Proszę wsiadać, drzwi zamykać - ruszamy! I to od razu z kopyta.
Miałam dwa pomysły, jak zacząć, ale stwierdziłam, że poezja fińska to jednak później. Na pierwszy ogień pójdzie Andrzej Bursa. Nie znam zbyt dobrze jego twórczości, choć kiedyś na pewno poznam - w księgarnianym schowku od dawna siedzą jego Dzieła (prawie) wszystkie. Ale wiersz, który wybrałam na dzisiaj, umiem na pamięć. :) Dodam jeszcze, że to właśnie dzięki niemu wygrałam pierwszą w życiu książkę.
Nazywam go wierszem rozstaniowym, wierszem zemsty. Dosadna puenta mnie nie razi, wręcz przeciwnie - uważam, że to ona ten wiersz czyni. Jest jak trzaśnięcie drzwiami. Albo jak trzaśnięcie w mordę.
A może to jest wiersz o pierwotnym porozumieniu człowieka z naturą?
Dzieci są milsze od dorosłych zwierzęta są milsze od dzieci mówisz że rozumując w ten sposób muszę dojść do twierdzenia że najmilszy jest mi pierwotniak pantofelek
no to co
milszy mi jest pantofelek od ciebie ty skurwysynie.
Ja tak mam przez szkołę i analizę od linijki, katowaniem nią niezainteresowanych młodych ludzi. Poezja nie jest dla wszystkich i to jest "jej siła i przekleństwo zarazem".
Swoją drogą w gimnazjum mieliśmy bardzo dobrą polonistkę, która potrafiła jakoś tą poezją zainteresować, potem przyszło liceum i tam pani od polskiego była chyba jeszcze mniej od nas zainteresowana tym czego uczy :D . BTW: Do dzisiaj czuję się jakoś dziwnie, jak sobie przypominam wiersz Różewicza o babci, co wszyscy ją traktowali jak przedmiot.
No tak, w sumie racja. Ja miałam bardzo mądrą metodyczkę na studiach - mówiła nam, że uczeń co prawda musi znać interpretację wynikającą z tekstu (tę, powiedzmy sobie, wzorcową), ale ma też prawo do interpretacji własnej. Staram się tego trzymać i jakoś wypośrodkowywać swoje działania na wierszach w szkole.
Zgadzam się. I te odpowiedzi na pytanie - co autor miał na myśli? A jak się już dowiedziałam co miał na myśli, to dochodziłam do wniosku, że sama bym na to nie wpadła :(
@aleksiunka miałem podobnie. Zawsze sobie myślałem, że po ch... to wszystko, jak już ktoś to za mnie rozkminił i to teraz jest traktowane jak dogmat.
(znowu) BTW: W jakimś filmie czy książce był taki tekst na temat interpretacji wiersza: "a mnie się wydaje, że poeta po prostu chciał ją zaliczyć" - jak paw rozłożył przed nią wachlarz swych erudycyjnych sztuczek :D
Co śmieszne, teraz jak czasem czytam z własnej woli (głównie dzięki @LetMeRead ;)) jakąś poezję, to jest to o wiele przyjemniejsze - jakby czytać teksty dobrych piosenek - albo po prostu jestem starszy, "siwszy" i bardziej doświadczony, niż jak ostatnio czytałem wiersze :)
Ja mam coś takiego, że potrafię więcej powiedzieć o człowieku obserwując go niż słuchając. Sama jestem oszczędna w słowach, a różne górnolotne wypowiedzi i wodolejstwo przyprawiają mnie o ból głowy. Poezję też chyba wolę z konkretną głębią.
@Wiesia, ja nie. A w każdym razie nie tylko, nie od razu i nie przede wszystkim. :) Schemat rozumiem tu jako wzorcową interpretację, o której wspomniałam wyżej i którą uczeń jednak powinien znać. Bo wiecie, egzaminy sprawdza się wg klucza...
