Konspiracyjnie przyłożyła paluszek do ust, uciszając mnie. Rozejrzała się na boki, jakby kogoś szukała, po czym nachyliła się do mnie, szepcząc: - Tata nie pozwala mi jej oglądać, ale ja robię to, kiedy nie patrzy. - Dumna z siebie rozciągnęła usta w uśmiechu.

- Chyba nie pow... - Nim zdołałam cokolwiek dodać, nad nami zawisł wielki cień.

Uniosłam zaciekawione spojrzenie, kto odważył się nam przerwać tę sympatyczną chwilę. Kiedy moje oczy spotkały się z czarnym i srogim spojrzeniem, adrenalina od razu poszybowała w górę.

A ten tu czego?! (...)

Już miałam się poderwać na równe nogi i stanąć w szranki z naburmuszonym brunetem, gdy z jego ust wypłynęło tylko jedno słowo:

- Mellody!

Przyglądałam się mu zaskoczona, za to on skupił się na dziewczynce siedzącej obok mnie. Kątem oka zauważyłam, jak od razu się spięła. Wyprostowała plecy poprzez ściągnięcie łopatek i wypuściła z płuc powietrze. Nagle rozciągnęła usta w szerokim, acz trochę sztucznym uśmiechu i odwróciła się do przybysza jak gdyby nigdy nic.

- Tatusiu - zapiała, ukazując brak przedniej jedynki.

Mellody. Brunet kucnął przy dziewczynce.

- Ile razy mam cię prosić, żebyś nie uciekała Emmie?

- Ale tatusiu wyciągnęła upapraną klejem dłoń tylko po to, żeby ułożyć ją na policzku mężczyzny - ja jej nie uciekałam. Zobacz - wskazała na stolik, przy którym siedziałyśmy, a potem na mnie - siedzę tu sobie grzecznie z moją nową przyjaciółką. Piękną bombkę zrobiłam? - Szybko zmieniła temat, machając mu przed oczami ozdobą, co wywołało serdeczny uśmiech jej ojca.

Skubana, dobra jest! Też bym chciała tak łatwo zmieniać temat z niechcianymi rozmówcami!

 

 

 

,,Świetny Mikołaj"

Romans

Premiera 06-12-2024

 

Lubicie pierniczki? A piec je? W grudniu moja rodzina składa się z pierniczków i mandarynek

Uwielbiamy jej jeść i oczywiście czarować pyszne ciasteczka też. Nasz Michał jednak przyprawę do piernika wykorzysta w zupełnie innym celu zobaczcie sami. Czyż nie jest pomysłowy

 

 

 

Obudziłem się rano z mieszaniną strachu i ekscytacji. To już dziś!

Ogoliłem się na gładko, bo przeczytałem w necie, że sztuczna broda, a raczej klej do niej, potrafi boleśnie wczepić się w zarost i potem za nic nie można tego oderwać. Już sięgnąłem po swoje perfumy, ale zaraz pomyślałem, że Mikołaj nie może przecież pachnieć jak każdy facet. Skoro te dzieciaki są takie sprytne, jak mówi Tilda, to zaraz się zorientują i będzie blamaż.

Poleciałem do kuchni.

- Mamo, mamy w domu przyprawę do piernika? - spytałem zaskoczoną rodzicielkę.

- Mamy, niedawno piekłam ciasteczka na święta - przypomniała mi. - Czemu pytasz, synku?

- Mogę wziąć trochę?

-Ale po co? - zdziwiła się mama, podając mi napoczętą już paczuszkę.

- Zaraz zobaczysz. - To mówiąc, roztarłem trochę przyprawy w rękach, a potem natarłem sobie nadgarstki i szyję.

Mama popatrzyła na mnie jak na wariata.

- No co?

- Wszystko w porządku, Michasiu? - Mama chyba się zaniepokoiła moim nietypowym zachowaniem.

Michasiu, Jeju, jak ja nienawidzę tych zdrobnień... Ale to moja mama!

- Tak, muszę dziś pachnieć jak Święty Mikołaj - wyjaśniłem osłupiałej rodzicielce.

- A czemu niby?

- To długa historia, mamo. - Przewróciłem oczami. - Powiedz mi, czy już jest okej.

Mama podeszła do mnie i powąchała koło policzka.

- Pachniesz jak pierniczki - przyznała.

- I taki był cel.

- Wyjaśnisz mi, o co chodzi? To jakiś zakład?

- Żaden zakład, mamo. Raczej inwestycja. - puściłem do niej oko i pobiegłem z powrotem do siebie, żeby się ubrać.

Nie mogłem założyć garnituru. Zamiast tego ubrałem się w czarne dżinsy, ciepły sweter z golfem, który kiedyś dostałem od mamy i w którym nigdy nie chodziłem. Do tej stylizacji pasował jak ulał. Strój Mikołaja miałem dostać na miejscu od Janusza.

- Tak idziesz do pracy? - Kiedy mama zobaczyła mnie w dżinsach i swetrze, zmartwiła się na dobre.

Cholera! Praca! Nie zawiadomiłem Igora, że dziś mnie nie będzie, ale jestem pod telefonem!

Szybko wyszedłem z kuchni. Pobiegłem do swojego pokoju, dopadłem do telefonu i wybrałem numer stacjonarny swojej kancelarii (...)

Wróciłem do kuchni, bo kiszki mi już marsza grały, zwłaszcza że cały pachniałem świątecznymi ciasteczkami i moje ślinianki pracowały na pełnych obrotach.

- To co z tą pracą? - spytała mama, patrząc na mnie podejrzliwie, kiedy wróciłem do kuchni w tych samych ubraniach. - Przegrałeś jakąś sprawę czy co? (...)

- Nie, mamciu - zażartowałem sobie, używając zdrobnienia, którego ona z kolei nie znosiła. Tak dla równowagi. Za Michasia.

- To gdzie idziesz?

- Jeszcze nigdzie.

- Wiesz, że nie lubię takich odpowiedzi. - Skrzyżowała ręce na piersi w sprzeciwie (...)

- Dziś nie idę do pracy, naprawdę. - Spróbowałem ją uspokoić - I nie martw się o mnie, niczego nie przegrałem.

- To co się dzieje?

- Wybieram się do Jaworowa. Mam pomóc jednemu stowarzyszeniu i...

- Synku! - Mama zarzuciła mi ręce na szyję i ucałowała oba moje gładko ogolone policzki. – Tak się cieszę, że znalazłeś czas, żeby pomóc potrzebującym. Już myślałam, że jesteś taki jak ojciec - westchnęła ze łzami w oczach (...)

 

"Świąteczne życzenie"

Świateczno-zimowe opowiadanie

 

Mamy dziś pierwszy dzień grudnia. Wszyscy zaczęli już odliczanie do świąt?

 

Zaczyna się bombardowanie różnymi świateczno-zimowymi historiami. Osobiście nie przepadam za takimi opowieściami. Jednak są osoby, którym nie potrafię odmówić. I tu pojawia się moja Ewelinka z propozycją współpracy.

 

Uwielbiam pióro Eweliny Klimko. Ta dziewczyna pisze lekko i tak cudnie, że jej historie są niczym plaster na zbolałą duszę.

 

Ewelina ogłosiła ostatnio konkurs, w którym możecie wygrać jej opowiadanie świąteczne. Kochani, właśnie przeczytałam to opowiadanie. Jest cudowne, pełne miłości, skrytych marzeń i pełne magii świąt. Jednego tylko żałuję....że to jest takie krótkie

 

Zatem zachęcam Was do wzięcia udziału w zabawie, bo nagroda jest piękna Teraz zostawiam krótki opis opowiadania A wkrótce wrócę do Was z recenzją

 

 

 

Świąteczna podróż ojca z synem staje się początkiem niezwykłej przygody, pełnej ciepła, magii i bliskości.

 

Ta poruszająca opowieść o miłości, samotności i spełnianiu marzeń pokazuje, że czasami wystarczy jedno spotkanie, jedna magiczna noc, by wszystko odmienić. Wystarczy uwierzyć, a skrywane głęboko w sercu świąteczne życzenia mogą się spełnić.

 

Czy Jakub i Filip odnajdą to, czego im najbardziej brakuje? Czy zrozumieją czym tak naprawdę jest magia świąt? Czy odkryją tajemnicę niezwykłego domu?

 

 

 

,,Mroczne serce. Darkness"

Seria: Black Angels MC

literatura obyczajowa, romans

Wydawnictwo Wolf

Premiera 27-11-2024

 

Już jutro będziemy świętować premierę najnowszej książki Ani Wolf. Zapowiada się nam kolejna świetna książka Wkrótce będę czytać, a póki co zostawiam Wam opis wydawcy.

Macie w planach poznać mrocznego Darknessa?

 

 

 

 

 

Opis wydawcy

 

Ucieczka od przeszłości bywa skuteczna, jeśli przeszłość cię nie dogoni.

 

Eli O’Hara popełniła błąd, który ma swoje imię. Błąd, przed którym ucieka na drugi koniec kraju do dawno niewidzianego człowieka, który kiedyś bardzo ją zranił. Mimo wszystko prosi go pomoc. Niestety Darkness nie ma zamiaru udzielić schronienia kobiecie, gdyż nigdy więcej nie chciał widzieć jej na oczy. Jednak zmienia zdanie, kiedy się dowiaduje, w jakim ona jest niebezpieczeństwie. Okazuje się, że mają wspólnego wroga. A jako prezes Black Angels MC, żeby chronić Eli, jest w stanie posunąć się do bardzo wielu złych rzeczy. Być może nawet do morderstwa…

 

Czy Darkness będzie w stanie ochronić dziewczynę? A może ona nie zgodzi się żyć w świecie, który tak bardzo różni się od jej?

 

 

 

,,Alan"

Seria: Detektyw t4

literatura obyczajowa, romans

Premiera 2024-12-07

 

Już wkrótce w świat wychodzi moje kolejne dziecko patronackie Jestem zachwycona tą książką. Wg mnie jest to jedna z lepszych książek Marceliny. W sumie wszystkie są świetne, ale ta najbardziej mnie sponiewierała emocjonalnie. Już dawno nie czytałam tak naładowanej emocjami książki.

Historia Idy mnie po prostu rozwaliła

 

A Wy macie takie książki, które Was przeczołgały emocjonalnie?

 

 

 

Przyznaję, Alan ma coś w sobie. Po tym, co przeżyłam, zaufanie komuś czy czucie się przy kimś bezpiecznie, jest ostatnią rzeczą, o jakiej myślę. Przysięgałam sobie, że nikogo do siebie już nie dopuszczę i zamierzam się tego trzymać.

Jednak on... Pomógł mi przy tych dwóch palantach, a w nocy odprowadził mnie do domu.

To w takich prostych gestach kryje się coś, czego nigdy nie doświadczyłam. Opieka...

Bębnię palcami w blat.

Nie chcę wchodzić w żadną relację. Albo inaczej: nie mogę w żadną wejść. Związek powinien opierać się na szczerości, a ja nie mogę sobie na nią pozwolić. Można o mnie powiedzieć dużo, ale nie to, że jestem szczera. Jestem zakłamana. Kłamstwo to moje drugie imię. Nic mnie nie usprawiedliwia. Jednak to moja jedyna ucieczka, robię to, aby przeżyć.

Do kawiarni wchodzi para, są mniej więcej w moim wieku. Trzymają się za ręce. Zajmują stolik obok mnie. Nie powinnam się gapić, ale to silniejsze ode mnie. On jest w nią wpatrzony jak w obrazek, za to ona kokietuje go, kusi i uwodzi. Zazdroszczę im, nigdy czegoś takiego nie zaznałam. Nie wiem, czym jest miłość. Nie poznałam żadnej z jej aspektów. Nie mówię tylko o miłości między kobietą a mężczyzną, ale też o miłości matki czy ojca do dziecka, męża do żony. Nigdy nie byłam kochana.

- Pani zamówienie - Kelner stawia przede mną talerz z goframi i herbatę.

- Smacznego.

- Dziękuję

Na stoliku leży mój telefon. Nie powinnam, Bóg mi świadkiem, ale pragnę coś poczuć.

Chwytam za smartfona i piszę szybko SMS, zanim zmienię zdanie.

,,Jakie jest najpopularniejsze imię na świecie?"

Nie muszę się podpisywać. To jedno pytanie od razu zdradzi, kto jest autorem wiadomości.

Przymykam oczy i od razu go widzę. Ma urodę grzecznego chłopca. Jednak jego oczy mówią mi wszystko. Mam przeczucie, że jest tak samo popieprzony jak ja. Widzę to w nim, w tych ułamkach sekund, kiedy się nie pilnuje. To jedynie przebłyski, ale dostrzegłam to.

Odkładam telefon i wpatruję się w niego. Ręce mi się pocą i doznaję takich uczuć, jakich się po sobie nie spodziewałam. Ekscytacja z domieszką niepokoju. Mam dziwne wrażenie, jakby ktoś ściskał moje wnętrzności.

- Czy jedzenie smakuje? Może podać coś jeszcze?

Podskakuję i kładę dłoń na klatce piersiowej.

- Przepraszam, nie chciałem pani przestraszyć. - Ten sam kelner, co podał mi jedzenie, stoi teraz przy moim stoliku.

- Nic się nie stało. Dziękuję, to wszystko.

Chłopak uśmiecha się niepewnie, po czym odchodzi i staje za kontuarem.

Co się ze mną, do cholery, dzieje?

Nabijam na widelec kawałek gofra i wkładam go do ust. Przymykam na chwilę oczy rozkoszuję się ich smakiem. Ciche piknięcie powoduje, że moje serce przyspiesza.

,,Banalne, mogłaś bardziej się postarać. Muhammad. A tak poza tym, dzień dobry, Ido.

Uśmiecham się do siebie. Wpatruję się w ekran telefonu. I po prostu siedzę tak kilka sekund.

Bardzo go lubię, to jest pewne Alan jest zdecydowanie starszy ode mnie, ale wygląda naprawdę dobrze. To typ grzecznego chłopca, ale z nutą dojrzałości i czymś drapieżnym w oczach. To, że skrywa sekrety, jest dla mnie oczywiste. Pozna to tylko osoba, która ma ich równie wiele. Czy będę go o nie pytać? Nie. To jego sprawa, jego brzemię.

Nie chciałabym, aby ktoś pytał o moje.

 

 

,,Shadow"

Cykl: Przeznaczenie (tom 2)

Dark romans

Premiera 2024-10-28

Wiek 18+

 

 

Zanim zaczęłam czytać przeczytałam ostrzeżenie Marty na początku książki. Cóż zawahałam się .... żartuję, od razu zabrałam się za czytanie... Jest ogień Ta książka jest inna niż się spodziewałam. Jednak o tym opowiem Wam później. A teraz zostawiam Wam opis wydawcy, a niedługo wrócę z recenzją.

 

 

 

Opis wydawcy

 

Tajemniczy Shadow to mężczyzna wyrwany ze szponów śmierci – jednak nie doszukujmy się w tym niczego pozytywnego.

 

To mężczyzna, który niczym pionek wchodzi do gry, będąc zabawką w rękach brutalnego Chorwata, od którego chłonie najgorsze możliwe nawyki.

Z porządnego chłopaka przeistacza się w człowieka, którego zasady moralne zacierają się z każdym dniem.

 

Przynajmniej do momentu, gdy na jego drodze stanie buńczuczna przeciwniczka.

W końcu dwie pokiereszowane przez życie osoby stają twarzą w twarz, a zło czai się w każdej z nich…

 

Kto okaże się prawdziwym potworem?