Maggie w książkach

,,Córka gangstera Seconda Parte"

Cykl: Córka Gangstera (tom 2)

literatura obyczajowa, romans

Wydawnictwo Monika Magoska-Suchar

Premiera 14-02-2025

 

 

Lucia miała trudne życie. Mimo że kocha, nie jest jej dana szczęśliwa miłość. To przykre, żal mi takich bohaterów

Wybrałam dla Was kilka fragmentów, które bolą i są pełne cierpienia

 

 

Od piętnastego roku życia znałam też inny rodzaj dotyku. Taki, który potrafił całkowicie mną zawładnąć, a moje ciało trawił ogniem, pozostawiając na mojej skórze i w sercu głębokie, choć niewidoczne ślady. Wyrył się w mojej pamięci już na zawsze i pragnęłam go jak niczego innego...

Dotyk Arriga.

Czy jeszcze kiedykolwiek będzie mi dane go doświadczyć?

 

 

– Zamilcz! – warknął gniewnie. – Twoje miejsce jest u boku mężczyzny, któremu przysięgałaś miłość przed ołtarzem. Ja nim nie jestem. Wracaj więc do niego!

– Arrigo... – jęknęłam, czując jednocześnie, jak pod moim stopami osuwa się grunt. Jakbym znów trafiła w morską otchłań. Dlaczego on mnie z niej wyciągnął? Dlaczego uratował mnie przed utonięciem, skoro teraz strącał mnie w mrok? Jego mina wyrażała nieprzejednanie i dumę.

 

 

Nie stawiałam się. Byłam w totalnym szoku. Jedyne, co zrobiłam, to idąc otoczona obstawą, odwróciłam się na moment za siebie. Mojego ojca nie było widać spomiędzy wykrzykujących hasła skierowane przeciwko niemu ludzi Orazia. Nawet nie chciałam myśleć, co teraz z nim robią, bo moje oczy momentalnie wypełniały się łzami. Arrigo natomiast stał w bezruchu, patrząc w moją stronę. Nasze spojrzenia się skrzyżowały.

O czym teraz myślał? Czy w ogóle coś czuł? Był taki oziębły, taki obcy... Tylko momentami mój, jak dawniej, ale poza tym tak bardzo ich... Tak bardzo Russo...

Co zamierzał? I dlaczego zrobił z naszego ojca więźnia, ze mnie zakładniczkę, a z mojej przyjaciółki swoją... nałożnicę? Jakby mało ciosów zadał mi dzisiejszego dnia, dołożył mi jeszcze ten – wziął sobie Ginevrę za kochankę.

Arrigo...

Mój brat.

Zdrajca.

Potwór.

Moja miłość, z której musiałam zrezygnować...

 

 

"Różdżkarstwo dla opornych "

Cykl: Rozszczelnienie (tom 3)

fantasy, science fiction

Wydawnictwo Empik Go

Premiera 14-02-2025

 

 

W każdej części Sara zdobywa coraz więcej doświadczenia w władaniu swoją magią. W tym tomie odrobinkę pomoże jej Lodowa Pani, czyli boginki władająca prastarą magią.

 

Zostawiam Wam fragment, w którym Sara w końcu zamieni kilka słów z Lodową Panią. Czy zrozumie znaczenie jej słów? Cóż musicie przeczytać całość żeby się o tym przekonać

 

 

Zobaczyłam przed sobą znajomą twarz o kształcie podobnym do mojej: pociągłą i szczupłą. Rozpoznałam pełny kształt sinych ust i błysk w oku, przywodzący na myśl chłodne światło gwiazd. Jasne niczym u albinoski włosy spływały na ramiona. Kobieta w długiej sukni, zrobionej jakby z błękitu zimowego nieba, na plecy zarzuciła skórę wilka. Obok niej stał renifer, na którego szyi wisiał wieniec z gałązek choinki, czerwonych wstążek i dzwonków. Zwierzę zdawało się mnie nie dostrzegać, jedynie trwało przy boku swojej pani.

Zbliżyła się do mnie. Wtedy sanki zatrzymały się gwałtownie, a ja spadłam na plecy w głęboką zaspę. Jej krańce wyznaczyło moje ciało. Przez moment czułam, jakbym leżała w grobie, który ktoś za chwilę zasypie.

- Znów się spotykamy, tym razem na ciut dłużej. - Powitał mnie krystaliczny głos zrodzony z lodowych kryształków. Po chwili kobieta pochyliła się nade mną.

Owionął mnie zapach zimy: świeżość wietrzonej na mrozie pościeli i wilgotnych od śniegu włosów. Z moich ust tak jak za pierwszym razem nie wydobyła się nawet mgiełka oddechu. Zrozumiałam, że spotkanie z Lodową Panią, jak zaczęłam ją nazywać w myślach, trwa między uderzeniami serca, a czas spowolnił niemal do zatrzymania się.

,,A co, jeśli spotkanie potrwa za długo? Zamarznę?", pomyślałam ze strachem.

- Wciąż w siebie nie wierzysz - skwitowała i zmarszczyła czoło, białe jak niezapisana kartka. - I przede wszystkim nie wierzysz w historię ojca. Odwiedź go, porozmawiaj z nim. Wyciągnij go z ośrodka, a wtedy zrobi się bardziej przejrzysty. Wtedy zrozumiesz naprawdę. Twoje dziedzictwo jest najważniejsze.

„Co przez to rozumiesz?", spytałam ją w myślach.

- Światy. Chroń je. Zadbaj o balans między sferami. Zasłona jest tak podarta, że tamten świat niedługo runie na ten - odpowiedziała z paniką, która przeraziła mnie bardziej niż wizja własnej śmierci. -Jesteś po to, aby uchronić światy przed chaosem. Masz to we krwi.

,,Kim jesteś?"

- Jesteś ciemnością tam, gdzie ja jestem bielą - odpowiedziała szeptem. - Jesteś życiem tam, gdzie ja jestem śmiercią, i zniszczeniem tam, gdzie ja kończę się jako odrodzenie. Czasem jesteśmy tym samym. Jestem twoim odbiciem, Saro. Masz magię siostrzaną z moją. Prastarą.

Próbowałam zapamiętać każde jej słowo, ale mi umykały. Poczułam się nagle słaba, zmęczona jak nigdy przedtem. Zapragnęłam zasnąć, wtulić się w śnieżną kołdrę, żeby zrobiło mi się choć odrobinę cieplej.

- Będziesz wiedziała, co robić - dodała. - Ten mężczyzna pomoże ci w twojej misji.

Chciałam spytać, o kogo chodzi, ona jednak tylko uśmiechnęła się do mnie, po czym przytknęła otwartą dłoń do ust i dmuchnęła. W moje oczy posypały się okruchy lodu, kłujące tak, jakby były odłamkami lustra. Krzyknęłam i przytknęłam do nich ręce

Świat zgasnął.

 

 

"Różdżkarstwo dla opornych "

Cykl: Rozszczelnienie (tom 3)

fantasy, science fiction

Premiera 14-02-2025

 

 

Pamiętacie przygody Sary Jeleniewskiej? Ostatnia część skończyła się w takim momencie, że misiem ochotę udusić Paulę. Dziś mam dla Was zapowiedź kolejnego tomu przygód Sary. Co tu się będzie działo Będzie zimowo i magicznie, a Sara w końcu pokaże że jest prawdziwą czarownicą.

Na razie zostawiam Wam opis wydawcy

 

 

 

 

Opis wydawcy

 

Sarze prowadzenie normalnego życia wciąż nie wychodzi, jednak upartość to jej drugie imię (oprócz kłopotów, oczywiście). Wygląda na to, że mimo tego musi zgłębić swój magiczny dar, którym zainteresowała się pradawna istota. Przyziemne problemy wiedźmy przeplatają się z nadnaturalnymi. Sara ucieka do magicznego SPA od koniecznej konfrontacji z niepoznanym jeszcze przełożonym. Akurat gdy nowy rektor wprowadza swoje porządki w magicznej akademii władająca zimą Lodowa Pani zsyła kolejne wizje.

 

Chcąc nie chcąc Sara mierzy się nie tylko ze swoim magicznym dziedzictwem… Relacja z czarownikiem, którego wyrywa z ramion śmierci nie przebiega na dystans, jaki planowała trzymać. Wiedźma przekona się, że ignorowanie własnej magii (i uczuć) nie przynosi wiele dobrego.

 

Trzeci tom serii Rozszczelnienie to wybuchowa mieszanka magii, niespodziewanych zwrotów akcji i niepokornej głównej bohaterki w niesamowitej zimowej scenerii.

 

 

Znacie Martę Cyrkiel? To szalona kobieta, ale oczywiście w takim pozytywnym znaczeniu. Jest szczera do bólu i bezpośrednia, ale ja lubię takich ludzi właśnie z takimi dogaduję się najlepiej. Chciałam Wam przybliżyć jej osobę, żebyście także choć troszkę mogli ją poznać. No cóż, powiem że zrobiłam co mogłam, bo okazało się, że w wywiadach Marta jest bardzo powściągliwa

Zapraszam Was na naszą pogawędkę.

 

 

 

Hej! To dla mnie wielka przyjemość Co do drugiego pytania - zajmuję się wk*rwianiem ludzi, bo to wychodzi mi najlepiej A jak nie piszę, to czytam - i tak w koło. Do tego codzienne życie żony, mamy i pracownika na etacie.

 

Nigdy się nad tym nie zastanawiałam tak naprawdę, ale wygląda na to, że część mojego szaleństwa przechodzi na moich bohaterów - i nie zawsze w ten pozytywny sposób. Więc chyba znacznie ułatwia mi to pracę.

 

Głównie piszę, to czego mi brakuje w czytelniczym świecie. Jak to ktoś kiedyś powiedział: Pisz to, co sama chciałabyś przeczytać. Na 11 moich historii tylko 4 można podciągnąć pod dark, więc nie jest tak źle, ale chyba nieźle mi one wychodzą Zresztą lubię mieszać czytelnikom w głowach

 

A skąd wiesz, że już nie spróbowałam Pod koniec roku będziecie sami mogli się przekonać, co Cyrkielowej tkwi w szalonym umyśle

 

Zacznijmy od tego, że zaczęłam pisać po wyjściu z izolacji - musiałam gdzieś wyrzucić z siebie nazbieraną przez tygodnie energię. Przez 6 tygodni non stop czytałam, a w literaturze, po którą sięgałam, zabrakło mi mocnych postaci kobiecych, więc je sobie napisałam Przytłaczała mnie ilość "szarych myszek".

 

Nieee, ja nawet nie sądziłam, że ją napiszę, gdy zaczęłam gryzdać po kartce. To od niej wszystko się zaczęło, cała moja przygoda z tworzeniem. Było dla mnie wielkim sukcesem ukończenie jej, jednak gdy zaczęłam kończyć historię Lany do głowy wpadł mi pomysł na Shadowa. Reszta potoczyła się sama. Trzeci tom miał być zupełnie o kimś innym, ale moje bety stwierdziły, że to właśnie Katia zasłużyła na swoją historię.

 

Od dziecka jestem obserwatorem, który niestety miał się czemu przyglądać przez prawie 40 lat. Lana to połącznie różnych zachowań ludzkich, sytuacji których byłam świadkiem oraz tego co dzieje się na świecie. Wszystko zostało upchnięte pod maskę zdeterminowanej policjantki.

 

Uwielbiam Harley Quinn i Jokera, więc ona była wizulanym wzorem do jej stworzenia. Chciałam także poruszyć świadomość wykorzystywania dziewczyn, chociaż zrobiłam to w dość brutalny sposób.

 

Po Lanie i Vjerze miałam potrzebę stworzenia bohaterki dojrzałej, z duuużym "bagażem" życiowym. Kobiety, którą spotkało wiele złego, ale zarazem kobiety wytrwałej. Nie ma silniejszej postaci niż wzgardzona kobieta, która musiała stoczyć walkę o swoje życie (nie wiem dlaczego mówią o nas słabsza płeć ) Czy się udało? Niedługo czytelnicy sami będą mogli to sprawdzić.

 

Przy powstawaniu kolejnego tomu myślałam, że to ona, ta jedyna i... Dupa! Moim numerem jeden jest Katarina! Podświadomie dałam jej sporo z własnego zachowania, ale zostawię Was z domysłami .

 

Nie wiem, czy dobrze to zrobiłam, bo opinie są różne, ale nie, nie miałam problemu z ich tworzeniem. Nie ważne, kobieta czy mężczyzna, każdy człowiek po pewnych przeżyciach nabiera grubej skóry. Staje się silniejszy i walczy o siebie.

 

A mogę powiedzieć, że wszyscy? Każdy z nich ma to "coś" - no może poza Dobrzańskim, bo to klucha Ale jeżeli miałabym wybrać jednego to: Grot. On i Katia powstali, gdy moja świadomość autorska znacznie wzrosła i myślę, że czytelnicy sami to stwierdzą po poznaniu całej trylogii. Tak jak w przypadku dziewczyn - pierwsze skrzypce zagrał Maks i Fabian, w Shadow Sebastian, ale dla mnie Grot jest wisienką na trocie.

 

Nie denerwuj mnie Prawda jest taka, że rewelacyjnie mi się pisze te postaci, więc mogłabym rozwijać i rozwijać. Z trylogii powstałaby saga, jednak co za dużo to niezdrowo. Wiem, że są głosy za powstaniem historii o Maksie i Fabianie, ale sobie ich chyba zostawię na kolejną serię, na której pomysł wpadłam przy powstawaniu Katii.

 

Baaardzo pozytywnie. Ogrom pracy, sporo premier i dużo pisania. Do tego spotkania z czytelnikami na różnego rodzaju targach i festiwalach — to daje mega moc. Ogółem działo się bardzo wiele w życiu prywatnym, więc cieszę się, że już się skończył. Wiedziałam, że będzie to intensywny rok i dokładnie taki był. Ten będzie zdecydowanie spokojniejszy.

 

Nie lubię planować, bo plany sobie a życie sobie. Na tą chwilę mam oficjalnie zaplanowane 2 premiery, ale znając mnie to nie będę w stanie usiedzieć na tyłku Więc wszystko przede mną. W planie jest przystopowanie pędu, ale czy się uda, to już czas pokaże.

 

Dziękuję bardzo za rozmowę. Ja Tobie także życzę wszystkiego naj, naj! Zresztą jak wszystkim. Marzenia i plany niech się staną celem do realizacji.

 

 

 

 

Dominika Płaszewska

,,Perfumiarz"

Romantasy

Premiera. 28 - 01 -2025

Wiek 18+

 

 

kilka dni temu świętowaliśmy premierę. Myślę że był to jeden z ważniejszych dni w życiu Dominiki, w końcu tylko raz ma się premierę swojego debiutu! Kochana Domi, przesyłam gratulacje, moje najszczersze! Ściskam Cię wirtualnie Twoja książka to małe arcydzieło. Życzę Ci wielu takich jak nie lepszych książek Czekam na nie

 

Chciałabym Ci podziękować, że mogę być częścią tego wszystkiego. Praca przy promocji "Perfumiarza" była dla mnie czystą przyjemnością dziękuję

Z okazji premiery przygotowałam dla Was fragment, w którym Walter wyrusza na łowy.... Zapraszam

 

 

 

Był 23 grudnia. Dzień przed wigilią, kiedy snułem się wąskimi uliczkami Granby Street. Nie mogłem znaleźć sobie miejsca, odkąd Ethel wyjechała do Aldeburgh, a w dodatku nie umiałem się powstrzymać przed poszukiwaniem odpowiedniej ofiary, która oddałaby mi wolą posokę.

Szukałem kobiety, gdyż łatwiej było mi ją zwabić w boczną uliczkę. Musiała być młoda i zdrowa, przede wszystkim potrzebująca pieniędzy i żywności. Znalazłem taką, która trudniła się prostytucją, zatem zaoferowałem jej podwójną stawkę, żeby ją do siebie przekonać. Czułem się podle, zupełnie jakbym zdradzał Ethel, chociaż nie planowałem seksu, jedynie zaspokojenie żądzy krwi. Nie miałem wyjścia, pragnienie było silniejsze ode mnie.

Dziewczyna zaprowadziła mnie na klatkę schodową jednego z pobliskich domów, lecz zażądałem od niej, żebyśmy weszli na poddasze, gdzie nikt się nie snuł, nie zaglądał. Zgodziła się bez wahania. Zarobione pieniądze całkowicie ją zaślepiły i wepchnęły w ramiona śmierci.

- Co chcesz ze mną robić? - zapytała, zdejmując płaszcz i górną część prostej sukni.

Była gotowa na zabawę, miłosne uniesienia i zaspokojenie męskiej potrzeby, ale nie to było jej dane. Z każdą sekundą zbliżała się chwila odebrania życia drugiej istocie i choć miałem później ogromne wyrzuty sumienia, nie mogłem się wycofać. Odezwał się drzemiący we mnie potwór, który przejął nade mną kontrolę.

Cierpliwie czekałem, aż zsunie z piersi materiał. Zamierzałem wgryźć się pod jedną z nich, żeby nie zostawić śladu widocznego gołym okiem. Thomas instruował mnie, abym gryzł pachwinach, pod piersiami bądź w okolicy stóp, gdzie u kobiet zdarzały się otarcia i łatwiej było ukryć przyczynę śmierci, a tym samym nie stać postrachu wśród mieszkańców.

Nie jestem wymagającym klientem. Pochyliłem się nad jej piersią i zanim wgryzłem się w skórę, zatkałem jej usta chusteczką

- Mmm - Mruczała i wiła się, wykrzywiając twarz w agonii, a ja czułem metaliczny przyjemny smak.

 

 

 

"Czarny świt"

kryminał, sensacja, thriller

Premiera 17-01-2025

 

 

Zawsze powtarzam, że uwielbiam czytać debiuty. Uważam, że wnoszą one powiew świeżości, inne spojrzenie. Tym razem mam dla Was debiut Uli, który zapowiada się rewelacyjnie Wkrótce sama to sprawdzę

 

Znacie? Macie w planach?

 

 

 

 

Opis wydawcy

 

W lutową noc 2007 roku spokojna wieś Uboże staje się sceną brutalnego morderstwa. Młoda kobieta, z kartką zapisaną wersetami z hymnu sybiraków w dłoni, zostaje znaleziona martwa pod domem komisarza Rafała Hanzy i jego siostry Wiktorii. Skonfliktowane rodzeństwo, zmuszone do współpracy, wraca do miejsca, które skrywa mroczne sekrety.

 

Wciągnięci w śledztwo przez miejscowego komendanta Witolda Balickiego, Rafał i Wiktoria odkrywają, że klucz do rozwiązania zagadki tkwi w wydarzeniach z czasów deportacji ich rodziców na Wschód. Rodzinne tajemnice zaczynają wychodzić na jaw, a przeszłość zdaje się jeszcze bardziej przerażająca niż obecne wydarzenia.

 

„Czarny świt” to pełen napięcia, tajemnic i rodzinnych dramatów thriller, gdzie każde kłamstwo i każda decyzja z przeszłości mają swoje konsekwencje w teraźniejszości, a wewnętrzne demony mogą zniszczyć to, co najważniejsze. Przeszłość rzuca długi cień, a prawda bywa straszniejsza niż najgorsze kłamstwo.

 

 

 

"Baron"

kryminał, sensacja, thriller

Premiera 17-01-2025

 

 

Już wkrótce zatopię się w mrocznym świecie Krzysztofa Jóźwika. Jestem mega ciekawa tej książki, bo opis i już sama okładka zwiastują mroczny i krwawy thriller

 

 

 

Opis wydawcy

 

Znalezione w wodzie okaleczone zwłoki młodej kobiety dają początek kolejnemu śledztwu Ewy Jędrycz i Huberta Zaniewskiego, puławskich policjantów, którym przyjdzie się tym razem zmierzyć z wyjątkowo brutalnym i przebiegłym zabójcą.

 

Pozornie niezwiązane ze sobą zagadkowe zbrodnie zdają się łączyć w zaskakujący wzór, prowadzący do szanowanych puławskich biznesmenów. Czy to możliwe, że ich interes skrywa coś o wiele mroczniejszego?

 

Porachunki gangów narkotykowych, krwawe wendety, sadystyczne zbrodnie i osobiste problemy śledczych.

Krzysztof Józwik, autor bestsellerowych kryminałów, powraca z kolejną opowieścią, w której obnaża najczarniejsze strony ludzkiej natury.

 

 

 

,, Katia "

Cykl: Przeznaczenie 3t

Dark romans

Premiera 31-01-2025

Wiek 18+

 

Końcem miesiąca będzie gorąca promocja, czyli ,,Katia" i jej diabelski charakterek

Powszechnie wiadomo, że Katia ma piekielny charakterek, jednak znajdzie się jeden facet, któremu uda się poskromić diablicę Kto to? Czytajcie, tylko uwaga, będzie gorąco

 

 

 

Nie należałam do kobiet, które padają mężczyznom do stóp. Kto wie, może gdybym miała normalne, spokojne życie i byłabym wychowana w kochającej rodzinie, która pokazałaby mi wszystkie najważniejsze wartości, miałabym szansę wyrosnąć na kobietę czyichś marzeń. Jednak byłam spaczonym człowiekiem, którego zniszczono. Życie nauczyło mnie, aby nie przywiązywać się do nikogo na dłużej. Nauczyło mnie także nie okazywać żadnych uczuć i emocji. Miłość? Wymysł durnych nastolatek, które zapatrzone w księcia z bajki, który z czasem okazywał się bestią, nie odwrotnie oczekiwały cudu, krainy miodem i mlekiem płynącej. Byłam racjonalistką, która na własnej skórze doznała, że ludzie pojawiają się w moim życiu, by jeszcze szybciej z niego zniknąć. Po latach poniewierania i cierpień nauczyłam się brać, co chciałam. Do niczego ani nikogo się nie przywiązywałam, więc tak samo postanowiłam wziąć od Alana to, na co miałam ochotę. Chciałam go sprowokować. Pragnęłam stłamsić jego naturę, ukazując mu, że jestem w stanie z takiego troglodyty zrobić potulnego pieska, który legnie u mych stóp. Najwidoczniej się przeliczyłam, dokładnie tak samo jak w przypadku Sebastiana, który tylko z początku chodził tak, jak mu zagrałam. Nie sądziłam, że na własnej skórze wyhoduję potwora, który później złamie mnie i uczyni swoją uległą towarzyszką do łóżka. W przypadku Alana miałam zamiar walczyć.

- I co sobie wyobrażałaś, co? - Jego mroczne spojrzenie prześlizgnęło się po moim ciele. - Myślałaś, że zabawisz się moim kosztem? Uważałaś, że polecę na tę twoją nędzną kürwę? Czy ty naprawdę sądzisz, że nie szanuję swojego kütaša, wpychając go w pierwszą lepszą dziurę?! - warknął, stając nagi przy brzegu łóżka.

Nawet nie zakodowałam, kiedy pozbył się wszystkich ubrań!

Tak naprawdę to nie wiedziałam, co sobie myślałam, ale teraz, patrząc na jego w całości wytatuowane ciało (...) Po prostu zabrakło mi słów.

Przeraziłam się na samą myśl o tym, co to spuszczone z łańcucha zwierzę może mi zrobić. Nie byłam na to przygotowana. Już od przeszło dwudziestu lat przyzwyczajona byłam, że to ja nadaję tempo relacji. To ja decydowałam, kto i w jaki sposób może mnie posiąść. Teraz? Nie podobało mi się to, co zaraz mogło się wydarzyć.

Alan wykorzystał chwilę mojego zwątpienia na swoją korzyść. Złapał mnie za kostkę i agresywnie pociągnął w swoim kierunku. Pisk przerażenia wyrwał się z mojego gardła.

- Chodź tu, kürwa! - Obnażając zęby, warczał jak wściekły pies. - Teraz mi już nie uciekniesz!

 

 

Dominika Płaszewska

,,Perfumiarz"

Romantasy

Premiera. 28 - 01 -2025

Wiek 18+

 

 

Już wkrótce premiera mojego świetnego patronatu, ale zanim będziemy ją świętować, zapraszam Was na fragmencik książki. Dziś wybrałam fragment, w którym Ethel zapomniała spryskać się perfumami od swojego szefa. Jakie były tego konsekwencje? Hmmm zapraszam do lektury

 

 

 

Na nasze nieszczęście, Ethel nie dostosowała się do wymogu, zapominając zaaplikować wcześniej perfum. Wiele razy powtarzałem jej jak istotne były wdrożone zasady, w obawie, że pewnego dnia popełni poważny błąd. I oto nadszedł dzień, w którym bramy piekieł ponownie się dla mnie otworzyły. Gdyby wiedziała, w jakim niebezpieczeństwie się znalazła, z pewnością pilnowałaby obowiązku nakładania perfum. Śmiało mogę stwierdzić, że wzięłaby w nich kąpiel, żeby tylko się uchronić przede mną i moim mrocznym sekretem.

Uderzył we mnie intensywny i słodki zapach krwi. Czułem wyraźnie, jak tętnica Ethel pulsowała, a w głowie słyszałem kilka szeptów na raz, które powtarzały, abym wypił jej posokę. Głosy niosło echo, które sprawiało mi okropny dyskomfort (...)

Zakryłem dłonią usta i nos, po czym prędko wybiegłem na zaplecze, zamykając za sobą drzwi ze wszystkie spusty, ażeby Ethel nie podkusiło za mną biec. Gdyby weszła do środka, z pewnością bym ją skrzywdził, gdyż przestałem kontrolować instynkty. Szalałem niczym wygłodniały zwierz, próbując stłumić krzyk pełen bólu i cierpienia. Dawno nie czułem się tak podle. Usiadłem pod drzwiami, zanurzając twarz w dłoniach (...)

-Walterze? Jesteś tam? Wybacz, że podejmuję decyzje sama, lecz musiałam zamknąć na moment sklep. Martwię się o ciebie. Wszystko w porządku? (...)

Jak miałem jej powiedzieć, kim jestem naprawdę? Nie miałem śmiałości i bałem się, że odstraszę ją od siebie na dobre. Byłem przeklętym potworem, potępieńcem, który nie pasował do społeczeństwa, a w dodatku nie był istotą ludzką. Tacy jak ja są tępieni przez bogobojnych Anglików i mówiąc o tępieniu mam na myśli różne praktyki związane z torturami i zabijaniem.

- Do diabla! - warknąłem, zrzuciwszy szereg butelek z półki, które uderzyły z impetem o podłogę, roztrzaskując się na setki drobnych kawałków. Nagle silna woń alkoholu i kwiatów uderzyła w moje nozdrza. Uspokoiłem się, ale zauważyłem, że z dłoni sączyła mi się krew. Na górze trzymałem apteczkę i mógłbym opatrzyć rozcięcie, ale w moim przypadku za kilkanaście sekund rana się zabliźni, całkowicie znikając.

Uspokoiłem się dopiero po kilkunastu minutach, żądza krwi ucichła razem ze mną. Nie chciałem dłużej zostawiać Ethel samej. Zapewne nie rozumiała mego zachowania i oczekiwała wyjaśnień. Postanowiłem więc wyjść z zaplecza, lecz wcześniej wolałem się upewnić, że użyła pachnidła. Dlatego wciąż rozmawialiśmy przez zabarykadowane drzwi.

- Ethel?

- Tak, Walterze?

- Użyłaś perfum, które poleciłem?

- Tak. Przepraszam, że zapomniałam o nich wcześniej. Zaspałam do pracy i obawiałam się konsekwencji. Wybiegłam z mieszkania, zupełnie jakby się paliło.

Rozumiałem jej rozterkę, ale nie mogłem pozwolić, żeby sytuacja się powtórzyła. Mogłaby w ten sposób poznać mój największy sekret, a przy okazji wydać mnie policji. Byłem przecież niebezpiecznym i niechcianym w społeczeństwie krwiopijcą, a ściślej rzecz ujmując, wlokłem żywot w postaci wampira.

 

 

,, Katia "

Cykl: Przeznaczenie 3t

Dark romans

Premiera 31-01-2025

Wiek 18+

 

Znacie serię Przeznaczenie Marty Cyrkiel? Jak wiecie mam przyjemność patronować trzeciemu, finałowemu tomowi. Premiera już wkrótce, a ja mam coś dla Was.

 

Poznajcie Katarinę Ruszczow. To silna i dominującą kobieta, która potrafi do pionu postawić każdego faceta. Jak chce potrafi być przyjemna a nawet miła, ale nigdy nie jest uległa!

 

Przygotowałam dla Was fragment z narady Katii z jej wspólnikami Fabianem i Wilczyńskim

Przypominam że na stronie wydawnictwa ruszyła już przedsprzedaż

 

 

 

Z podziwem przyglądałem się całej sytuacji w ciszy, nie dowierzając w to, co widzę. Chyba pierwszy raz w moim czterdziestotrzyletnim życiu widziałem, aby ktoś w tak bezpośredni sposób potraktował Małka oraz Wilczyńskiego. Ci dwaj na co dzień byli chodzącymi maszynami do zabijania, którzy bez mrugnięcia okiem pociągali za spust i odbierali życie, a teraz jak młokosy podporządkowali się słowom Ruszczow.

Ta kobieta robiła z nami, co chciała. Wiedziała, jak pociągać za sznurki, aby dopiąć swego. Coraz bardziej zaczynało mi się to w niej podobać. Moja fascynacja jej osobą rosła z każdą mającą sekundą.

Poprawiając się na krześle, przyciągnąłem uwagę brunetki. Nasze spojrzenia zmierzyły się, po czym jej uwaga na powrót skupiła się na Wilczyńskim, który jak potulny baranek tłumaczył kobiecie wszystkie dotychczasowe wtopy. Udając, że przysłuchuję się ich rozmowie, zacząłem rozważać, co takiego wydarzyło się w życiu Katii, że obecnie była to wyrachowana i pewna siebie kobieta. Kobieta, która nie obawiała się komplikacji ani tego, że coś może się jej stać. Co spowodowało, że miałem teraz przed sobą kobietę twardą niczym głaz, która nie obawiała się sięgnąć po swoje?

- Mieliście zapewnić opiekę mnie i mojemu interesowi, zajmując się resztą. A teraz wdepnęliście w niezłe gówno, panowie.

Jej wściekły ton wyrwał mnie z zamyślenia.

-To nie do końca tak - zaprzeczył Małek.

- Nawet nie próbuj się tłumaczyć, Fabian! - warknęła w jego stronę, wskazując palcem. - Mam dość tłumaczeń - westchnęła, ściskając nasadę nosa.

Oparła się o blat biurka i zaczęła pocierać nerwowo całą twarz, nie zwracając na nas uwagi. W pomieszczeniu zaległa taka cisza, że wydawać by się mogło, że każdy z nas wyraźnie słyszy jej myśli i rozważania.

Kolejne westchnienie wskazało, że podjęła w końcu decyzję odnośnie do reszty planu. Wyprostowała się i spojrzała na każdego z nas po kolei, lustrując swoim czarnym ѕрojrzeniem.

- Wilczyński - zaczęła - Przekaż naszemu niemieckiemu przyjacielowi, żeby przyjechał do nas w przyszłym tygodniu. Przez ten czas przygotujemy się odpowiednio na jego powitanie.

- Jasne.

-Tak samo ty, Malek - zwróciła się do drugiego z przyjaciół - Poinformuj Olega, że także ma się stawić na tym spotkaniu. Dość mam ich dziwnych zabaw, a żadna ruska szuja nie będzie mi tu spuszczać swoich sowieckich psów, aby panoszyły się po morm rejonie. I tym bardziej, by kładły swoje brudne łapy na moich dziewczynach.

-Uważasz, że to słuszne posunięcie - spytał ostrożnie Wilczyński.

- To jedyne dobre rozwiązanie, Maks - Ruszczow przeniosła na niego swoją uwagę. - Musimy pokazać tym szumowinom, że pomimo iż zmieniła się głowa rodziny, to nie należy z nami pogrywać ani nami gardzić. Należy zawsze szanować przeciwnika, a tym bardziej partnera biznesowego, z którym się współpracuje.